Io (satelite)
|
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla. |
| Io | ||
|---|---|---|
 Io. | ||
Caracteristicas orbitals
| ||
| Excentricidat: | 0,0041 | |
| Periodo orbital: | 1,769138 d | |
| Inclinación: | 0,036 | |
| Satelite de: | Chupiter | |
Caracteristicas fisicas
| ||
| Diametro: | 3.643,2 km | |
| Densidat meya: | 3.528 kg/m³ | |
| Gravedat superficial: | 1,796 m/s² | |
| Velocidat d'escape: | 2.558 km/s | |
| Temperatura: | ||
| • Superficie: | 130 K | |
Io ye un satelite de Chupiter. Estió descubierto en 1610 por Galileo Galilei.
Io ye a mas interna y a tercera mas gran d'as cuatro lunas galileanas d'a planeta Chupiter. Ye a cuatrena luna mas gran d'o Sistema Solar, tien a densidat mas alta de todas y tiene a menor cantidat d'augua (por proporción atomica) de cualsiquier obchecto astronomico conoixiu en o Sistema Solar.
Con mas de 400 vulcans activos, Io ye l'obchecto cheolochicament mas activo d'o Sistema Solar.[1] Ista actividat cheolochica extrema ye o resultau d'o escalfamiento mareyal por a fricción chenerada dentro de l'interior d'Io cuan ye arrocegau entre Chupiter y as atras lunas galileanas: Europa, Ganimedes y Calisto. Cuantos vulcans producen columnas d'ixufre y dioxido d'ixufre que puyan dica 500 km (300 millas) sobre a superficie. A superficie d'Io tamién ye chapurquiada de mas de 100 montanyas que s'han elevau por una compresión extensa en a base d'a crosta de silicato. Belunas d'istas tucas son mas alteras que o Mont Everest, o puesto mas altero d'a superficie d'a Tierra. A diferencia d'a mayoría d'as lunas d'o Sistema Solar exterior, que se composan prencipalment de chelo d'augua, Io ye composau prencipalment de rocas silicatadas que rodeyan un nuclio de fierro fundiu u sulfuro de fierro. A mayor parte d'a superficie d'Io ye composada por extensas planas con una capa chelada de ixufre y dioxido d'ixufre.
Referencias
editar- ↑ (en) Rosaly MC Lopes (2006). "Io: The Volcanic Moon". In Lucy-Ann McFadden; Paul R. Weissman; Torrence V. Johnson (eds.). Encyclopedia of the Solar System. Academic Press. pp. 419–431. ISBN 978-0-12-088589-3.
