Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.

O sufixo -aga se troba en basco pa dicir un conchunto d'árbols y matizos.

Eixemplos en son alzaga (selva de albernices), saratsaga (selva con salces u sargueras), arteaga (selva de carrascas, carrascal).

En bellas luengas romances como l'aragonés trobamos esta terminación en fitonimos en cuenta de selvas u maticals: "tollaga", "allaga", "bolomaga",[1] "bidaga", y talment siga l'orichen d'a faltata "pezolaga".

En occitán gascón ye posible trobar a terminación -ago tanto con sentito de formación vechetal (bruchago, tuyago), como como fitonimo (toujago, touyago, bulago).

Respecto a lo suyo orichen Julio Caro Baroja sospeita que ye celta, y que podió resultar d'a sonorización d'una forma mes antiga -aca, terminación que encara mantendrían os toponimos Mundaca u Meñaca de Bizcaya, y Lesaka de Navarra.

En linia con esta interpretación en aragonés central encara s'ha puesto documentar o fitonimo allaca, y en parte d'o gascón os fitonimos toujaco, boulimaco, olibaco.

Toponimos editar

Referencias editar

  1. (es) Ballarín Cornel, A: Diccionario del Benasqués, Institución Fernando el Católico, 2ª ed (1978), p 85.

Bibliografía editar