Vicente Berdusán
Vicente Berdusán y Osorio (Exeya d'os Caballers, 1632 - Tudela (Navarra), 1697) fue un pintor aragonés d'o barroco especializau en pintura relichiosa, titular d'un taller de pintura que sinyó más de trescientas obras distribuidas por o principal entre ilesias, conventos y monesterios d'Aragón y Navarra,[1] pero tamién bellas unas en a Riocha y o País Basco.
BiografíaEditar
Naixiu en chinero de 1632 en a villa aragonesa d'Exeya d'os Caballers (Cinco Villas), marchó ta Tudela en 1640 en quedar popillo, en do su tío, o escultor y arquitecto Juan de Gurrea, se cargó con a suya tutela. En Tudela se formó con Fernando de los Mozos entre 1645 y 1648, indo-se-ne dimpués ta Madrit, en do aprendería en o taller de Juan Carreño de Miranda.[1] Tornó ta Tudela en 1653, do se casaría en 1655 con Margarita Saviñán Royo y d'ixe enlace en naixería siete fillos.
Afincau en Tudela, en do treballaría dica la suya muerte o 30 de chinero de 1697, Berdusán se puso amo d'un taller que abastiría de pintura relichiosa a un extenso territorio que tenió lo suyo centro en a val meya d'Ebro, con os reinos de Navarra y Aragón de principals, anque con extensions enta o que son huei País Basco y a Riocha.
EstiloEditar
Vicente Berdusán treballó quasi nomás a pintura relichiosa, tot retratando ciclos monasticos, miraglos, aparicions de virchens y santos, y scenas d'a vida de Chesús de Nazaret y d'a Virchen María. Son destacaus os lienzos d'a capiella de Sant Chuaquín en a Seu de Uesca, de 1668, os nueu quadros d'a sala capitular d'a seu de Tudela, que pintó entre 1669 y 1671, o ciclo d'o Monesterio de Santa María de Veruela sobre a vida de Sant Bernardo de Claraval (1671-1673), de cinco pinturas, y os quadros d'a capiella de Sant Chusé en a ilesia d'o seminario de Sant Carlos Borromeu de Zaragoza, de 1693.
A resultas de formar-se con Carreño, Vicente Berdusán sería muit influiu por a escuela madrilenya de dimpués de Velázquez. Prenió de Francisco Rizi a scenografía y os paisaches arquitectonicos, como o teatro, y de o mesmo Carreño a color veneciana y a tecnica de tacas introducida por Tiziano. Tamién s'aprecia que conoixeba o tenebrismo, a pintura veneciana y a composición flamenca. Por tot ixo, se gosa dicir que a suya obra s'amana unas vegadas ta Tiziano, atras ta Rubens, y ye un receptaclo de distintas influencias barrocas internacionals.
ReferenciasEditar
- ↑ 1,0 1,1 (es) Berdusán y Osorio, Vicente, consultada o 22 d'abril de 2019.
Vinclos externosEditar
- Se veigan as imachens de Commons sobre Vicente Berdusán.