Luenga (anatomía)
A luenga[1][2][nota 1] u lengua[2][nota 2] (d'o latín < LINGUA) ye un musclo de tipo escletico que reposa en a parti inferior d'a boca. Ye sensible, ricament innervata y irrigata, y se mantiene humeda por a saliva.
Como parti de l'aparato dichestivo, a suya función principal ye la de manipular o minchar, aduyando a mastegar y a trusquir (deglución).
A luenga tamién ye l'organ principal d'o gusto. Gran parti d'a superficie d'a luenga se troba cubierta por as papilas linguals (cuasi 9.000).
A luenga, gracias a la suya gran sensibilidat y ampla variedat de movimientos (debito a la gran cantidat de niervos y vasos sanguinios que contiene) ye un elemento esencial a la hora de formar os sonitos d'a parla.
Notas
editarReferencias
editar- ↑ (an) Silbia Garcés Lardiés, Francho Rodés Orquín:Un borguil de parolas. Bocabulario dialeutal escolar, Gubierno d'Aragón, 2006, ISBN 84-689-7358-0, p.35
- ↑ 2,0 2,1 (an) Diccionario aragonés-castellano-catalán. Estudio de Filología Aragonesa. Edacar num. 14. Zaragoza. Edicions Dichitals de l'Academia de l'Aragonés. ISSN 1988-8139. Octubre de 2024.
Vinclos externos
editar
| Partis d'o cuerpo humán | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||
