Senegüé
Senegüé ye un lugar d'a provincia de Uesca situato en o municipio de Samianigo en a comarca de l'Alto Galligo. Ye mán de Sorripas, con a quala formaba tradicionalment municipio. Ye o más gran d'os nuclios rurals dependients d'o concello de Samianigo.
| Senegüé | |
|---|---|
| Lugar d'Aragón | |
 A ilesia y o lugar de Senegüé | |
| Entidat • País • Provincia • Comarca • Municipio |
Lugar Aragón.svg){kind=small} UescaAlto Galligo Samianigo |
| Población • Total |
81 hab. (1999) |
| Altaria • Meyana |
820 m. |
| Distancia • 56 km |
enta Uesca |
| Codigo postal | 22600 |
| Chentilicio | senegüense |
| Parroquial • Diocesi • Arciprestato |
Bispau de Chaca Samianigo |
| Coordenadas | |
ToponimiaEditar
En bell texto medievals se puet leyer Senebue, como en a "Colección de documentos en romanz d'o Monesterio de Sant Chuan d'a Penya"[1]:
En o fogache ordenau en as Cortz de Maella en 1405 s'escribe Senebuey:
CheografíaEditar
Se troba enclavato en o mesmo puesto a on yera a morrena de Senegüé, una morrena frontal d'a chelera d'a Val de Tena, conservando-se a forma perfecta d'arco[2].
A suya economía s'alazeta en l'agricultura, a ganadería, a industria, sobretot a 5 km en Samianigo y a fabrica de siero fisiolochico de Bieffe Medital, situata entre Senegüé y Sorripas dende 1994. Hue tamién ye important o torismo más que más relacionato con a nieu u as ilesias romanicas de Sarrablo.
MolimentosEditar
- Cruzero "O Redol" d'o sieglo XVII, construyito en 1665.
- Ermita d'a Virchen d'o Collado d'o sieglo XVI, situata en chicot tozal d'a morrena terminal d'a chelera de Tena.
- O puent de fusta sobre o río Galligo que une Senegüé con Larrede.
- A torre esfensiva d'o sieglo XVI, en a suya parti baixa bi ye l'antiga garchola.
- A ilesia de Nuestra Sinyora de l'Asumpción d'estilo barroco y construita en o sieglo XVII. Os muros laterals son de l'antiga ilesia d'estilo romanico (sieglos XVI y XVII) que yera adedicata a Sant Satornín. A torre d'a ilesia ya existiba en o sieglo XVI.
FiestasEditar
- 29 de setiembre, en honor a Sant Miguel Arcánchel.
Vinclos externosEditar
ReferenciasEditar
- ↑ Ana Isabel Lapeña Paúl Documentos en romance del monasterio de San Juan de la Peña (segunda serie, 1325-1399) ISSN 0214-7602, Nº 11, 1999 , págs. 295-342 [1]
- ↑ Ánchel Belmonte Ribas "Guía Geológica del Pirineo", Editorial Pirineo, 2003. pp110