Diferencia entre revisiones de «Rhinolophus euryale»

Contenido eliminado Contenido añadido
Pachina creyada con '{{Ficha de taxón |nombre_sci = ''Rhinolophus euryale'' |nombre_pop1 = murziacalo chato nabesaire |nombre_pop2 = murziacalo de ferratura nabesaire |nombre_pop10 = |rechistro_fosil1 = |rechistro_fosil2 = |imachen = 250px |descripcion = Un murziacalo chato nabesaire (''Rhinolophus euryale''). |conservacion = NT |dominio = |reino = Animalia |subreino = |division = |filo = Chordata |clase = Mammalia |subclase = |orden = Chiro…'
Etiqueta: Enlaces a desambiguaciones
(Garra diferencia)

Versión d'o 10:38 20 chi 2022

Rhinolophus euryale
Un murziacalo chato nabesaire (Rhinolophus euryale).
Denominacions populars
murziacalo chato nabesaire, murziacalo de ferratura nabesaire
Estau de conservación

Quasi menazato (IUCN)
Clasificación cientifica
Animalia
Chordata
Mammalia
Chiroptera
Rhinolophidae
Rhinolophus
R. euryale
Descripción
Rhinolophus euryale
Blasius, 1853
Distribución cheografica
Distribución d'o murziacalo chato nabesaire.

O murziacalo chato nabesaire u murziacalo de ferratura nabesaire[1] (Rhinolophus euryale (Blasius, 1853)[2]) ye un mamifero d'a orden d'os Chiroptera y familia Rhinolophidae que se troba en a rechión mediterrania y a peninsula balcanica, asinas como en partis de Italia.

O tozuelo y lo cuerpo per un_regular miden entre 43 y 58 mm, con una coda de 22 a 30 mm. A envergadura de R. euryale ye d'entre 300 y 320 mm, con un peso estandard entre 8 y 17,5 gramos. Lo pelache ye molsudo, con una base grisa clara. Lo costau dorsal ye griso-marrón, a vegadas con un liuchero tinte royisco, mientres que lo costau ventral ye griso-blanco u amariello-blanco.[3]

Sale d'o cubillar quan ya ye fosco y vuela a ran de solero, estregando a vechetación.

Forma agrupacions de quantos cients d'individuos, que s'amagan en as partis mas fundas d'as espelungas, an as variacions de temperatura son tasament marcadas.

A vegadas convive con atras especies de murziacalos, sía d'o mesmo chenero u d'unatro diferent.

S'alimenta de palometas y atros insectos chicotz.

Subespecies

  • R. e. euryale, Blasius (1853).
  • R. e. judaicus, K.Andersen y Matschie (1904).

Referencias

  1. (an) Rafel Vidaller Tricas: Lista patrón d'os nombres d'os mamifers terrestres ibericos en aragonés (I), Fuellas 249, Consello d'a Fabla Aragonesa, 2019, ISSN 1132-8452, pp. 10-15.
  2. (de) Wilfried Schober, Eckhard Grimmberger: Die Fledermäuse Europas – Kennen, bestimmen, schützen, Franckh-Kosmos, Stuttgart 1998. ISBN 3-440-07597-4
  3. (en) Schober, Wilfried; Eckard Grimmberger (1989). Dr. Robert E. Stebbings (ed.). A Guide to Bats of Britain and Europe. UK: Hamlyn Publishing Group. ISBN 0-600-56424-X.

Vinclos externos