Despotau de Romanía

Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.

O despotau de Romanía estió un despotau que existió en tierras d'as actuals Grecia y Albania a fins d'o sieglo XIII. Fue creyato por o rei de Nápols Carlos II d'Anchú pa o suyo fillo Felipe I de Taranto con a intención d'incluir totas as tierras baixo influencia anchevina dende Durrazo dica Lepanto, prebando d'achuntar os territorios anchevins Reino d'Albania-Durrazo y Prencipau d'Acaya con o despotau de l'Arta. Pa ixa fin o 13 d'agosto de l'anyo 1294 se fació efectivo o matrimonio de Felipe de Taranto con Thamar Comneno Ducas, filla d'o despota de l'Arta Niceforo I Comneno Ducas. Carlos II cedió a Felipe de Taranto os susoditos territorios anchevins en os Balcans a mes de toz os suyos dreitos a l'Imperio Latino de Costantinoble y a sinyoría de Vlaquia y Nicefolo I cedió como dote as fortalezas de Vonitsa, Vrachova, Gjirokastër y Naupactus (Lepanto), situatas a Etòlia, a mes d'acceptar a succesión de Felipe de Tarento en cuenta d'o suyo hereu lechitimo Tomás.

Despotau de Romanía
Despotatul României
1297 — 1330
Atros idiomas griego, idioma albanés, arrumano, francés
Relichión Cristiana catolica (oficial), cristiana ortodoxa
Gubierno autocracia

A la muerte de Niceforo I Comneno Ducas arredol de l'anyo 1297 Felipe de Taranto prenió o títol de "despota de Romanía", pero a vidua de Niceforo I, Anna Cantacuceno proclamó a lo suyo fillo Tomás como lechitimo despota de l'Arta y en asumió a rechencia. No quedoron en mans de Felipe I de Taranto que as tierras que formoron o reino anchevín d'Albania, chunto con as plazas d'Acarnania y Etolia, que yeran a dote d'a suya muller Thamar Comneno Ducas.[1]

O títol de despot de Romanía lo heredó un fillo de Felipe I de Tarento dito tamién Felipe (1297-1330), que se casó como Violant d'Aragón, filla de Chaime II d'Aragón.

Segunt Cheronimo Zurita a la muerte de Felipe, a suya chirmana Blanca de Taranto (1309-1337) pretendeba estar a heredera lechitima d'o títol de "despot de Romanía". Blanca de Taranto li'n transmitió a filla que tenió con Remón Berenguer I d'Ampurias, Chuana d'Ampurias, que por a politica matrimonial de Chaime II d'Aragón se casó con Fernando Manuel de Villena y Núñez de Lara, sinyor de Villena y aportó o dreito sobre este estato como dote.

En "Grant Cronica d'Espanya, compilación historica de Chuan Ferrández d'Heredia mencionan o dispotado de Romania como una part d'a "Grecia Continental":

Et u(n)a p(ar)tida d(e)los godos poblaro(n) e(n)las mo(n)tanyas q(ue) so(n) dichas oy dispotado de romania pri(n)cipado d(e)la morea la gra(n)t çiudat de sparta / & la çiudat de uat(r)ia /. & los habitadores de aq(ue)lla fuero(n) clamados spartos. q(ue) quiere ta(n)to dezir como p(ar)tidos de lur (com)panya. Aq(ue)stos esp(ar)tos fuero(n) ta(n)to uirtuosos e(n) fechos de guerras & de batallas q(ue) trobaro(n) art & sçie(n)çia & orde(n)açio(n)es de faz(er) guerras & batallas.

Referencias editar

  1. Kenneth M. Setton, Robert Lee Wolff, Harry W. Hazard "A History of the Crusades, Volume II: The Later Crusades, 1189-1311", "The frankish states in Greece" Univ of Wisconsin Press, 2006 p 273 [1]