Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.

As ofitas son doleritas, rocas ignias compactas, intermedias entre o gabro y o basalto. Se tracta de doleritas con una estructura particular, frecuents en o Triasico superior d'os Pireneus y Cordelera Cantabrica en forma de sills. Presentan grans cristals de piroxén embolicando cristals de plachioclasa. Lis posoron a denominación d'ofita por o suyo aspecto de piel de serpient (ὄφις ye serpient en griego antigo).

Por a suya alumina y silica as ofitas se fan servir en a fabricación de cemento porque millora a cotura. Tamién se fa servir ofita en as bases sobre a on se posan as vías de tren.[1]

Bi ha afloramientos bien visibles en as redoladas d'Estupinyán, d'Aulet, de Sopeira y de Serveto. En Estupinyán bi ha una pedrera dita "La Soriana" que tien una gran importancia en a producción d'ofita.[2]

Una roca calificada como ofita y que se fa servir como roca pulida en as fronteras d'as casas en Zaragoza ye o granito verde Santiago[3]

Encara que a literatura cheolochica haiga calificau d'"ofitas" a las diabasas u doleritas triasicas d'a zona ignia d'o Palancia, no s'ha de fer servir o termin ofita pa estas rocas porque son propias d'o magmatismo alcalín y no son toleíticas como as d'a zona pirenenca.[4]

Referencias editar

  1. (es) Natividad Ferrer Marí, Miguel Gracia Vicente, Manuel Medina Martínez: Bachillerato. Biología y Geología Bruño, 2008, p 58
  2. (es) Miguel Calvo (coordinador): Minerales y rocas, d'a colección Guías de campo de Aragón. Editorial Prames, 2013. pp 104.
  3. (es) Leonor Carrillo Vigil, Josep Gisbert Aguilar: Pero ¿ hay rocas en la calle?. Guía de rocas ornamentales. Ayuntamiento de Zaragoza, 1993. pp 22-23
  4. Marceliano Lago, Andrés Pocoví: El Magmatismo de Teruel. Introducción a la geología de la provincia de Teruel, Instituto de Estudios Turolenses, 1991, p 92

Bibliografía editar