Puerta de Santa Engracia

Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.

A puerta de Santa Engracia ye a denominación de dica tres puertas diferents situadas en a ciudat de Zaragoza. Se trobaban situadas todas ellas en os arredols d'a basilica de Santa Engracia y o paseyo d'a Independencia de Zaragoza.

Puerta de Santa Engracia

Puerta de Santa Engracia en o sieglo XIX
Situación cheografica
Estau
País
'
Situación Zaragoza, Aragón
Adreza
Coordenatas
Archidiocesi
Diocesi
Arcipestrau
Información cheneral
Advocación Santa Engracia
Culto
Orden
Rector
Vicario parroquial
2.º Vicario parroquial
Mosen
Propietario
Administrador
Director
Coste {{{coste}}}
Vesitable
Altaria
Pisos
Amplaria
Largaria
Superficie
Diametro
Aforo
Altaria s.r.m.
Atras
Alcance
Iluminación
Potencia
Arquitectura
Tipo Puerta
Estilo
Función
Catalogación
Materials
Construcción
Construcción 1737-1808
1831-1865
1865-1902
Fundador
Inicio
Fin
Inauguración
Destrucción
Arquitecto
Incheniero estructural
Incheniero de servicios
Incheniero civil
Atros
Premios
Pachina web
Localización
Puerta de Santa Engracia ubicada en Aragón
Puerta de Santa Engracia
Puerta de Santa Engracia
Puerta de Santa Engracia en Aragón
Mapa

Situación en Zaragoza

Primera puerta editar

A primera d'as puertas de Santa Engracia yera situada chunto a l'actual basilica y antigo monesterio d'o mesmo nombre, debant d'o puesto a on actualment se troba l'edificio de Correus y que ta par d'alavez yera ocupau por o convento d'as carmelitas escalzas de Sant Chusé.

Construyida en 1737 serviba tamién de residencia pa os guardias ocupaus d'a suya vichilancia. Esviellada en 1796, fue prou danyada en a Guerra d'o Francés igual que muitas atras d'as puertas d'a ciudat y habió d'espaldar-se en rematar a contienda.

Segunda puerta editar

En 1815 se fació en Zaragoza un prochecto de remodelación urbanistica que incluyiba a construcción d'una nueva puerta, situada agora en mel meyo de l'actual paseyo d'a Independencia, dito por ixas envueltas salón de Santa Engracia y dimpués salón de Pignatelli. Ferrando VII estió qui en 1819 ordenó a construcción d'a puerta, que prencipiaría en 1828 baixo a batuta de l'arquitecto Tiburcio del Caso. O rei quereba honrar con ella a memoria d'os esfensors d'a ciudat en a guerra.

Seguntes a planificación inicial os reis, que iban a vesitar Zaragoza en abril de 1828, heban de dentrar-ie por ista puerta, pero como encara no yera rematada pa ixas calendatas se fació una imitación temporal de fusta. A puerta definitiva prencipió a construyir-se en 1831 y s'aturaría atra vegada en 1835, quedando asinas sin rematar de tot.

Como a puerta feba estorbo en a nueva expansión urbana y en o enlace d'o paseyo con a nueva glorieta que actualment ye a plaza d'Aragón, en l'anyo 1865 y dimpués de protestas vecinals prencipió a espaldar-se.

Tercera puerta editar

Asinas en 1865 prencipió a devantar-se una nueva puerta de Santa Engracia, que agora se trobaba entre l'edificio de Capitanía Cheneral dica a casa que yera a l'atro canto d'a plaza. Ista nueva puerta yera feita de fierro fundiu con cinco dentradas deseparadas por pilars y con dos garitas emplegadas pa cobrar os impuestos de consumos. Debant d'a puerta se construyió en 1893 l'edificio d'a Facultat de Medicina y Ciencias, obra de l'arquitecto municipal Ricardo Magdalena.

Dimpués de muitas rufiertas sobre a utilidat d'a puerta y os problemas que suposaba pa o paso d'o tramvía que baixaba dende Torrero dica o centro, remató por eliminar-se en 1902.

Vinclos externos editar


 
Puertas de Zaragoza
 
Ánchel · Carmen · Cinecha · Cremada · Duque de la Vitoria · Portiello · Sancho · Santa Engracia · Sant Ildefonso · Sol · Toledo · Valencia