Astato
Astato | ||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||||||||||||||||
Información cheneral | ||||||||||||||||||||||
Nombre, simbolo, numero | Astato, At, 85 | |||||||||||||||||||||
Serie quimica | halochenos | |||||||||||||||||||||
Grupo, periodo, bloque | 17, 6, p | |||||||||||||||||||||
Color | solido negro | |||||||||||||||||||||
Peso atomico | (210) g·mol−1 | |||||||||||||||||||||
Configuración electronica | [Xe] 4f14 5d10 6s2 6p5 | |||||||||||||||||||||
Electrons por capa | 2, 8, 18, 32, 18, 7 | |||||||||||||||||||||
Propiedatz fisicas | ||||||||||||||||||||||
Fase | solido | |||||||||||||||||||||
Punto de fusión | 575 K (302 °C, 576 °F) | |||||||||||||||||||||
Punto d'ebullición | 610 K (337 °C, 639 °F) | |||||||||||||||||||||
Entalpía de vaporización | 40 kJ·mol−1 | |||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
Propiedatz atomicas | ||||||||||||||||||||||
Estatos d'oxidación | ±1, 3, 5, 7 | |||||||||||||||||||||
Electronegatividat | 2.2 (escala de Pauling) | |||||||||||||||||||||
Enerchías d'ionización | 1ª: 890±40 kJ·mol−1 | |||||||||||||||||||||
Radio covalent | 150 pm | |||||||||||||||||||||
Radio de van der Waals | 202 pm | |||||||||||||||||||||
Atra información | ||||||||||||||||||||||
Ordenación magnetica | no data | |||||||||||||||||||||
Conductividat termal | (300 K) 1.7 W·m−1·K−1 | |||||||||||||||||||||
Numero CAS | 7440-68-8 | |||||||||||||||||||||
Isotopos mas estables | ||||||||||||||||||||||
|
L'astato ye un elemento quimico d'a tabla periodica de simbolo At y de numero atomico 85. Iste elemento radioactivo se forma de manera natural a partir d'a desintegración de l'uranio y o torio, y ye o mas pesato d'os halochenos.
Caracteristicas prencipalsEditar
Iste element altament radioactivo, seguntes se confirma por espectrometría de masas se comporta quimicament de traza muit parellana a os atros halochenos, mas que mas o yodo (probablement s'acumula en a glandula tiroide como o yodo). L'astato ye probablement mas metalico que o yodo. Investigadors d'o Laboratorio Nacional Brookhaven han realizato experimentos, en os que han identificato y mesurato reaccions elementals a on bi interviene l'anión astatur (At -).
A cantidat total d'astato en un momento determinato, en tota a crosta terrestre se creye que ye inferior a 30 gramos, parando cuenta que iste elemento se creya continament (a partir de l'uranio y o torio presents en a crosta terrestre) y se torna a descomposar en atros elementos a escape.
Historia de l'elementoEditar
L'astato (d'o griego astatos que significa "inestable") fue sintetizato por primera vegada en 1940 por Vall R. Corson, K. R. MacKenzie, y Emilio Segre d'a Universidat de California, Berkeley bombardeyando atomos de bismuto con particlas alfa por meyo d'una reacción en un ciclotrón.
ProducciónEditar
L'astato se produce bombardeyando bismuto con particles alfa enercheticas ta obtener At-209 y At-211 con uns periodos de semidesintegración relativament luengos, que pueden estar alavez deseparatos por destilación d'o bismuto fendo-lo calentar en presencia d'aire.
IsotoposEditar
L'astato tien bells 20 isotopos conoixitos, y totz ells son radioactivos; o isotopo de vida mas luenga ye l'At-210 con un periodo de semidesintegración de nomás 8.3 horas.