Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
Corrado Alvaro
Corrado Alvaro en os anyos 1920.
Corrado Alvaro en os anyos 1920.
Información personal
Calendata de naixencia 15 d'abril de 1895
Puesto de naixencia San Luca (Reggio Calabria, Italia)
Calendata de muerte 11 de chunio de 1956
Puesto de muerte Roma (Italia)
Ocupación Escritor, periodista y poeta
Conchuche Laura Babini (1918-1956)

Corrado Alvaro, naixito de San Luca (Reggio Calabria) o 15 d'abril de 1895 y muerto en Roma o 11 de chunio de 1956, estió un escritor, periodista y poeta italiano.

Primeras anyadas editar

Naixito d'o chicot lugar de San Luca, en a provincia de Reggio Calabria y rechión de Calabria o 15 d'abril de 1895, Corrado Alvaro yera fillo d'o mayestro Antonio Alvaro y d'Antonia Giampaolo, que perteneixeba a una familia de propietarios.

En 1915, con a dentrada d'o Reino d'Italia en a Primera Guerra Mundial, Corrado estió voluntario en un rechimiento d'infantería d'o Regio Esercito italiano en Florencia, y luitó en o Frent d'Italia contra l'Exercito austrohongaro. Ferito en setiembre de 1916, cuan yera en Savogna d'Isonzo, Corrado Alvaro tornó ta Roma, y a escape treballó en o diario de Bolonya Il Resto del Carlino, dica convertir-se-ne en redactor. O 8 d'abril de 1918 casó con Laura Babini, una bololonyesa.

Carrera periodistica editar

Sindembargo, en 1919 se tresladó ta Milán, ta treballar en o diario Corriere della Sera, y a on obtenió un títol superior en letras, en a Universidat de Milán. En 1921 se convertió en corresponsal d'o diario establito por Giovanni Amendola, Il Mondo. En 1925 prenió posicions contra o faixismo, y sinyó un manifiesto anti-faixista promovito por Benedetto Croce. Continó a suya carrera periodistica, con estancias en Berlín (1928), Italia (1930), Turquía (1931) y Rusia (1935). En istas anyadas, escribió articlos sobre a Revolución rusa.

Participó en a revista faixista Popolo di Roma (encara que nunca no estió militant d'o Partito Nacional Faixista). En chinero de 1941 vesitó por zaguera vegata San Luca t'apedacar a su pai. Vesitaba a sobén Caraffa del Bianco ta veyer a la suya mai y a o suyo chirmán Massimo, que en yera mosén. Dende o 25 de chunio dica o 8 de setiembre de 1943, estió o director d'o diario faixista Popolo di Roma, encara que dimpués de l'armisticio de Cassibile, a caita d'o rechimen de Mussolini y a ocupación d'Italia por a Wehrmacht d'o Tercer Reich, Alvaro se refuchió en Chieti, con o falso nombre de Guido Giorgi.

En 1945, con Libero Bigiaretti y Francesco Jovine, establió o Sendicato Nacional d'Escritors (Sindacato Nazionale Scrittori), estando-ne o secretario dica a suya muerte. En ixas envueltas, establió tamién una caixa ta os escritors (Cassa Nazionale Scrittori). En 1947, estió un tiempo o director d'o diario Risorgimento, de Nápols, encara que dimitió por motivos politicos: con que yera d'ezquierdas, no podeba estar o director d'un diario liberal.

En 1951, ganó o Premio Strega, o prencipal premio d'a Literatura italiana, por o suyo libro Quasi una vita, en reconoixencia a la suya obra literaria. En 1951 se publicoron tamién atras destacatas obras d'a Literatura italiana, como L'orologio de Carlo Levi, Il conformista de Alberto Moravia, A cena col commendatore de Mario Soldati y Gesù, fate luce de Domenico Rea.

A suya muerte editar

En 1954, enfermó d'un tumor abdominal y fue intervenito cirurchicament. Sindembargo, a malautía heba plegato dica os polmons y Alvaro morió o día 11 de chunio de 1956 en a suya casa de Roma, dixando muitas novelas sin rematar.

Premios editar

En 1951, Alvaro recibió o Premio Strega por a suya novela Quasi una vita.

Obra literaria editar

  • 1917: Poesie grigioverdi.
  • 1920: La siepe e l'orto.
  • 1926: L'uomo del labirinto.
  • 1929: L'amata alla finestra.
  • 1930: Vent'anni.
  • 1930: Gente in Aspromonte, o suyo primer premio literario, de La Stampa, en 1931.
  • 1938: L'uomo è forte, Premio de l'Academia d'Italia en 1940.
  • 1940: Incontri d'amore.
  • 1946: L'età breve.
  • 1949: Lunga notte di Medea.
  • 1950: Quasi una vita, Premio Strega en 1951 .
  • 1952: Il nostro tempo e la speranza.
  • 1955: Un fatto di cronaca.

Predecesor:
Cesare Pavese
Premio Strega
1951
Succesor:
Alberto Moravia