O vriolín[1] (tamién dito vigulín, violín, violón u vriolón) ye un instrumento musical de cuerda rascata de quatro cuerdas que cal tocar con un arquet. Huei en diya, iste ye o miembro més chicolón y de sonito més acuto de tota a familia d'es instrumentos de cuerda rascata, descendient d'a lira de baccio, a quala cuenta con o vriolín alto (viola), o violoncello y per partis d'o contrabaixo; marchinalment ista familia heba tenito un vriolín piccolo, un violoncello tenor, un vrioloncello piccolo y encara més eixindo-ne una octava més alta u més baixa que a o contrabaixo, a octavasa que se tocaba con dos musicos (l'uno ta premsar con es ditos contra d'o diapasón y l'altro ta tocar con l'arquet). A parola vriolón ye de fonetica gascona y no ye a més regular en l'aragonés, a on s'emplega per més usual a forma vriolin, que bien de l'italiano "violino", que fa significato de chiqueta viola. O musico qui el toca ye o vriolinero, vigulinero u vriolinista y l'artesán que el fabrica diz que ye o "lutier" (qui a sobén treballa de conchunta con l'arqueter qui fabrica es arquetz).
L'arquet ye feto de fusta y de crineras de caballo rascatas contra d'a colofana (feta de resina de pin) dica que s'apegan ent'a cuerda en fer-la mimbrar. As cuerdas d'o vriolín son afinatas en quinta d'o compás siguient (d'a més grau ent'a més acuta): Sol, Re, La y Mi. Huei en diya gósan a ser fetas d'acero mientres que a la epoca barroca y clasica en yeran més que més de tripa de uella, y no pas de gato como una viella falordia en heba dito.
