Scitas

(Reendrezau dende Scita)

Os scitas estioron un antigo pueblo iranio d'as estepas euroasiaticas que en o sieglo V aC viviban en as estepas a lo norte d'a Mar Negra y a l'ueste d'o río Don, d'on heban forachitau a los cimerios. Guerrers scitas combatioron en Orient Meyo a favor de l'Imperio Asirio y contra os medans. Os scitas fuoron dimpués forachitatos d'as estepas entre o Don y o Danubio por os sarmatas dende o sieglo IV y emigroron ta Dobrucha y Crimea, a on que rematoron asimilaus por atros pueblos. O Reino Scita de Neapoli fundau a zaguers d'o sieglo II a.C estió a zaguera entidat politica de importancia que tenioron os scitas.[1]

Arquers scitas.

Como etnonimo o termin "scita" tamién s'ha feito servir pa denominar a pueblos iranios d'as estepas d'Ucraína, Rusia y Asia Central de cultura similar y a zona d'estepas euroasiaticas occidentals tierras conoixidas como en conchunto como Scitia en l'antiguedat. A sobén o termin "scita" se refiere a los invasors nomadas d'ixas zonas como os saka u saces que arriboron en a India. Scitia tamién se fa servir en fuents antigas con o sentiu de tierras d'o marguin d'o mundo conoixito, y con ixa acepción tamién se troba en fuents medievals. Precisament en a obra d'Heredia o termin "scita" fa referencia a qualsiquier pueblo invasor d'as estepas encara que siga d'orichen turquico como por eixemplo os pazinacos, que son calificatos como una generación de los scitas en o "Libro de los Emperadors". En o capítol dedicau a Atila d'a "Cronica de los Conquiridors" confunden a los sciros con os scitas.

Referencias

  1. (es) Guillermo Fatás Cabeza: Los escitas. Historia 16.