Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
Der Name der Rose
Títol Der Name der Rose
Póster teatralizau d'a cinta, en a suya edición en anglés, obra de l'ilustrador Drew Struzan.
Póster teatralizau d'a cinta, en a suya edición en anglés, obra de l'ilustrador Drew Struzan.
Ficha tecnica
Dirección Jean-Jacques Annaud
Aduyant de dirección Pierpaulo Trezzini
Dirección artistica Giorgio Giovannini
Rainer Schaper
Producción Franco Cristaldi
Bernd Eichinger
Bernd Schaefers
Alexandre Mnouchkine
Disenyo de producción Dante Ferretti
Guión adaptau Andrew Birkin
Gérard Brach
Howard Franklin
Alain Godard
Basau en Il nome della rosa, novela d'Umberto Eco
Musica James Horner
Fotografía Tonino Delli Colli
Montache Jane Seitz
Escenografía Francesca Lo Schiavo
Vestuario Gabriella Pescucci
Maquillache Hasso von Hugo
Actors Sean Connery
F. Murray Abraham
Feodor Chaliapin Jr.
William Hickey
Michael Lonsdale
Ron Perlman
Christian Slater
Valentina Vargas
Narrador Dwight Weist
Datos y cifras
País(es) Italia
Alemanya
Francia
Anyo 1986
Debantadera 24 de setiembre de 1986 Estaus Unius[1]
24 de setiembre de 1986 Canadá[1]
16 d'octubre de 1986 Alemanya[1]
17 d'octubre de 1986 Italia[1]
17 d'aviento de 1986 Francia[1]
Chenero(s) Cine d'intriga
Cine de drama
Durada 131 min.
Idioma(s) Anglés
Companyías
Productora(s) ZDF
France 3 Cinema
RAI
Neue Constantin Film
Les Films De Ariane
Acteurs Auteurs Associés
Cristaldi Film
Nelson Entertainment
Distribución Columbia Pictures
Estudio(s) Cinecittà
Presupuesto 17,5 millons de dólars
Recauto 77,15 millons de dólars
Informacions en bases de datos especializadas:

Der Name der Rose (títol orichinal en alemán, en aragonés O nombre d'a rosa, enguerada en Aragón con o títol traduciu enta lo castellano de El nombre de la rosa) ye una co-producción italo-franco-alemanya de l'anyo 1986, una cinta d'intriga dramatica dirichida por Jean-Jacques Annaud seguntes un guión adaptau por Andrew Birkin, Gérard Brach, Howard Franklin y Alain Godard basau en a novela Il nome della rosa, d'Umberto Eco, qui revisó y aprobó lo texto d'o guión. A dirección de fotografía d'a cinta ye un treballo de l'iatlián Tonino Delli Colli y la suya Banda Sonora Orichinal, de James Horner, con participación en os principals papels d'os actors Sean Connery, F. Murray Abraham, Feodor Chaliapin Jr., William Hickey, Michael Lonsdale, Ron Perlman, Christian Slater y Valentina Vargas. Producioron a cinta Bernd Eichinger y Bernd Schaefers ta las productoras ZDF, France 3 Cinema, RAI, Neue Constantin Film, Les Films De Ariane, Acteurs Auteurs Associés, Cristaldi Film y Nelson Entertainment.

Sacra di San Michele, una d'as inspiracions de Jean-Jacques Annaud ta la cinta.
Castiello de Castel del Monte, inspiración ta l'aspecto exterior d'a biblioteca en a cinta.
Castiello de Molina d'Aragón, a on se rodoron bellas escenas.
Monesterio d'Eberbach, puesto a on se rodoron bellas escenas.

Ambientada en una hipotetica abadía d'a Orden de Sant Benedet en a Italia d'o sieglo XIV, la cinta se rodó en os estudios de Cinecittà en Roma, estando rodadas as suyas escenas exteriors en bellas localidaz d'os Abruzos en Italia y en o monesterio d'Eberbach en o Rheingau en Hesse (Alemanya) y en o castiello de Molina d'Aragón en Molina d'Aragón, en a provincia de Guadalachara (Espanya).

