Reyal Monesterio de Santa María de Sixena

Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.

Lo Reyal Monesterio de Santa María de Sixena ye un monesterio femenín de la Orden de lo Hespital situato en lo termin de Villanueva de Sixena.

Santa María de Sixena

Portalada d'o monesterio
Situación cheografica
Estau
País
'
Situación Villanueva de Sixena, Aragón
Adreza
Coordenatas
Archidiocesi
Diocesi Balbastro-Monzón
Arcipestrau Cinca Baixa
Información cheneral
Advocación
Culto Cristianismo
Orden Orden de lo Hespital
Rector
Vicario parroquial
2.º Vicario parroquial
Mosen
Propietario
Administrador
Director
Coste {{{coste}}}
Vesitable
Altaria
Pisos
Amplaria
Largaria
Superficie
Diametro
Aforo
Altaria s.r.m.
Atras
Alcance
Iluminación
Potencia
Arquitectura
Tipo Monesterio
Estilo Romanico
Función
Catalogación
Materials
Construcción
Construcción 1188
Fundador Reina Sancha d'Aragón
Inicio
Fin
Inauguración
Destrucción
Arquitecto
Incheniero estructural
Incheniero de servicios
Incheniero civil
Atros
Premios
Pachina web
Localización
Santa María de Sixena ubicada en Aragón
Santa María de Sixena
Santa María de Sixena
Santa María de Sixena en Aragón

Historia editar

Lo fundó en 1188 la reina Sancha, muller d'Alifonso II lo casto. Se convertió en o prencipal monesterio femenín de la orden hespitalera, y ella mesma i ingresó cuan se quedó viuda.

Lo puesto de fundación, entre l'Alcanadre y la Cinca ye estratechico pa controlar y colonizar la plana monegrina.

 
Cristo ante Herodes, tabla d'o retablo mayor d'o Reyal Monesterio de Santa María de Sixena, obra d'o mayestro de Sixena (Museu de Zaragoza).

En lo sieglo XIV, Chaime II i enclaustró a la suya filla de 5 anyatas Blanca d'Aragón y Anchú y lo monesterio se convertió en una autentica cort reyal, vivindo-ie mes de 100 monchas, fillas de los linaches mes nobles de lo reino, con os suyos sirvients.

En 1936 lo malmetioron y saqueyoron los anarquistas que vinioron dende Barcelona con Durruti a luitar en lo frent d'Aragón.

Lo que queda de lo suyo patrimonio artistico ye pendient d'una baralla legal entre diocesis.