Conte[1][nota 1] (u contesa[1][nota 2] en femenín), d'o latín comes[2], plegau a traviés d'o francés en muitas luengas, ye un titol de nobleza, d'un gubernant d'un condau.

Corona heraldica de conte.

Alta Edat Meya

editar

Os primers reis de l'alta Edat Meya dioron o titol de conte a toz os oficials d'as suyas casas, uno d'éls dito "conte palacín".

O titol de conte lo reprenioron os companyers d'armas d'os prencipes francos cuan encomenzoron a chestionar bellas civitas ("ciudaz") u pagi ("pagos"), churidiccions administrativas heredadas de l'Imperio Romano. Os contes merovinchios yeran nombraus por o rei con funcions fiscals, militars y chudicials.

En ixas envueltas d'os Carolinchios tot ixo se convertió en hereditario y os pagos (pagi) evolucionoron enta condaus autonomos.

Bels condaus carolinchios d'a Marca Hispanica se convertioron en estaus cristianos independients:

  1. Con a variant conde
  2. Con as variants condesa y conda

Referencias

editar
  1. 1,0 1,1 (an) Diccionario aragonés-castellano-catalán. Estudio de Filología Aragonesa. Edacar num. 14. Zaragoza. Edicions Dichitals de l'Academia de l'Aragonés. ISSN 1988-8139. Octubre de 2024.
  2. (es) Francho Nagore Laín: Vocabulario de la Crónica de San Juan de la Peña (versión aragonesa, s. XIV), Universidat de Zaragoza, 2021, ISBN 978-84-1340-315-1, p.140.