Lista de contes de Barcelona

Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.

Lista de contes de Barcelona dende a conquista franca de Barcelona y a creyación d'o condau en l'anyo 801 dica os Decretos de Nueva Planta y a integración en o reino d'Espanya en l'anyo 1714.

Contes nombratos por os reis francos editar

Sepulcre d'o conte Guifré o Pillós en o monesterio de Ripoll.

Os primers contes de Barcelona yeran nombratos por os reis d'os francos (d'a dinastia Carolinchia) que dende 843 esdevienen reis de Francia y, como tals, yeran vasallos suyos.

801-820 : Bera, fillo de Guillén I de Tolosa
820-826 : Rampón
826-832 : Bernal de Septimania, primera vegata
832-835 : Berenguer de Tolosa
835-844 : Bernat de Septimania, segunda vegata
844-848 : Sunifredo I, fillo de Belló I de Carcasona
848-850 : Guillén de Septimania, usurpador, fillo de Bernat de Septimania
850-852 : Alerán y Isembard
852-858 : Odalrico
858-864 : Unifredo
865-878 : Bernal de Gotia
878-897 : Guifré I lo Pelloso, fillo de Sunifred I

Contes hereditarios editar

Dende a fin d'o sieglo IX os reis perdioron o poder de nombrar a los nuevos contes. Asinas, o títol se trasmitiba de forma hereditaria, a ormino de pais ta fillos. Manimenos, os contes de Barcelona continaban estando vasallos d'os reis de Francia.

Casa de Barcelona editar

Remón Berenguer III en o castiello de Fos (Marià Fortuny, 1857, Reyal Academia Catalana d'Artes Polidas de Sant Chorche, en deposito en o Palacio d'a Cheneralidat de Catalunya).

897-911 : Guifré II (dito tamién Borrell I), fillo de Guifré I
911-947 : Sonyer I, chirmán de l'anterior
947-992 : Borrell II, fillo de l'anterior

947-966 : con Mirón I, chirmán de l'anterior

En 988 Borrell II se nega a renovar o pacto de vasallache con o nuevo rei francés, Hugo Capeto, y o conte de Barcelona s'independiza d'o rei de Francia.

992-1017 : Remón Borrell, fillo de Borrell II

992-1057 : con Ermesinda de Carcasona, muller de l'anterior, asociata a lo gubierno por o suyo marito, rechent d'o suyo fillo Berenguer Remón I y de su nieto Remón Berenguer I

1017-1035 : Berenguer Remón I, fillo de l'anterior
1035-1076 : Remón Berenguer I o Viello, fillo de l'anterior

1052-1071 : con Almodis d'a Marca, muller de l'anterior

1076-1082 : gubierno conchunto de Remón Berenguer II o Capeza d'Estopas y Berenguer Remón II o Fratricida, fillos de l'anterior
1082-1097 : Berenguer Remón II contina gubernando en solitario
1097-1131 : Remón Berenguer III o Gran (asociato a lo gubierno dende 1095), fillo de Remón Berenguer II
1131-1137 : Remón Berenguer IV o Santo, fillo de l'anterior

En 1137 Remón Berenguer IV se casa con Peronella d'Aragón, filla d'o rei d'Aragón Ramiro II, unindo-se dinasticament o reino d'Aragón y o condau de Barcelona y creyando-se a Corona d'Aragón. Dende l'inte os reis d'Aragón son tamién contes de Barcelona.

Casa d'Aragón editar

1137-1157 : Remiro II lo Monche (Et ego prephatus rex Rainimirus sim rex, dominus et pater in prephato regno et in totis comitatibus tuis, dum mihi placuerit.). Esponsals de Balbastro, 11 d'agosto de 1137.

Abdicación de Peyronela, reina d'Aragón y contesa de Barcelona.

1157-1164 : Reina Peyronela (ego Petronilla, Dei gratia aragonensis regina et barchinonensis comitissa), Abdicación d'o casal, 18 de chulio de 1164.
1164-1196 : Alifonso II d'Aragón, lo Casto, fillo d'a reina Peyronella y d'o conte Remón Berenguer IV
1196-1213 : Pero II d'Aragón, lo Catolico, fillo de l'anterior
1213-1276 : Chaime I d'Aragón, lo Conqueridor, fillo de l'anterior. Chaime I conquiere Mallorca (1229) y Valencia (1238) a os musulmans, creyando lo reino de Mallorca y o reino de Valencia. Dende allora os reis d'Aragón y contes de Barcelona serán tamién reis de Valencia anque no toz serán reis de Mallorca.
1276-1285 : Pero III d'Aragón, lo Gran, fillo de l'anterior.
1285-1291 : Alifonso III d'Aragón, lo Franco u o Liberal, fillo de l'anterior.
1291-1327 : Chaime I d'Aragón, lo Chusto, chirmán de l'anterior.
1327-1336 : Alifonso IV d'Aragón, lo Bueno, fillo de l'anterior.
1336-1387 : Pero IV d'Aragón, lo Ceremonioso, fillo de l'anterior.
1387-1396 : Chuan I d'Aragón, lo Cazataire, fillo de l'anterior.
1396-1410 : Martín I d'Aragón, |l'Humanista, chirmán de l'anterior.

En 1410, Martín I muere sin descendencia lechitima.

