Remiro II d'Aragón

Translate icon.svg Iste articlo ye escrito con as normas graficas EFA. Si quiers, puez aduyar cambiando a la grafía oficial de Biquipedia y sacando dimpués ista plantilla.
Remiro II lo Monche
Rei d'Aragón
Remiro II d'Aragón.jpg
Remiro II d'Aragón

1134-1157
Predecesor Alifonso I
Succesor Peironela d'Aragón

1134
Predecesor Pero Guillén
Succesor Chufré

Naixencia 24 d'abril de 1075
Muerte 16 d'agosto de 1157
Siñal d'Aragón.svg Uesca (Reino d'Aragón)
Enterreco Sant Per o Viello
Conchuche/s Agnés de Piteus
Descendencia Peironela d'Aragón
Casa reyal Casa d'Aragón
Dinastía Ximena
Pai Sancho Remíriz
Mai Felicia de Roucy
Sinyal Signun Regis Remiro II d'Aragón.svg
Signum Regis de Remiro II

Remiro II dito o Monche, naixiu o 24 d'abril de 1086 y muerto en Uesca o 16 d'agosto de 1157, estió rei d'Aragón entre o 29 de setiembre de 1134 y 1157, quan morió.

Dende que yera muit choven pasó a suya vida adedicato a la Ilesia, primero como monche en o monesterio francés de Sant Ponz de Tomeras; dimpués como abate de Sant Per o Viello en Uesca y, de zaguero, como bispe de Roda-Balbastro.

Signum Regis de Remiro II, a os cantos d'a cruz se veyen as letras alfa y omega.

O suyo chirmán, o rei Alifonso I, fació herederas d'os suyos reinos a las Ordens Melitars, pero dengún no quereba cumplir dito testamento y os nobles aragoneses, aplegatos en Chaca en 1134, reconoixioron a Remiro como rei. Os navarros esleyoron a García Remíriz, descendient d'a primera dinastía pamplonesa. En ixe inte Ramiro yera bispe de Roda-Balbastro, pero habió d'ocupar a cadiera reyal. En noviembre plegó ta Zaragoza y i recibió o churamento de fidelidat d'os varons d'o reino, dica que i plegó a la ciudat o rei Alifonso VII de Castiella. Encara que amás bi abió sulevacions (como en Uncastiello), Remiro consolidó a suya posición contra os navarros y os castellanos, encara que perdió o reino de Navarra y Nachera.

Encara que no teneba experiencia politica, esclafó con exito bellas revueltas mientres o suyo reinau, que exerció nomás que tres anyos, entre 1134 y 1137.

En o Reino d'Aragón i heba bells bandos nobiliarios que luitaban por adubir mayors cotas de poder y de riqueza. Ixos bandos s'enfrentoron entre ells aproveitando o cambeo de monarca. En una d'ixas letigas Remiro II quasi perdió o tron, por lo que habió que cubillar-se en Besalú en 1135. A la suya tornada solucionó o poblema mandando escabezar a bells nobles que heban enrestito una caravana de musulmans en tiempo de tregua. Iste succeso dió orichen a la leyenda d'a campana de Uesca.

Se casó o diya 13 de noviembre de 1135 en a seu de Sant Per de Chaca con Agnés de Piteus, una noble viuda francesa. D'iste matrimonio naixió a heredera, Peironela o día 29 de chunio de 1136.

Prometió a la suya filla Peironela, con un anyo d'edat, con Remón Berenguer IV, conte de Barcelona. O casorio se sinya en Balbastro o 11 d'agosto de 1137. O 13 de noviembre d'ixa mesma anyada, Remiro II cedió a potestas d'o reino en Remón Berenguer, encara que no pas a dignidat reyal, que mantenió ta a suya muerte en o 1157. Dende ixe inte Don Remón, con títol de princeps d'Aragón y conte de Barcelona, s'encarga d'os dos estatos. En o mes d'agosto de 1150 o conte Remón Berenguer y donya Peironela se casoron en Leida.

D'ista traza, Remiro cumplió a misión de salvar a monarquía.

Os suyos zaguers días don Remiro los pasó entre Sant Per o Viello de Uesca y Sant Úrbez de Sarrablo (Uesca). Morió en Uesca o día 16 d'agosto de 1157 y fue soterrato en a capiella de Sant Bertolomeu de Sant Per o Viello de Uesca.

Vinclos externosEditar

BibliografíaEditar

  • Arbués, Ana Belén y XCAR Malavida. Remiro II, o rei de campana, o monche que se concaró con o Papa. Caballers d'Exea, 2019.


Predecesor:
Alifonso I
Rei d'Aragón
11341157
Succesor:
Peironela d'Aragón y
Remón Berenguer IV
Predecesor:
Pero Guillén
Bispe de Balbastro-Roda
1134-1135
Succesor:
Chufré