Conte (u contesa, en femenín), d'o latín comes[1], plegau a traviés d'o francés en muitas luengas, ye un titol de nobleza, d'un gubernant d'un condau.

Corona heraldica de conte.

Alta Edat Meya editar

Os primers reis de l'alta Edat Meya dioron o titol de conte a toz os oficials d'as suyas casas, uno d'éls dito "conte palacín".

O titol de conte lo reprenioron os companyers d'armas d'os prencipes francos cuan encomenzoron a chestionar bellas civitas ("ciudaz") u pagi ("pagos"), churidiccions administrativas heredadas de l'Imperio Romano. Os contes merovinchios yeran nombraus por o rei con funcions fiscals, militars y chudicials.

En ixas envueltas d'os Carolinchios tot ixo se convertió en hereditario y os pagos (pagi) evolucionoron enta condaus autonomos.

Bels condaus carolinchios d'a Marca Hispanica se convertioron en estaus cristians independients:

Referencias editar

  1. (es) Francho Nagore Laín: Vocabulario de la Crónica de San Juan de la Peña (versión aragonesa, s. XIV), Universidat de Zaragoza, 2021, ISBN 978-84-1340-315-1, p.140.