Revolución d'os Clavels

A clamada Revolución d'os Clavels (en portugués Revolução dos Cravos), tamién conoixida como Revolución d'o 25 d'abril de 1976 u, simplificadament, como lo 25 d'abril, escaicida lo 25 d'abril de 1974, consistió en una sublevación militar organizada por o Movimento das Forças Armadas (Movimiento d'as Fuerzas Armadas) que deponió en Portugal a la dictadura de Marcello Caetano en o clamau Estado Novo, o rechimen dictatorial establiu por António de Oliveira Salazar en 1933. A sublevación, que estió pacifica y formada mas que mas por capitans de l'exercito portugués que heban combatiu en as guerras d'independencia colonials, entregó lo poder a una Junta de Salvação Nacional (Chunta de Salvación Militar) formada por un grupo de militars como rechimen transitorio en un proceso que remató con l'aprovación d'a Constitución portuguesa de 1976, aprobada simbolicament o 25 d'abril d'ixe anyo y marcada por un amplo grau de socialismo en o suyo articulau.

Imáchens de chubilo d'a población, puyando-se en os carros blindaus d'as tropas sublevadas.

Se tracta d'un escaicimiento bien important en a Historia de Portugal, en comportar a fin d'o desapartamiento d'o país d'as institucions d'Europa en instaurar en Portugal un rechimen democratico y estar l'alazet d'a incorporación de Portugal en a Unión Europea en l'anyo 1986 chuntament con Espanya, l'atro estau d'a Peninsula Iberica que tamién heba rematau con a suya propia dictadura dimpués de morir o dictador Francisco Franco en 1975.

As suyas oríchens como Movimento das Forças Armadas se troban en o descontento d'os militars mas que mas en os livela mas baixo d'a cherarquía militar por a suya situación social y por o malestar chenerau por a suya luita contra movimientos independentistas en as colonias de Portugal, como Angola, Mozambique u Guinea-Bissau y por d'atras revindicacions de traza corporativista. Ixe malestar cristalizó dende 1973 en a formación d'una organización clandestina d'os militars portugueses. D'atra man, a sociedat portuguesa en chenaral yera bien cruixida tamién d'a parecopación d'o país y d'os suyos ciudadans como soldaus en ixas guerras colonials en territorios bien luent d'a metropoli, amás d'o descontento cheneral sobre la situación politica d'o país.

En ixas condicions, cuan os militars prencipiaron a suya revolución, bien luego troboron o refirme d'a población civil, que masivament prenió las carrras y las plazaz, en contribyyindo asinas amplament a la victoria d'os sublevaus. Antiparte, se tractó d'un acto clarament pacifico con una reacción d'as fuerzas leals a lo Gubierno d'a dictadura cuasi que inexistent y con garra enfrentamiento armau. De feito, en tot o país nomás bi habió disparos que en Lisbona, cuan miembros d'a policía politica d'o rechimen atrincheraus en a suya seu disparron, en causando la muerte a cuatre civils y ferindo-ne atros 45.

Como s'ha dito, en trunfar a revolución os militars entregoron o poder a una Junta de Salvação Nacional y lo 15 de mayo de 1974 se nombró a lo cheneral António de Spínola president d'a Republica, estando lo primer ministro provisional Adelino da Palma Carlos. Tanimientres, finalment esclató un periodo de tensions socials y politicas que rematoron con un intento de golpe d'estau o 25 de noviembre de 1975, estabilizando-se dende alavez a situación politica d'o país dica l'aprobación d'a Constitución portuguesa de 1976.

Se veiga tamién

• Capitães de Abril, cinta de 2000 dirichida por Maria de Medeiros cuasi que documental, centrada en a fegura d'o capitán Salgueiro Maia, protagonista indiscutible d'a sublevación.

Vinclos externos

• Se veigan as imáchens de Commons sobre a Revolución d'os Clavels.