O
O
A B C D E
F G H I J
K L M N Ñ
O P Q R S
T U V W X
Y Z
Digrafos
ch gu ix ll ny
qu rr
Atros simbolos
Ç l·l nn tz

A O ye a deciseisena letra de l'alfabeto aragonés y a cuatrena vocal. Proviene de l'alfabeto latino.

Historia editar

Apareixe escrita como un cerclo, d'un solo trazo, en os textos latinos tardanos. En etrusco y en latín arcaico ye escrita con dos trazos semicirculars. En l'alfabeto griego bi ha dos letras o: la una breu (ómicron), y l'atra larga, omega. O signo fenicio ainero significa uello.

Hieroglifico echipcio
(ojo) ir
Protosemitico
O
Fenicio
O
Griego
Omicron
Etrusco
O
Latino
O
D4
         

En aragonés editar

Representa en aragonés o grafema <o>:[1]

  • En cheneral o fonema vocalico posterior /o/ (velar) d'apertura meya en todas as suyas realizacions: borda ([’boɾða]), coco ([’koko]), motolón ([moto’lon]), moquero ([mo’keɾo]), lolo ([’lolo]), onso ([’onso]), plorar ([plo’raɾ] u [pʎo’ra]), puyo ([’puyo]), zapo ([’θapo]).

Vinclos externos editar

  1. (an) Ortografía de l'aragonés. AAL