Umberto Eco supervisió l'adaptación d'a suya obra y se mostró satisfeito, pero cal destacar que lo guión d'a cinta s'estrima d'os aspectos mas propiament historico-politicos y relichiosos d'a novela y, por contra, introduz elementos que no yeran en a obra orichinal, como la trama con as relacions entre Adso de Melk y una campesina de l'abadía. Ixo ye explicitament indicau en l'inicio d'a cinta, cuan s'indica que se tracta de: Un palimpsesto d'a novela d'Umberto Eco.

Se tracta d'una cinta con cuantos premios y nominacions, en podendo-se destacar entre éls dos Premios BAFTA en a suya 41ena edición (Millor Actor y Millor Maquillache y Peluquería); un Premio César en a suya 12ena edición (Millor Cinta Forana) y cinco Premios David de Donatello en a suya 32ena edición (Millor Productor, Millor Dirección de Fotografía, Millor Escenografo, Millor Vestuario y Premio David René Clair) amás d'una nominación a lo Millor Montache.

Argumento editar

Dos monches d'a orden de Sant Francisco, Guillén de Baskerville (una referencia a The Hound of the Baskervilles d'Arthur Conan Doyle) y lo suyo acolito Adso de Melk, plegan en una abadía d'a orden de Sant Benedet a on Guillén ha de fer parte d'una delegación franciscana que debe reunir-se con ninviaus d'o Papa, en bel meyo d'a polemica con os franciscanos espirituals y los sectors tradicionals d'a Ilesia Catolica en rematar a rebelión d'os fraticelli. En plegar, troban que un d'os monches ha estau asasinau y Guillén, qui heba estau inquisidor en aplicando los mas modernos metodos filosoficos de Roger Bacon y Guillén d'Ockham, recibe de l'abat d'o monesterio la petición d'investigar os feitos.

Se tracta d'una abadía con una gran biblioteca a on i treballan monches de todo l'universo conoixiu en copiando textos, un d'os mas famosos scriptorium medievals, y bien luego Guillén descubre que muitos monches tienen cosas que amagar. Poquet a poquet se succeden mas asasinatos y poquet a poquet Guillén plega en a conclusión de que toz ixos asasinatos son connectaus con bel libro d'a biblioteca que se troba en un sector restrinchiu y prohibiu y a lo cual l'abat no li permite dentrar. Guillén tien una baralla dialectica con un monche castellano, Chorche de Burgos, qui considera que la risa ye negativa en fer que l'hombre pierda lo suyo temor enta l'infierno, y que parixe estar un controlador u guardián de toz os monches de l'abadía. Pero los crímens se succeden y s'amana lo día en que ha de plegar la delegación papal, d'a cual fa parte Bernat Gui, un atro inquisidor enemigo de Gullén.

