Una devanadera[1][2] ye una maquina con un elemento que chira y s'emplega pa «devanar»[2][3] os filos; ixo ye, una vez que son filaus y enmadeixaus, pa enrollar-los formando chubiellos que son a manera más fácil pa conservar-los y pa teixir dimpués.

Devanadera como as que s'emplegaba por tot lo norte d'Espanya incluindo Aragón. Unidat que procede d'Asturias.

Ha esistiu diferents tipos de devanaderas que s'emplegaba pa devanar en as casas. En l'Alto Aragón, como en tot lo norte d'Espanya,[4] predominaba las d'o tipo que en deciban «demoret» u «dimuret»; una devanadera de forma rustica y simple que l'elemento que chira yeran unas aspas y serviba pa fer as madeixas. Manimenos, pa fer os chubiellos feba honra unatro tipo de devanadera más fina, con palos verticals, que a diferencia de o demoret sí que le deciban «devanadera».[5]

Se veiga tamién editar

Referencias editar

  1. BARCOS, Miguel Ánchel, El Aragonés Ansotano: estudio lingüístico de Ansó y Fago; Institución «Fernando el Católico» + Gara d'Edizions. Zaragoza, 2007. ISBN 978-84-8094-058-0
  2. 2,0 2,1 ARNAL PURROY, Mª Luisa, Diccionario del habla de la Baja Ribagorza Occidental -Huesca-; Institución «Fernando el Católico» + Gara d'Edizions. Zaragoza, 2003. ISBN 84-8094-052-2
  3. BLAS GABARDA, Fernando y ROMANOS HERNANDO, Fernando, Diccionario Aragonés: Chistabín-Castellano; Institución «Fernando el Católico» + Gara d'Edizions. Zaragoza, 2008. ISBN 978-84-8094-061-0
  4. VIOLANT SIMORRA, Ramon. El Pirineo Español. Vida, usos, costumbres, creencias y tradiciones de una cultura milenaria que desaparece (2º Ed.). Barcelona. Editorial Alta Fulla, 1989. ISBN 84-86556-87-2
  5. MONESMA, Eugenio (director). El lino. Cultivo, recolección y elaboración tradicional de prendas. (documental).