Interreino editar

1410-1412 : entre a muerte de Martín I y o Compromís de Casp

Dinastía Trastamara editar

1412-1416 : Ferrando I o d'Antequera, sobrino de Martín I
1416-1458 : Alifonso IV lo Magnanimo (V d'Aragón, III de Valencia y II de Mallorca), fillo de l'anterior
1458-1479 : Chuan II lo Gran (I de Mallorca), chirmán de l'anterior

Entre o 1462 y o 1472 se desarrolla la guerra contra Chuan II (tamién conoixita como Guerra civil catalana)

Contes que ocuporon a cadiera reyal mientres a guerra contra Chuan II (no reinoron en Valencia, a on continaba reinando Chuan II)

1462-1463 : Henrique I, nieto de Ferrando I, rei de Castiella y Leyón (como Henrique IV)
1463-1466 : Pero IV o Condestable de Portugal (V d'Aragón e III de Valencia), chirmán de Chuan II
1466-1472 : Renato I lo Bueno, nieto de Chuan II, rei de Nápols

En 1472 Chuan II dentra en Barcelona, obliga a los rebels a reblar y recupera a cadiera reyal.

1479-1516 : Ferrando II lo Catolico (I de Mallorca), fillo de Chuan II

Con o matrimonio entre Ferrando II y Isabel I de Castiella, en 1469, se produce a unión dinastica entre a Corona d'Aragón y a Corona de Castiella. Dende allora, os contes de Barcelona, a mas de reis d'Aragón (entre d'atros títols), son tamién reis de Castiella.

Dinastía Habsburgo (u casa d'Austria) editar

1516-1556 : Carlos I o Emperador, nieto de Ferrando II
1556-1598 : Felipe I lo Prudent (II de Castiella), fillo de l'anterior
1598-1621 : Felipe II lo Piadoso (III de Castiella), fillo de l'anterior
1621-1665 : Felipe III lo Gran (IV de Castiella), fillo de l'anterior

Entre 1640 y 1652 se desarrolla a Guerra d'os Segadors.

Contes que ocuporon o tron mientres a Guerra d'os Segadors (no reinoron en Valencia, a on continaba reinando Felipe III)

1641-1643 : Loís I, rei de Francia (como Loís XIII)

Carlos III de Catalunya, Archiduque Carlos d'Austria.

1643-1652 : Loís II, fillo de l'anterior (como Loís XIV)

En 1652 o rei francés refusa a cadiera reyal a cambeo d'o Rosellón.

1665-1700 : Carlos II, fillo de Felipe III

En 1700, Carlos II muere sin descendencia: prencipia la Guerra de Succesión Espanyola.

Guerra de Succesión Espanyola editar

1700-1705 : Felipe IV (V de Castiella), biznieto de Felipe III (d'a dinastía Borbón)
1705-1714 : Carlos III (Archiduque Carlos d'Austria), d'a dinastia Habsburgo (cal no trafucar-lo con Carlos III de Borbón)

Con a redota de l'Archiduque y a victoria de Felipe V en a Guerra de Succesión (1714) y a promulgación d'os Decretos de Nueva Planta (1716), se deroga o Consello d'a Corona d'Aragón y os estatos d'a Corona d'Aragón excepto a Val d'Arán son encorporatos a lo Reino de Castiella baixo lo gubierno d'o Consello d'a Corona de Castiella, que se convertirá dimpués en o Consello Reyal. Se puet considerar que de facto, naixe o Reino d'Espanya, encara que iste Reino nomás existiba en virtut d'a Constitución. O primero en fer servir o títol de Rei d'Espanya será Chusé Bonaparte en 1808, en virtut de l'articlo 4 d'a Constitución de Bayona, y en plural, Rei d'as Espanyas. O títol de conte de Barcelona ye dende allora un d'os muitos títols hereditarios d'o Rei d'Espanya.

Chuan de Borbón editar

Mientres o rechimen franquista (1939-1975), o heredero exiliato a la cadiera reyal espanyola, Chuan de Borbón, emplegó lo títol de Conte de Barcelona. Cuan morió Franco, en 1975, Chuan Carlos I, fillo de Chuan de Borbón, fue proclamato Rei d'Espanya. Dos anyos dimpués, Chuan de Borbón cedió lo títol de Rei d'Espanya y os atros dreitos dinasticos a lo suyo fillo, feito que segnificó a restauración d'a monarquía. En o mesmo acto, le pedió permiso a lo rei (y iste le se dió) ta continar fendo servir o títol de Conte de Barcelona, y lo fació servir dica la suya muerte en l'anyo 1993.

Se veiga tamién editar

Vinclos externos editar

Se veigan as imáchens de Commons sobre os contes de Barcelona.
(ca) Chenealochía d'os contes de Barcelona. Manuscrito 246 d'a Biblioteca de Catalunya: Genealogia comitum Barchinonae ; Arbor genealogie regum francorum ; Genealogia regum Navarrae et Aragoniae et comitum Barchinonae
(ca) Chenealochía d'os contes de Barcelona en as Constitucions catalanas
(en) títols d'os Soberanos d'Espanya en Europeans Rulers
(en) Antipasaus de Ferrán II en Worldroots.com
(en) Descendients d'Alifonso IV en Worldroots.com