Arrianismo visigodo
L' arrianismo visigodo estió una pervivencia tardana entre os visigodos de l'arrianismo que quasi heba desapareixito de l'Imperio Román. Os visigodos tenioron o cristianismo arrián como relichión oficial dende a lur conversión enta l'anyo 370 dica l'anyo 587, quan por o Tercer Concilio de Toledo o rei Recaredo se convirtió a lo catolicismo.
Os visigodos de l'aria danubiana se convirtioron a l'arrianismo enta l'anyo 370, y permaneixioron arrians quan creyoron o Reino Visigodo de Tolosa y quan emigroron a Hispania pa formar o Reino Visigodo de Toledo. A mesura que iban ocupando a Peninsula Iberica sustituiban a los bispes catolicos por bispes arrians. O rei Amalarico, casato con Clotilde, filla de Clodoveu I prebó de fer-la convertir-se a l'arrianismo, pero murió en combate con o chirmán de Clotilde en Narbona.
Bi habió persecucions contra os catolicos con os reis Teudis, Teudiselo y Achila, y a mayor tensión entre catolicos y arrians se produció en o reinato de Leovichildo, en o que bi habió una revuelta catolica dirichita por o suyo fillo Hermenechildo. Hermenechildo yera casato con una franca catolica y s'alinió con os hispanorromans catolicos, resistindo en a Baetica dica que fue executato.
O rei Recaredo, aconsellato por Sant Leandro, veyió convenient a conversión d'os visigodos a lo catolicismo y unir a visigodos arrians y hispanorromans catolicos. Convocó o III Concilio de Toledo en l'anyo 587, abchuró de l'arrianismo y establió o catolicismo como relichión oficial. Manimenos quedoron visigodos que se resistiban a convertir-sen a lo catolicismo.
En a "Cronica de Sant Chuan d'a Penya" mencionan l'arrianismo d'os godos: