Alionor de Castiella y d'Anglaterra

Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
Alionor de Castiella
Reina consort d'Aragón

6 de febrero de 1221- Abril de 1229
Predecesor María de Montpeller
Succesor Violant d'Hongría

Naixencia 1202
Muerte 1244
Burgos.
Enterreco Monasterio de las Huelgas de Burgos.
Conchuche/s Chaime I d'Aragón.
Descendencia Alifonso d'Aragón
Pai Alifonso VIII de Castiella
Mai Alionor Plantagenet

Alionor de Castiella y d'Anglaterra (1202-1244, Monasterio de Santa María la Real de las Huelgas)[1] estió una infanta de Castiella por estar filla d'o rei Alifonso VIII y a reina Alionor Plantagenet asinas como reina consort d'Aragón por o suyo matrimonio con o rei Chaime I d'Aragón.

Orichens familiars editar

Filla d'Alifonso VIII de Castiella y a suya muller, a reina Alionor de Plantagenet, os abuelos paternos d'Alionor estioron os reis Sancho III de Castiella y suya muller Blanca Garcés de Pamplona, y os maternos o rei Henrique II d'Anglaterra y Alionor d'Aquitania. Tenió cuantos chirmanos, entre éls, o rei Henrique I de Castiella y a reina Berenguela[2].

Biografía editar

 
Anverso y reverso d'o sello heraldico d'a reina d'Aragón, muller de Chaime I o Conqueridor, Alionor de Castiella. A leyenda diz «Sigillum Alienoris regine Aragonum comitisse Barchinone et domine Montispessulani et illustris regis castelle filiae» (Sello d'a muller d'o rei d'Aragón, conte de Barcelona y sinyor de Montpeller y filla d'o ilustre rei de Castiella). En l'anverso se representa o escudo d'as barras d'Aragón y o reverso amuestra o de Castiella.[3]

Sus pais, o rei Alifonso VIII y a reina Alionor de Plantagenet morioron en 1214. Alionor permaneixió en Castiella dica a muerte de su chirmano Henrique I en 1217.[4] Por consello de su chirmana a reina Berenguela de Castiella, se casó o 6 de febrero de 1221 con o rei aragonés Chaime I o Conqueridor, en o municipio soriano d'Ágreda. Por ixas envueltas, o rei Chaime I teneba nomás 14 anyos d'edat.[4] Recibió d'o suyo mariu en dote cuantas propiedaz, incluyindo-ie as localidaz de Daroca, Epila, Uncastiello, Balbastro, y dimpués d'a celebración d'a suya voda se'n fuoron enta a ciudat de Tarazona, en l'actual provincia de Zaragoza, a on Chaime I o Conqueridor fue armau caballero en a ilesia de Santa María d'a Vega de Tarazona.

O matrimonio fue anulau por o Papa Gregorio IX en 1229 a requesta d'o suyo mariu, que alegó impedimento de parentesco.[4] En 1234, en una entrevista en o Monesterio de Santa María de Huerta en a muga entre os reinos de Castiella y Aragón, entre Ferrando III o Santo, sobrín d'a reina Alionor, y o rei Chaime I, s'alcordó que a reina Alionor, mientres no tornase a casar-se, recibiría a villa y castiello de Fariza y que mantendría todas as tenencias y usufructo que le correspondeban como dote que heba recibiu en o reino d'Aragón. O rei aragonés tamién se comprometiba a no deseparar-la d'o suyo fillo, o infante Alifonso, que yera chunto a ella.[4]

Dimpués de l'anulación d'o suyo matrimonio con o rei d'Aragón, a reina Alionor se retiró a o reino de Castiella, a on morió en o Monesterio de las Huelgas de Burgos en 1244.

Matrimonio y descendencia editar

D'o suyo matrimono naixió nomás un fillo, Alifonso d'Aragón (1222-1260), o fillo primochenito de Chaime I o Conqueridor y o suyo hereu que murió antis que no su pai.

Sepultura d'a reina Alionor de Castilla editar

 
Monesterio de las Huelgas de Burgos.

Dimpués d'as suya muerte, o cadáver d'a reina Alionor de Castiella fue apedecau en o Monasterio de las Huelgas de Burgos.

As suyas restas mortals fuoron depositadas en un sepulcro que en l'actualidat se troba situau en a Nau de Santa Catalina u de l'Evanchelio, y se troba situau entre os que contienen as restas d'o infante Felipe de Castiella, fillo de Sancho IV de Castiella y d'a reina María de Molina, que i ye a la suya dreita, y o que contiene as restas d'o infante Pero de Castiella, chirmano de l'anterior, que morió o 25 de chunio de 1319 en o Desastre d'a Vega de Granada.[5]

Mientres a exploración d'o Monesterio de las Huelgas feita a metat d'o sieglo XX se comprebó que as restas mortals d'a reina Alionor, momificadas y en buen estau de conservación, yeran en o suyo sepulcro de piedra caliza con cubierta a dos vertients y liso, encara que d'antis mas estió policromau.[6]

L'atabul en que se trobaban as suyas restas, cual momia mediba 1'60 metros d'altaria y teneba as manos cruzadas sobre o peito, yera de fusta y no teneba tapa, encara que quedaban restas d'o suyo forro exterior y d'una cruz lisada reyalizada con galón d'oro claveteau, asinas como d'a indumentaria con a que fue enterrecada a reina, entre as que destacaban tres prendas de brocau arabe, parellanas a las que se troboron en o sepulcro d'o infante Felipe de Castiella, fillo de Ferrando III o Santo, que fue apedecau en a ilesia de Santa María la Blanca de Villalcázar de Sirga.[7]

Referencias editar

  1. González González, 1960, pach. 111, Vol.I
  2. Martínez Díez, 2007, pach. 46-53
  3. Serrano Coll, 2006, pach. 15-52
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 Martínez Díez, 2007, pach. 52
  5. Herrera Sanz, 2004
  6. Arco y Garay, 1954, pach. 245. La corpulenta momia se conserva bien, y su camisa de lino y su hábito de lana negra
  7. Gómez-Moreno, 1946, pach. 23-24

Bibliografía editar

  • Arco y Garay, Ricardo (1954), Sepulcros de la Casa Real de Castilla, Madrid: Instituto Jerónimo Zurita. CSIC.
  • Gómez Moreno, Manuel (1946), El Panteón de las Huelgas Reales de Burgos, Madrid: Instituto Diego Velázquez. Consejo Superior de Investigaciones Científicas.
  • González González, Julio (1960), El reino de Castilla en la época de Alfonso VIII, Madrid: Consejo Superior de Investigaciones Científicas (CSIC).
  • Herrero Sanz, María Jesús (2004), Guía Santa María la Real de Huelgas. Burgos, Madrid: Reales Sitios de España. Patrimonio Nacional. ISBN 84-7120-337-5.
  • Ibáñez de Segovia, Gaspar (1783), Francisco Cerdá y Rico, Memorias históricas de la vida y acciones del rey D. Alonso el Noble, octavo del nombre, 1ª, Madrid: En la imprenta de D. Antonio de Sancha.
  • Martínez Díez, Gonzalo (2007), Alfonso VIII, rey de Castilla y Toledo (1158-1214), Gijón: Ediciones Trea, S.L.. ISBN 978-84-9704-327-4.
  • Serrano Coll, Marta (2006), Iconografía de género: los sellos de las reinas de Aragón en la Edad Media, Emblemata.

Vinclos externos editar


Predecesor:
María de Montpeller
Reina consort d'Aragón
6 de febrero de 1221- Abril de 1229
Succesor:
Violant d'Hongría