Elenco[2] editar

Actor Papel Notas
Sean Connery Guillén de Baskerville
Christian Slater Adso de Melk
Helmut Qualtinger Remigio de Varagine
Elya Baskin Severino
Michael Lonsdale Abat
Volker Prechtel Malaquías
Feodor Chaliapin Jr. Chorche de Burgos
William Hickey Ubertino de Casale
Michael Habeck Berenguer
Urs Althaus Venancio
Valentina Vargas Mesacha campesina
Ron Perlman Salvador
Leopoldo Trieste Miguel de Cesena
Franco Valobra Cheronimo de Kaffa
Vernon Dobtcheff Hugo de Newcastle
Donald O'Brien Pero d'Asís
Andrew Birkin Cutberto de Winchester
F. Murray Abraham Bernat Gui
Lucien Bodard Cardenal Bertrand
Peter Berling Chuan d'Anneaux
Pete Lancaster Bispe d'Arborea
Dwight Weist Narrador (voz d'Also d'anciano)
Franco Adducci Monche
Niko Brücher Monche
Aristide Caporale Monche
Fabio Carfora Monche
Peter Clös Monche
Mario Diano Monche
Fabrizio Fontana Monche
Rolando Fucili Monche
Valerio Isidori Monche
Luigi Leoni Monche
Armando Marra Monche
Maurizio Mauri Monche
Ludger Pistor Monche
Francesco Scali Monche
Maria Tedeschi Monche
Andrea Tilli Monche
Ennio Lollainni Cochinero
Emil Feist Cochinero
Francesco Maselli Cochinero
Renato Nebolini Cochinero
Antonio Cetta Campesín
Franco Covielleo Campesín
Daniele Ferretti Campesín
Sabatino Gennardo Campesín
Luciano Invidia Campesín
Mauro Leoni Campesín
Massimiliano Scarpa Campesín
Umberto Zuanelli Campesín
Mark Bellinghaus Novicio de Chorche
David Furtwaengler Novicio
Patric Kreuzer Novicio
Kim Rossi Stuart Novicio
Lars Bodin-Jorgensen Adelmo
Franco Diogene Miembro d'a legación papal
Giordano Falzoni Miembro d'a legación papal
Eckehard Koch Miembro d'a legación papal
Gina Poli Miembro d'a legación papal
Gianni Rizzo Miembro d'a legación papal
Lothar Schönbrodt Miembro d'a legación papal
Vittorio Zarfati Miembro d'a legación papal
Carlo Bianchino Guardia d'a delegación papal
Eugenio Bonardi Guardia d'a Inquisición
Pietro Ceccarelli Guardia d'a Inquisición
Franco Marino Guardia d'a Inquisición
Hans Schödel Guardia d'a Inquisición
Peter Welz Nero
Alberto Capone Verdugo
Gaston Bonheur Monche No acreditau
Franco Pistoni Monche No acreditau

Rodache editar

Cuan Umberto Eco publicó en Italia en 1980 a suya novela Il nombre della rosa, Jean-Jacques Annaud se trobó seduciu por o libro y consideró que nomás que él yera la persona adecuada ta fer-ne una adaptación cinematografica y dirichir una cinta basada en a novela, plegando finalment a convencer a l'autor. Dimpués de contar con l'autorización d'Eco, Annaud demandó financiación a lo productor alemán Bernd Eichinger, ta dimpués contractar a cuantos guionistas ta fer lo laborioso treballo d'adaptación.

Jean-Jacques Annaud s'implicó en o rodache d'a cinta, dedicando cuatro anyadas a la preparación d'a cinta, viachando por Europa y Estaus Unius en buscando obtener un elenco multietnico d'actors que li permitise ambientar millor la cinta en un hipotetico monesterio a on bi acudisen monches de todas las nacions. Cuan se li proposó que Guillén de Baskerville l'interpretase Sean Connery en primeras se resistió; d'una man porque en ixas envueltas la carrera de Connery se trobaba en horas baixas, d'atra man en considerar que con a referencia a Sherlock Holmes d'o nombre d'o personache ya bi heba en a cinta suficient presencia de detectives como ta adhibir-ie a un actor marcau por o suyo pasau interpretando en bellas cintas a James Bond. Finalment, se decidió por Connery en no trobar garra atro actor que li convencise en a suya interpretación como li convenció la de Connery; tanimientres, Umberto Eco inicialment no yera pas convenciu y la productora Columbia Pictures albandonó lo prochecto en considerar que la carrera de Connery no se trobaba pas en o suyo millor momento.

Ta lo papel d'Adso de Melk Annaud se decidió por Christian Slater dimpués d'una audición a gran escala d'adolescents; influyó lo feito de que Mary Jo Slater, la mai de Christian, yera una destacada directora de cásting y colaboró con su fillo en a preparación d'o papel. Ta las escenas de sexo con a campesina (Christian no teneba so que 15 anyadas y l'actriz chilena Valentina Vargas 21) Annaud dixó que Valentina conducise ella mesma la escena y, amás, no li dicioron a Christian en qué iba a consistir la escena ta obtener d'os actors una interpretación mas autentica.

