Vau

(Reendrezau dende Bado)

Un vau[1] u vado[1] (d'o latín < vadu)[2] ye un punto en do que lo cauz d'un río u barranco se fa prou raso como ta que se i pueda trascruzar a piet, en animal u en bel vehiclo terrestre, sin de que l'augua aduba prou altaria como pa causar un problema. Os vaus se suelen emplegar como alternativa a os puents como puesto en do dar-le continuidat a os camins cuan istos se troban con un corso d'augua.

Un vau.

En bella variant cheografica de l'aragonés que per se tiene tendencia a contener mas consonants oclusivas xordas intervocalicas tamién se reconoix a forma vato, anque en iste caso, a la contra de como pasa con a mayoría de casos d'iste tipo de consonants, no se tracta d'una conservación d'a pronunciación consonantica orichinal d'o latín (no i existe a forma «vatus») sino que s'ha d'explicar por un fenomeno d'incorporación d'o son oclusivo xordo en una parola que en orichen no el levaba, por o costumbre fonetico d'a fabla popular (hiperdialectalismo) por analochía con atras parablas en que sí que pasa. Isto ocurre en tensino, lo solo dialecto aragonés en do se i ha puesto documentar ista forma excepcional.

Referencias

editar
  1. 1,0 1,1 (an) Diccionario aragonés-castellano-catalán. Estudio de Filología Aragonesa. Edacar num. 14. Zaragoza. Edicions Dichitals de l'Academia de l'Aragonés. ISSN 1988-8139. Octubre de 2024.
  2. (es) José María Enguita Utrilla:Un vocabulario agrícola turiasonense de 1382, Turiaso n°8, 1989, ISSN 0211-7207, p.139-178

Vinclos externos

editar

Veyer tamién

editar