Adoración d'os Reis Magos

L'Adoración d'os Reis Magos ye un episodio d'a vida de Chesús de Nazaret que gosa amanixer en obras d'arte vincladas a la relichión cristiana, ya sía en a pintura, en l'arquitectura u en a escultura. Se tracta d'una d'as escenas basadas en a Biblia mas representadas en l'arte de tradición relichiosa cristiana.[1]

Adoración d'os Reis Magos, de Francisco de Goya y Lucientes, en a Cartuixa d'Aula Dei.

Se basan en a escena tal como la conta l'Evanchelio de Mateu (Mt 2-12) en o Nuevo Testamento d'a Biblia. Tanimientres ye un episodio que no amanixe en l'Evanchelio de Lucas cuan conta la nineza de Chesús. O relato de Sant Mateu apóstol ye bien escueto y no diz ni lo numero ni los nombres d'os Reis Magos, os protagonistas de l'episodio. Ye a partir d'escritos d'Orichenes en o sieglo III y mas que mas a partir d'os Evanchelios apocrifos que se perfila la historia con os suyos detalles tal como s'entiende en l'actualidat.

Poquet a poquet se consolida la explicación de que os Reis Magos yeran tres personaches, representativos d'os tres continents que en ixas envueltas se consideraba que formaban a Tierra (Europa, Asia y Africa) y por ixo un d'éls ye de color negra, en representando Africa. Se considera que proceden d'Orient, a tierra d'os magos, y que los suyos nombres son rei Gaspar, rei Baltasar y rei Melchior.

A escena s'ha emplegau a sobén en creacions artisticas como representación d'a Natividat de Chesús.

L'orichen d'a escena en l'arte se troba en l'arte paleocristiano, en as primeras catacumbas, y la composición d'a escena s'inspira en cómo s'amostraba en l'arte romano o sosmetimiento d'un pueblo venciu a lo cheneral que l'heba venciu.[1] Ixa composición se modifica dende lo sieglo V, en hacer de Santa María lo nuevo centro d'a composición a la vegada que s'introduz un nuevo elemento, os camelidos sobre los cuals s'acorren os reis.[1]

En l'arte bizantino gosa amanixer un ánchel con a estrela anunciadora d'a Natividat de Chesús, a la vegada que en l'arte medieval occidental se gosa presentar a los Reis Magos ornaus de ricas vestiduras, con una corona reyal como elemento anunciador d'a suya cualidat reyal y gosan dar a Chesús beliquez presentaus en recipients valuosos.[1] Dende lo sieglo XIII torna a variar a composición, amostrando a un d'os reis achenollau y a lo segundo chirau amostrando la estrela a lo tercero.[1] Dende lo sieglo XIV s'opta por enriquir a escena con l'adición de detalles variaus de caza u de combaz, dende lo sieglo XV lo rei Baltasar prencipia a amostrar rasgos africanos y dende lo sieglo XVI prencipia a perder o suyo sentiu relichioso simbolico orichinal.[1]

En arquitectura, especialment dende l'arte gotico, a escena de l'Adoración gosa fer parte d'un conchunto d'atras escenas amostrando la vida de Chesús.[1]

Texto biblico editar

Se troba en l'Evanchelio de Mateu (Mt 2-12):

Chesus naixió en Betlem de Chudá en tiempos d'o rei Herodes. Allora uns magos d'Orient se presentón en Cherusalem preguntando:

—A on ye rei d'os chodigos que plega de naixer? Porque hemos visto a suya estrela y venimos a adorar-lo. En enterar-se-ne o rei d'os chodigos, s'esparpalló y tot Cherusalem con él. Convocó a os sumos sacerdoz y a os letraus d'o pais, y lis preguntó an heba a naixer o Mesías. Éls li contestón: —En Betlem, tierra de Chudá, porque asinas l'ha escrito lo profeta: Y tú, Betlem, tierra de Chudá, no yes de denguna traza la menor d'as ciudaz de Chudá, pos de tú saldrá un chefe que apaixentará o mio pueblo, Israel (Miq 5,1). Alavez, Herodes clamó secretament a os magos, ta que li precisasen o tiempo en o cualo heba apareixiu a estrela, y los ninvió ta Betlem, dicindo-lis: —Iz-tos-ne y averiguaz con tot cudiau qué bi ha respeutive a o nino, y cuan lo trobez, avisaz-me-ne, ta ir-me-ne yo tamién a adorar-lo. Éls, dimpués d'ascuitar a o rei, se metión en camín, y de botiboleyo a estrela que heban vista en l'Orient escomencipió a guidar-los dica que venió a aturar-se dencima d'an que yera o nino. En veyer a estrela, s'implión d'inmenso enfueldo. Dentrón enta la casa, veyión a o nino con María, a suya mai, y achenullando-se-ne, l'adorón; dimpuesas, ubrindo as caixetas, li ufrión presents: oro, encienso y mirra.

Y habendo recebiu en suenios un oraclo, ta que no s'en tornasen ta Herodes, enfiloron ta la suya tierra por un atro camín

Galería d'imáchens editar

Referencias editar

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 (es) Lorenzo de la Plaza Escudero (coordinador y textos), Adoración Morales Gómez (textos) y José María Martínez Murillo: Diccionario visual de términos de arte, Ediciones Cátedra, Madrit, 2015, 1era edición, p.19. ISBN 978-84-376-3441-8.
  2. (an) "Os cuatre Ebanchelios d'o nuestro Señor Chesucristo". Mosén Pedro Recuenco. Ligallo de Fablans. Zaragoza, 2008. ISBN 9788461231348.

Se veiga tamién editar

Vinclos externos editar

Plantilla:Chesús de Nazaret en l'arte