Sala Gran Price
Sala Price | |
---|---|
Datos chenerals | |
Nombre oficial | Sala Gran Price de Barcelona |
Situación | Cantonera C/ Casablanca con Floridablanca ![]() |
Nombres anteriors | Salón de baile Bohèmia Modernista |
Apodo | El Price |
Construcción | |
Debantadera | 31 d'aviento de 1934 [1] |
Cierre | 1972 |
Demolición | 2 de marzo de 1973 |
Datos tecnicos | |
Aforo | 4.000 u 5.000 [1] presonas |
Utilización | |
A Sala Gran Price conoixita a sobén y simplament como El Price, estió un local de Barcelona que yera situato en a cantonada d'as carreras de Casanova con Floridablanca que fue establito en a nueit de Cabo d'anyo de 1934 y desapareixito o 2 de marzo de 1973.
En ista Sala s'hi feban escaicimientos esportivos de luita libre, boxeyo, campionatos de baloncesto, halterofilia y chimnastica, y atros como conciertos, asambleyas, mitins politicos, circo, concursos de peluquería y mecanografía.
Principió como sala de baile y escaimientos socials dica que en l'anyo 1935 principia a fer-se como sala de boxeyo. O local tenió una gran fama internacional y yera conoixita en o mundo d'o boxeyo como El Coliseo de las Rondas, aquí luitaron Mimoun Ben Alí i Pedro Carrasco, y o 20 de noviembre de 1969 se celebró un d'os millors combates con a sala plena d'espectadors ta ver a o campión vasco José Manuel Ibar conoixito como Urtain.
Mientres a dictadura franquista se feban misas y actividatz relacionatas con a Ilesia Catolica, tamién princiaron a organizar-se combates de luita libre entre os que cal destacar en 1954 o combate de l'aragonés Félix Lambán contra l'hungaro Stan Koroly, a on Lambán aconsiguió o Campeonato d'o Mundo d'os pesos pesatos de luita libre.
En a suya epoca de mas actividat se feba o chueves tarde un baile conoixito como d'as minyonas a iban as criadas que teneban fiesta y os soldatos de permiso, a la nueit boxeyo, sabado tarde boxeyo y a maitín d'o domingo luita libre.
A primerias d'os anyos 1970, continó como salón de baile y se feban muitos conciertos mas que mas de mosica catalana, tamién ye de destacar o I Festival Popular de Poesia Catalana que arreplegó poetas catalans como Salvador Espriu, Jordi Teixidor, Joan Vinyoli, Rosa Leveroni, Josep Palau i Fabre, Joan Brossa, Gabriel Ferrater, Jordi Sarsanedas, Josep Maria Llompart, Jaume Vidal i Alcover, Xavier Amorós, Joaquim Horta, Francesc Vallverdú, , Agustí Bartra, Feliu Formosa, Joan Colomines y Joan Oliver-Pere Quart. A istos dos zaguers lis pusieron una multa de 25.000 pesetas cadagún.
Pero a sala no podió aguantar a gran presión urbanistica y finalment aquesta cantonada como muitas atras en istas anyatas fue adquerida por a constructora Núñez i Navarro. O 2 de marzo de 1973 principió a suya demolición y a construcción d'un edificio de viviendas.[2]