Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
Iste articlo tracta sobre o solero en l'arquitectura. Pa o grano que queda en o suelo d'a era en a trilla, se veiga solero (trilla).

En un sentiu amplo, o solero u solera (en belsetán soler[1]) ye la estructura d'un edificio que fa de refirme a o suelo[1][2][3] d'un piso superior u a la cubierta d'un lenau u tellau, por regular destinada a que dimpués se le meta o pavimento dencima u o tillo pa clavar a losa. Manimenos, en cheso y en ansotano a parabla «solero» s'utiliza por lo común pa nombrar lo que en atros puestos ye o «patio» d'a casa;[4][5] que ixo ye, a planta baixa a ran de a carrera. Por contra, en cheso esiste sulero con <u>[4] pa iste concepto.

Envista inferior d'o solero d'un pallero.

En un sentiu mas concreto, se gosa decir «solero» a un suelo incompleto, como os que s'asuela con tablas de madera en bella construcción rustica como as bordas y os pallers. En benasqués, Rafael Andolz replegó a parabla como sinonimo de «suelo»,[6] y Vicente Ferraz y Castán meteba como eixemplo:

Isto solero ye de taules de freixe.[7]

En Sobrarbe, o solero tamién ye o piso d'alto d'una borda, que a sobén ye an se troba la palla si en o piso d'abaixo se tiene cuadra pa ganau. Con iste mesmo significau s'ha documentau «soler» en belsetán.[1] En ixe tipo de soleros por regular i hai trapas por as que se fa cayer a hierba a os animals.

Se veiga tamién editar

Referencias editar

  1. 1,0 1,1 1,2 BADIA i MARGARIT, Antoni Maria, El habla del Valle de Bielsa (Pirineo aragonés). Edición d'Artur Quintana. Aladrada ediciones, 2015. ISBN 978-84-944335-5-9
  2. PARDO ASSO, José, Nuevo diccionario etimológico aragonés (voces, frases y modismos usados en el habla de Aragón) (Facsímil); Institución «Fernando el Católico» + Gara d'Edizions, 2002. ISBN 84-8094-101-4
  3. BLAS, Fernando y ROMANOS, Fernando, Diccionario Aragonés: Chistabín-Castellano; Institución «Fernando el Católico» + Gara d'Edizions, 2008. ISBN 978-84-8094-061-0
  4. 4,0 4,1 DÍAZ ROZAS, Manuel, Apuntes de Lengua Chesa. Aladrada ediciones, 2013. ISBN 978-84-940886-1-2
  5. BARCOS, Miguel Ánchel, El Aragonés Ansotano: estudio lingüístico de Ansó y Fago; Institución «Fernando el Católico» + Gara d'Edizions, 2007. ISBN 978-84-8094-058-0
  6. (an)(es) ANDOLZ CANELA, Rafael, Diccionario Aragonés, Aragonés-Castellano Castellano-Aragonés (5ena ed.); Mira Editores, 2004. ISBN 84-8465-160-6
  7. FERRAZ CASTÁN, Vicente, Vocabulario del dialecto que se habla en la Alta Ribagorza (1934) (Facsímil). Aladrada ediciones, 2013. ISBN 978-84-940886-6-7