Muitos d'os elementos de decoración d'a cinta (incluyindo-ie los manuscritos que aparixen) se construyoron especificament ta la cinta y la suya calidat yera muit alta; de feito belluns d'ixos elementos fuoron robaus mientres o rodache.

La cinta se rodó ta las escenas interiors en os estudios de Cinecittà en Roma, estando rodadas as suyas escenas exteriors en a suya mayor parte en un decorau exterior construyiu en un pueyo amás de Roma (y que se convertió en lo decorau exterior mas gran construyiu en Europa dende Cleopatra en 1963) per tamién se rodoron escenas en bellas localidaz d'a provincia de L'Aquila en os Abruzos en Italia, en o monesterio d'Eberbach en o Rheingau en Hesse (Alemanya) y en o castiello de Molina d'Aragón en Molina d'Aragón, en a provincia de Guadalachara (Espanya).

Premios editar

Premio Calendata Edición Categoría Premiau Notas
Premios César 1987 12ena edición César a la Millor Cinta Forana Der Name der Rose
Premios BAFTA[3] 1988 41ena edición BAFTA a lo Millor Actor Sean Connery
1987 41ena edición BAFTA a lo Millor Maquillache y Peluquería Hasso von Hugo
Premios David de Donatello 1987 32ena edición David de Donatello a lo Millor Productor Franco Cristaldi y Bernd Eichinger
1987 32ena edición David de Donatello a la Millor Dirección de Fotografía Tonino Delli Colli
1987 32ena edición David de Donatello a lo Millor Escenografo Dante Ferretti
1987 32ena edición David de Donatello a lo Millor Vestuario Gabriella Pescucci
1987 32ena edición David René Clair Jean-Jacques Annaud
1987 32ena edición Nominada a lo David de Donatello a lo Millor Montache Jane Seitz
Deutscher Filmpreis 1987 37ena edición Deutscher Filmpreis a lo Millor Actor Sean Connery
1987 37ena edición Deutscher Filmpreis a lo Millor Disenyo de Producción Dante Ferretti
1987 37ena edición Nominada a lo Deutscher Filmpreis a la Millor Cinta Der Name der Rose

Critica editar

Encara que Der Name der Rose obtenió muito exito de publico en Alemanya en enguerar-se, en Estaus Unius obtenió un recaudo muit discreto en taquilla, salvando-se por a suya buena acceptación en atros países europeus como Espanya, Francia u Italia.

Seguntes o critico Roger Ebert:[4]

Ixo que tenemos astí ye la configuración ta una cinta marabillosa. Ixo que en obtenemos ye una historia muit confusa ... Ye todo inspiración y cosa de disciplina

En Italia la critica cinematografica d'o paós no aculló masiau bien a cinta. Mesmo un d'os diarios italianos titulaba la suya critica d'a cinta como "Gran libro, insignificant cinta".[5]

En Time Out afirmaban que:[6]

Una reducción tan intelichent como cualsiquiera podría deseyar de l'astuto farrago de novela policiaca y metafisica medieval d'Umberto Eco... la cinta simplament se veye bien, realment logra comunicar o sentiu y l'esprito d'una epoca en a cual o mundo se leyeba literalment como un libro

En 2011 Umberto Eco, entrevistau por Stephen Moss ta The Guardian, afirmó que:[7]

Un libro como iste ye un "sandwich club", con pavo, salami, tomate, formache, leituga. Y la cinya ye obligada a esleír nomás que la leituga u lo formache, en eliminando todo l'atro: l'aspecto teolochico, l'aspecto político. Ye una buena película

Enrique Posada, en El Espectador imaginario, considera que:[8]

Creigo que lo director ha dau en a matadura prou bien y finalment ha descifrau lo suyo propio laberinto en forma digna y respectuosa con a novela

Bertrand Guyard, en Le Figaro, afirma que:[9]

Jean-Jacques Annaud modifica una mica la novela en adaptar-la, pero sin traicionar a l'autor

Se veiga tamién editar

Referencias editar

Vinclos externos editar