Seu de Roda d'Isabana

Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.

A Ilesia parroquial de Sant Vicent mártir de Roda ye una antiga Seu romanica aragonesa situata en o lugar de Roda d'Isabana, Ribagorza (Uesca). Ye conoixita como a Seu de Roda d'Isabana encara que dende 1851 ya no ye seu bispal. Ye o lugar mas chicot d'Espanya con una seu.

Ilesia de Sant Vicent mártir

Claustro romanico d'a Seu
Situación cheografica
Estau
País
'
Situación Roda d'Isabana (Ribagorza, Aragón)
Adreza Plaza Mayor
Coordenatas
Archidiocesi
Diocesi Balbastro-Monzón
Arcipestrau Sobrarbe-Ribagorza
Información cheneral
Advocación Sant Vicent
Culto Cristianismo
Orden
Rector
Vicario parroquial
2.º Vicario parroquial
Mosen
Propietario
Administrador
Director
Coste {{{coste}}}
Vesitable
Altaria
Pisos
Amplaria
Largaria
Superficie
Diametro
Aforo
Altaria s.r.m.
Atras
Alcance
Iluminación
Potencia
Arquitectura
Tipo Ilesia, antiga Seu
Estilo Romanico
Función
Catalogación
Materials
Construcción
Construcción Sieglos XI-XII
Fundador
Inicio
Fin
Inauguración
Destrucción
Arquitecto
Incheniero estructural
Incheniero de servicios
Incheniero civil
Atros
Premios
Pachina web
Localización
Ilesia de Sant Vicent mártir ubicada en Aragón
Ilesia de Sant Vicent mártir
Ilesia de Sant Vicent mártir
Ilesia de Sant Vicent mártir en Aragón

A ilesia actual ye d'os sieglos XI y XII, encara que enduró reformas importants en o sieglo XVIII, cuan se construyó o portico sud y a torre que destaca en ixa frontera. En 1924 ye estada declarada Molimento Nacional.

Historia editar

 
Torre

Fue fundata por Remón II, Conte de Ribagorza. A primer noticia que se tiene d'a Seu de Roda ye a d'a suya consagración, l'1 d'aviento de 956, cuan se debantó a diocesi de Roda. Manimenos, ixe templo l'arrasoron as tropas d'Abdalmalik en 1006.[1] Seguntes as restas arqueolochicas, yera un edificio de tres naus trestalladas en 5 tramos.[1][2]

A nueva construcción, mandada por Sancho o Mayor, fue consagrada de nuevas por o bispe Arnulfo ta par de 1030, y fue adedicada ta os santos paleocristians Vicent y Valero. A reconstrucción s'encetó en o estilo romanico lombardo, anque en as envueltas de Sancho o Mayor o prochecto se modificó, y os mayestros d'obras navarros alportoron una nueva concepción d'a obra, relacionada con o Camín de Sant Chaime. O prochecto orichinal contemplaba un edificio de tres naus con una cabecera triple d'absides semicerculars.

En o reinau de Sancho Remíriz se remató a construcción, en terminar a cabecera y se debantó una torre en o costau sud. A principios d'o sieglo XII s'alzoron as tres naus y se construyoron criptas en os absides, ta o que fue menister elevar o suelo. A portalada, que se troba en o muro sud, ye d'o sieglo XIII, anque ye cubillada baixo un portico moderno.

En o costau norte se i achunta o claustro y a capiella de Sant Agustín, de nau unica y abside semicercular. Muito dimpués, ya en o sieglo XVIII se construye o portico sud y a torre actual.

Una comunidat agustina l'habitó dica 1757. En 1787 a suya condición de seu fue rebaixada ta colechiata, con o ran de concatedral sufragania de Leida, y dimpués ta ilesia parroquial con o ran d'arciprestato, estando hue una ilesia parroquial pertenexient t'a Diocesi de Balbastro-Monzón.[2]

Descripción editar

 
Cripta

En a suya frontera exterior a cabecera presenta arquiellos ciegos y bandas verticals (lesenas), motivos decorativos caracteristicos d'a arquitectura romanica lombarda.[3] En l'alzau se veye a presencia d'as criptas. L'abside norte fue substituyiu por unatro de barroco.

As naus se trestallan por meyo de pilonas cruciformes en as que escansan as vueltas d'ariesta d'as naus laterals y a vuelta de canyón apuntau d'a nau central. O suelo presenta livels diferents por a presencia d'una tribuna, os accesos t'a cripta y a presencia d'a cripta en a cabecera.

O cubrimiento d'os absides se fa con vueltas de canyón apuntadas en o presbiterio, y vueltas de cuarto d'esfera en a nau central que, encara que zaboyada por o retablo barroco, encara se puede veyer si se rodía este.

Debaixo d'a cabecera se troba tres criptas en livels diferents. A cripta central, u Cripta de Sant Remón (porque bi ye apedecau Sant Remón, bispe muerto en 1126), ye a mas complexa y ampla, con tres naus con cabecera semicercular. A cripta de l'abside sud s'ha descubierto recientment, y a d'o costau norte, conoixida como Archivo y Sala d'o Trasoro, tiene pinturas murals romanicas.[4]

En o costau norte bi ye o claustro, de planta trapezoidal y arcos de meyo punto sobre os que escansa un tellau que aboca l'augua ta l'interior, en un alchub que replega l'augua d'a plevia. Arredol d'este se destribuyen as dependencias d'a seu: a Sala capetular y o Refectorio, antiparte d'una capiella dita de Sant Agustín. Esta cambra, de planta rectangular y abside semicercular ye decorada con pintura mural.

Referencias editar

  1. 1,0 1,1 (es) Isidro Gonzalo Bango Torviso: El románico en España, Espasa-Calpe, Madrit, 1992, ISBN 84-239-5295-9, pachina 143.
  2. 2,0 2,1 Equipo de Redacción CAI100. Las Catedrales de Aragón. Caja de Ahorros de la Inmaculada de Aragón. ISBN 84-95306-45-X.
  3. Motivos decorativos en a Seu de Sant Vicent de Roda.
  4. Pinturas murals romanicas en Seu de Sant Vicent de Roda de Isabana.

Vinclos externos editar


 
Seus d'Aragón
 

Basilica d'o Pilar | Nuestra Sinyora d'a Huerta de Tarazona | O Salvador d'Albarracín | O Salvador de Zaragoza | Sant Vicent de Roda d'Isabana | Sant Per de Chaca | Santa María de Teruel | Santa María de Uesca | Santa María de l'Asumpción de Balbastro | Santa María d'o Romeral de Monzón