Palacio d'os Marqueses d'Almonecir

Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.

O palacio d'os Marqueses d'Almonecir (en castellano Palacio de los Marqueses de Almonacid), u tamién conoixida como casa Esmir (u Ezmir), estió un palacio que yera situau en Zaragoza amán d'a Seu.

Palacio d'os Marqueses d'Almonecir

Casa Esmir seguntes l'envista de Zaragoza de Mazo (1647).
Situación cheografica
Estau
País
'
Situación Zaragoza, Aragón
Adreza
Coordenatas 41.660673°0′0″N 0.867713°0′0″U
Archidiocesi
Diocesi
Arcipestrau
Advocación
Culto
Orden
Rector
Vicario parroquial
2.º Vicario parroquial
Mosen
Propietario
Administrador
Director
Coste {{{coste}}}
Vesitable
Altaria
Pisos
Amplaria
Largaria
Superficie
Diametro
Aforo
Altaria s.r.m.
Atras
Alcance
Iluminación
Potencia
Arquitectura
Tipo palacio
Estilo gotico
Función
Catalogación
Materials
Construcción
Construcción 1547
Fundador
Inicio
Fin
Inauguración
Destrucción
Arquitecto
Incheniero estructural
Incheniero de servicios
Incheniero civil
Atros
Premios
Pachina web
Localización
Palacio d'os Marqueses d'Almonecir ubicada en Aragón
Palacio d'os Marqueses d'Almonecir
Palacio d'os Marqueses d'Almonecir
Palacio d'os Marqueses d'Almonecir en Aragón

Historia editar

O palacio estió construyiu en estilo gotico pa Chuan Manente en 1547. Estió reformau per orden de Catalina Mariana d'Alagón, marquesa d'Almonecir, entre 1655 y 1670 con un gasto de cuasi 4000 libras chaquesas con os mayestros d'obras Pedro Clos y Miguel Cansado.[1] En o sieglo XVII pasa a estar propiedat d'a familia Esmir. Ye alavez cuan recibe lo suyo nombre de casa Esmir (u Ezmir). Mientres que la ocupación napoleonica dimpués d'os Setios de Zaragoza sirvió de residencia pa lo cheneral francés Lefevre. S'espaldó en as anyadas de 1960.

Referencias editar

  1. Zaragoza en la época de Baltasar Gracián, Ayuntamiento de Zaragoza, 2001, p.54