Circo d'Aspa

(Reendrezau dende Circo glaciar d'Aspa)
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.

O circo d'Aspa (en castellano Circo de Aspe, en francés Cirque d'Aspe) ye un circo glaciar d'o Pireneu aragonés a on naixe a gave d'Aspa.

Circo d'Aspa
Circo d'Aspa d'hibierno

Entre os picos mas destacaus que dan forma a o circo d'Aspa cal nombrar o pico Labata (2.219 m) y Rueba d'o Bozo (2.419 m) formando a suya paret ueste; a punta d'a Liena d'o Bozo (2.566 m) y a punta d'a Liena d'a Garganta (2.599 m) zarrando o circo por o sud y as ditas puntas d'Esper por l'este: punta Esper (2.640 m), Tuca Blanca (2.322 m) y A Zapatilla (2.225 m). Por o norte s'ubre enta a val d'Aspa, en Occitania.

Etimolochía

editar

O toponimo "Aspa" (en francés Aspe) podría significar "baixo a penya", por as penyas que rodian o circo , cuals uembras gosan estendillar-se por a resta d'a val, debiu a la suya orientación d'ubago.[1]

Cheografía

editar

Se troba en l'extremo sud d'o municipio d'Ansó, en un corredor entre os municipios d'Aísa, Borza y Urdós que fa parti d'o Parque Natural d'as Vals Occidentals. Ye situau a bels cuatre kilometros a o Sudueste de Candanchú, a diez kilometros a o Norte d'Aísa y a bels cuatre kilometros a o Sud de Les Forges d'Abel, en Occitania.

O circo tien una superficie de 3,1 km² y ye formau por cuantas penyas a o piet d'as cuals naixe o barranco d'o mesmo nombre, que se despenya por a grada inferior, en A Chorrota a 1.700 metros sobre o livel d'a mar, en a muga entre Aragón y Francia. Ye formau por a sierra d'Aísa a o Sud (Liena d'o Bozo, Liena d'a Garganta y punta Esper; a mayor altaria d'o circo, con 2.640 m), as suyas estribacions por l'Ueste (Rueba d'o Bozo) y de l'Este (puntas d'Esper y Golocha d'Esper) baixo a que ye a espluga d'os Contrabandistas.

Comunicacions

editar

L'acceso mas frecuentau se ubica en a Golocha d'Esper y procede d'una estreita senda balizada con fitas de piedra que parte d'o GR 11 en os arredols de Candanchú y leva por os Lomers d'Esper enta o paso d'Aspa (2.041 m)[2]

Un atro paso ye en o puerto d'Aísa (2.283 m), entre a Rueba y a Liena d'o Bozo -procedent d'a foya d'Aragüés- y se i accede por atra senda que trescruza que nomás conserva as fitas y en o circo cuasi desapareixen de tot, estando a baixada crepata y complicada.

A o sud ye o paso d'a Garganta d'Aísa (2.331 m), itinerario de puyada a la punta d'Esper y que comunica con o sud, termín municipal d'Aísa, por sendero bien balizau y evident, en a suya mayor parti.

Dica a primera decada d'o sieglo XXI, o sendero prencipiaba a la ezquierda d'o GR 11 cuan iste zaguero, en dirección a l'ibón d'Estaners, s'adentra en a gave d'Aspa por a suya marguin dreita y prene a endrecera Sud puyando-ne por una collagüera. Un lurte y a inestabilidat d'o terreno fació que una considerable sección d'ista ladera s'afundise dica o fundo d'o cauz y tanto o GR 11 como o sendero quedoron esborraus. Actualment o sendero ta acceder a o paso d'a Chorrota sale d'o GR 11 cuan iste cruza o cauz. Ye un camín estreito entre un fayar, seguindo o propio cauz que s'encaixona mientres puya, dica obligar-nos a cruzar a l'atro canto por una traza desdibuixada y una chaminera tumbada que desemboca en un prau en fuerte costera que leva enta Esper, un prau en plano adintro ya d'o circo d'Aspe.

Cheolochía

editar

O circo ye formau, en a suya mayor parti, por una secuencia de materiales -calsineras y piedra d'arena- en ordenada succesión, trasversals a la orientación d'a valle, que rancan dende metat (calsineras con rudistas d'a Formación Larra; Santonián) dica zaguerías d'o Cretacio. A cima d'a punta d'Aspa, manimenos, ye formada por calsineras con algas d'o Thanetián, de primerías d'o Terciario, y a Golocha de Esper, que ye formada por atra succesión ordenada de materials -dende a base dica a cima- de materials procedents d'o Devonián superior (lutitas negras y calsineras; capas de Lazerque en a marguin dreita d'a muga d'a selva de Sansanet), todas as formacions que se dan en o Carbonifero y ta rematar, en a cima, os almendrons d'o Permico (Saxo-Thuringiense).

A partir d'a Chorrota, a val ye asentau sobre materials d'esbalce de laderas, por desplazamiento glaciar en o Cuaternario.

O datos sobre climatolochía mas amanaus a ista zona son os de Candanchú, a 1.636 m, con una serie completa de 17 anyos dende 1952 que se resumen en una precipitación media de 1.823 mm anyals -hiperhumedo- con una temperatura media anyal de 5,4 °C, una media d'as maximas de 9,2 °C y una media d'as minimas de 1,6 °C[3]. Fendo as correccions por altaria d'a temperatura (0,5 °C por cada 100 metros d'altaria) y precipitacions muit parellanas dada a cercanía, o fundo d'o circo d'Aspa -entre os 1.800 y 2.000 m- tendría una temperatura media anyal que oscilaría entre os 4,4º y os 3,4 °C, una media d'as maximas entre os 8,2º y os 7,2 °C y una media d'as minimas entre -0,5º y os -1,5 °C.

Referencias

editar
  1. Aspa procedería d'o iberovasco az, ‘penya’ + be ‘baixo’ (convertido en pe, por efecto d'a z precedent), ye decir, ‘baixo a penya’. Cfr. Aspe con Azpe (Samianigo), Azpeitia (‘d'abaixo a penya’) y Azkoitia (‘d'alto d'a penya’). Nonasp estaría composau d'aspe + o prefixo iberico nun, ‘craba’, y significaría «baixo a penya d'as crabas» (p. 474) (es) STVDIVM Revista de Humanidades. Análisis y comparación de la semántica. Joan Carles Membrado Tena. Universidat de Zaragoza. 2012, Zaragoza. Pach. 286
  2. Seguntes o IGN, iste sería o paso, pero Editorial Alpina lo ubica chunto a la cima d'a cascada d'o barranco d'Aspa, sobre A Chorrota
  3. (es) «Climatología histórica y dendroclimatología de Pinus uncinata R.» en Cuadernos de investigación: Geografía e historia, Tomo 2, Fasc.2 . José Creus & Juan Pigdefábregas, 1976. ISSN 0210-3664. Pach. 17-30

Vinclos externos

editar