Pero II d'Aragón
Pero II d'Aragón | |
---|---|
Rei d'Aragón y conte de Barcelona | |
Pero II d'Aragón | |
1196-13 de setiembre de 1213 | |
Predecesor | Alifonso II |
Succesor | Chaime I |
1204 - 13 de setiembre de 1213 | |
Predecesor | María de Montpeller |
Succesor | Chaime I |
Atros títols | |
Conte de Chirona, Osona y Cerdanya, Besalú, Pallars Chusán y Ribagorza | |
Naixencia | chulio de 1178 Uesca (Reino d'Aragón) |
Muerte | 13 de setiembre de 1213 Muriel (Occitania) |
Enterreco | Santa María de Xixena |
Conchuche/s | María de Montpeller |
Casa reyal | Casa d'Aragón |
Dinastía | Barcelona |
Pai | Alifonso II d'Aragón |
Mai | Sancha de Castiella y Polonia |
Pero II d'Aragón u Pietro II d'Aragón, o Catolico (Uesca, chulio de 1178[1] - †Muriel 1213) estió rei d'Aragón, conte de Barcelona, Chirona, Osona, Besalú, Cerdanya, Pallars Chusán y Ribagorza (1196 - 1213), y sinyor de Montpeller (1204-1213).
Ascendents y descendents
editarNaixió lo mes de chulio de 1178 en Uesca, an que yera o suyo pai, Alifonso II lo Casto, qui en ixe mes atorgó a lo menos dos documentos. Fue baptizau en a Seu de Uesca y i pasó a suya infancia criau per a suya ama Sancha de Torres.[1]
Fillo y succesor d'Alifonso lo Casto y de Sancha de Castiella a la cadiera reyal d'a Corona d'Aragón a la muerte d'o suyo pai en 1196.
Por o testamento d'Alifonso II lo Casto, Pero heredaba Aragón y Catalunya, asinas como los condaus que en dependeban, mientres que lo suyo chirmán Alifonso II heredaba la Provenza.
O 15 de chunio de 1204 se casa con María de Montpeller y en obtiene os dreitos sobre la ciudat de Montpeller d'a cual en yera sinyora, encara que a escape miró de rebuyar-la, sin d'exito, ta casar-se con María de Montferrat, heredera d'o Reino de Cherusalem. D'o suyo matrimonio en naixioron:
- L'infant Chaime I lo Conqueridor (1208-1276), rei d'Aragón y conte de Barcelona.
- A infanta Sancha d'Aragón (1205-1206).
Tamién Pero tenió dos fillos ilechitimos:
- Pero d'o Rei (?-1254), capellán en Lleida
- Constanza d'Aragón (?-1250), sinyora d'Aitona, casada en 1220 con Guillem Ramon de Montcada, senescal de Catalunya.
L'anyo 1204 se fació coronar en Roma por o Papa Inocencio III.
Politica peninsular
editarEn Catalunya consiguió engayolar a Guerau de Cabrera, que heba ocupau os suyos dominios d'o condau d'Urgell.
Con Castiella as relacions estioron prou buenas, ya que yera fillau d'Alifonso VII de Castiella. Sinyó un tractau que establiba la muga Agreda-Tarazona entre iste reino y Aragón y aduyó a lo suyo primo Alifonso VIII de Castiella contra los reis d'o Leyón y de Navarra.
Participó, con os atros reis ibericos, en a batalla d'as Landas de Tolosa, con victoria d'os cristianos sobre os almuades que permitió a rapeda conquista d'Andalucía.
Política occitana
editarEn setiembre de 1196 as Corz de Daroca confirmoron ista doble función: Pero en Aragón y Alifonso en Provenza. Anque Pero siempre estió intresau en a Provenza y os suyos estaus vecins. Asinas s'explica como ya en o 1204 obligó a lo suyo chirmán Alifonso II de Provenza a fer as paces con o conte Forcalquer, aliau de Pero II.
En 1206 habió de luitar contra os habitants de Montpeller revueltos contra la suya persona. Dende 1209 y con a conquista de Besiers y de Carcasona por parti de Simón de Monfort, protechió los sinyors de Languedoc, recullió los homenaches d'os contes de Tolosa, Comenche y Foix, y intentó a reconciliación que li demandaba Inocencio III en o tema d'o catarismo. Dió a tutela d'o suyo fillo Chaime a Simón y preparó lo casorio entre Remón VII de Tolosa y la suya chirmana Alionor. As suyas prebatinas de pacificación no estioron buenas. Allora buscó a guerra contra Simón de Monfort. O 12 de setiembre de 1213, Pero II prebó de prener Muriel, un lugar d'o sud de Tolosa, an se cubillaban os hombres de Simón. Os suyos caballers no podioron dentrar-ie y se produció la contraofensiva d'os franceses sobre o suyo exercito, muito mas numeroso. Pero II s'arriesgó y os hombres de Simón que lo troboron en a batalla de Muriel lo matoron. Os suyos caballers, veyendo a muerte d'o rei, fuyoron, encara que Miguel de Luesia, sinyor de Luesia, qui manaba la guardia reyal, morió con o rei.
Apedecoron a Pero en o priorato d'hespitalers de Xixena, establiu en 1188 por Sancha de Castiella, a suya mai.
Predecesor: Alifonso II |
Rei d'Aragón 1196 - 1213 |
Succesor: Chaime I |
Referencias
editar- ↑ 1,0 1,1 Antonio Ubieto Arteta: Creación y desarrollo de la Corona de Aragón, Zaragoza, Anubar (Historia de Aragón), 1987, págs. 187-188. ISBN 84-7013-227-X.
- ↑ Carmen Orcastegui Gros. Crónica de San Juan de la Peña (versión aragonesa). Edición crítica.