Molimento Natural d'o Naixedero d'o río Pitarc

Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
Naixedero d'o río Pitarc

Naixedero d'o río Pitarc
Datos chenerals
Tipo Molimento Natural
Establiu 15 d'aviento de 2009
Superficie 114 ha
Situación
Situación Mayestrato (Teruel)
Latitut
Lonchitut
Mapa

O Molimento Natural d'o Naixedero d'o río Pitarc ye un Molimento Natural d'Aragón que fa parti d'o rete d'espacios naturals protechitos. Declarato como espacio protechito o 15 d'aviento de 2009, se troba situato en o termin municipal de Pitarc, en o Mayestrato teruelano, ocupando 114 ha. en os arredols d'o naixedero d'o río Pitarc.

Cheolochía

editar

O río Pitarc travesa o sinclinal de Fortanet, entre as sierras de Canyada, a l'ueste y de la Lastra a l'ueste. A val que forma o río tien o suyo orichen en o Cretacio superior, y ye formata por calsinera, salagons y archilas. A permeabilidat d'istos materials, debito a os procesos de fracturación y disolución karstica que se han producito, fa que se comporten como un acuifero, cullindo l'augua d'a plevia y metendo-la a o fluxo soterranyo. Iste acuifero ye isolato por os materials archilo-arenosos que constituyen a formación d'Utriellas d'atros acuiferos d'a redolada que se troban a una fondaria mayor.

A parti superior de l'acuifero ye dreitament en contacto con a superficie, ya que no ye isolata por materials impermeables, lo que fa que tienga unas condicions de presión atmosferica igual que as superficials. As auguas salen en o naixedero d'o río Pitarc (u como se diz localment "El Ojo de la Fuente") con cabals de dica 1.500 l/seg. Cuan bi ha prous precipitacions l'augua gosa salir d'una "chaminera" creyando-se un polito salto d'augua. O rechimen d'o río Pitarc ye de tipo fluvio-nival, por lo que tien dos maximos, un en primavera y un atro secundario en agüerro.

A flora d'o río Pitarc destaca especialment. Ya en o sieglo XIX o botanico aragonés Ignacio Jordán de Asso y del Río vesitó y documentó a-saber-las especies vechetals d'ista zona.

 
Capra pyrenaica hispanica

As condicions d'humidat son prou buenas, por o que a vechetación ye abundant, destacando en as riberas os salces (Salix sp), chopos (Populus sp) y albernices (Alnus glutinosa); en as laderas caixicos (Quercus faginea) chunto a os buixos (Buxus sempervirens) y seneras (Amelanchier ovalis), constituindo una representación de selvas mixtas submediterranias; en as zonas rocosas d'as foces se troban tot tipo de flora rupícola especializata y ta rematar as sierras d'a redolada, mas xutas, son cubiertas de pinars (Pinus nigra). A cita de l'alberniz ye dubdosa, y por o menos actualment no se troba en este parache.

Adintro d'a foz se fa mas densa a vechetación con serberas (Sorbus sp), avellaneras (Corylus avellana), acirons (Acer campestre), latoners (Celtis australis), madreselvas (Lonicera etrusca), liedras (Hedera helix) y en primavera flors como as vrioletas (Viola willkommii), flors de primavera (Hepática nobilis) u leiteruelas (Euphorbia sp) entre atras.

A fauna ye tamién variata, tanto en o propio río Pitarc como en os suyos arredols. En as auguas d'o río destaca a presencia d'a truita común (Salmo trutta) y d'a loira (Lutra lutra).

En os cinglos de calsinera a os cantos d'o río viven o vueitres (Gyps fulvus) y bucardos (Capra pyrenaica hispanica)

Vinclos externos

editar


Espacios naturals protechius d'Aragón  
Esplugas de Cristal de Molins | Foces de Fago y Biniés | Glaciars Pirenencos | Lacuna de Gallocanta | Lacuna de Sarinyena | Lomaza de Belchit | Mallos de Riglos, Agüero y Penya Rueba | Moncayo | Naixedero d'o río Pitarc | Ordesa-Comachibosa | Ordesa y As Tres Serols | Organos de Montoro | Pinars de Rodeno | Pocez-Maladeta | Puent de Fontseca | Saladas de Chiprana | Sant Chuan d'a Penya | Sierra y Foces de Guara | Sierra de Santo Domingo | Sotos y Galachos d'Ebro | El Val | Vals Occidentals