Puerta de Santa Engracia

Puerta de Santa Engracia
Puerta de Santa Engracia de Zaragoza.jpg
Puerta de Santa Engracia en o sieglo XIX
Situación cheografica
Estato
País
'
Situación Flag of Aragon.svg Zaragoza, Aragón
Adreza
Coordenatas
Archidiocesi
Diocesi
Arcipestrau
Información cheneral
Advocación Santa Engracia
Culto
Orden
Rector
Vicario parroquial
2.º Vicario parroquial
Mosen
Propietario
Administrador
Director
Coste {{{coste}}}
Vesitable
Altaria
Pisos
Amplaria
Largaria
Superficie
Diametro
Aforo
Altaria s.r.m.
Atras
Alcance
Iluminación
Potencia
Arquitectura
Tipo Puerta
Estilo
Función
Catalogación
Materials
Construcción
Construcción 1737-1808
1831-1865
1865-1902
Fundador
Inicio
Fin
Inauguración
Destrucción
Arquitecto
Incheniero estructural
Incheniero de servicios
Incheniero civil
Atros
Premios
Pachina web


Mapa
Mapa Saraqusta (blanco).svg
Castle.svg

Situación en Zaragoza

A puerta de Santa Engracia ye a denominación de dica tres puertas diferents situadas en a ciudat de Zaragoza. Se trobaban situadas todas ellas en os arredols d'a basilica de Santa Engracia y o paseyo d'a Independencia de Zaragoza.

Primera puertaEditar

A primera d'as puertas de Santa Engracia yera situada chunto a l'actual basilica y antigo monesterio d'o mesmo nombre, debant d'o puesto a on actualment se troba l'edificio de Correus y que ta par d'alavez yera ocupau por o convento d'as carmelitas escalzas de Sant Chusé.

Construyida en 1737 serviba tamién de residencia pa os guardias ocupaus d'a suya vichilancia. Esviellada en 1796, fue prou danyada en a Guerra d'o Francés igual que muitas atras d'as puertas d'a ciudat y habió d'espaldar-se en rematar a contienda.

Segunda puertaEditar

En 1815 se fació en Zaragoza un prochecto de remodelación urbanistica que incluyiba a construcción d'una nueva puerta, situada agora en mel meyo de l'actual paseyo d'a Independencia, dito por ixas envueltas salón de Santa Engracia y dimpués salón de Pignatelli. Ferrando VII estió qui en 1819 ordenó a construcción d'a puerta, que prencipiaría en 1828 baixo a batuta de l'arquitecto Tiburcio del Caso. O rei quereba honrar con ella a memoria d'os esfensors d'a ciudat en a guerra.

Seguntes a planificación inicial os reis, que iban a vesitar Zaragoza en abril de 1828, heban de dentrar-ie por ista puerta, pero como encara no yera rematada pa ixas calendatas se fació una imitación temporal de fusta. A puerta definitiva prencipió a construyir-se en 1831 y s'aturaría atra vegada en 1835, quedando asinas sin rematar de tot.

Como a puerta feba estorbo en a nueva expansión urbana y en o enlace d'o paseyo con a nueva glorieta que actualment ye a plaza d'Aragón, en l'anyo 1865 y dimpués de protestas vecinals prencipió a espaldar-se.

Tercera puertaEditar

Asinas en 1865 prencipió a devantar-se una nueva puerta de Santa Engracia, que agora se trobaba entre l'edificio de Capitanía Cheneral dica a casa que yera a l'atro canto d'a plaza. Ista nueva puerta yera feita de fierro fundiu con cinco dentradas deseparadas por pilars y con dos garitas emplegadas pa cobrar os impuestos de consumos. Debant d'a puerta se construyió en 1893 l'edificio d'a Facultat de Medecina y Sciencias, obra de l'arquitecto municipal Ricardo Magdalena.

Dimpués de muitas rufiertas sobre a utilidat d'a puerta y os problemas que suposaba pa o paso d'o tramvía que baixaba dende Torrero dica o centro, remató por eliminar-se en 1902.

Vinclos externosEditar


 
Puertas de Zaragoza
 
Ánchel · Carmen · Cinecha · Cremada · Duque de la Vitoria · Portiello · Sancho · Santa Engracia · Sant Ildefonso · Sol · Toledo · Valencia