Pedro María de Ric y Monserrat
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla. |
Pedro María de Ric y Monserrat | |
---|---|
III barón de Valdeolivos | |
Naixencia | 24 de setiembre de 1776 Fonz (Ribagorza, Aragón) |
Muerte | 29 de marzo de 1831 Fonz (Ribagorza, Aragón) |
Enterreco | Ilesia parroquial de Fonz |
Predecesor | Miguel Esteban Ric y Pueyo de Urriés |
Succesor | María de los Dolores de Ric y Azlor |
Conchuche/s | María de la Consolación Azlor y Villavicencio, contesa de Bureta |
Descendencia | María de los Dolores de Ric y Azlor |
Dinastía | Linache d'os Ric |
Pai | Miguel Esteban Ric y Pueyo de Urriés |
Mai | Ana María Monserrat y Ustariz |
Pedro María de Ric y Monserrat, naixito de Fonz (Ribagorza) o 24 de setiembre de 1776 y muerto en ixa mesma villa o 29 de marzo de 1831, estió un machistrato y politico aragonés, III barón de Valdeolivos. Fillo de Miguel Esteban Ric y Pueyo de Urriés (II barón de Valdeolivos) y d'a suya muller Ana María Monserrat y Ustariz, feba parte d'o linache d'os Ric.
Formato en a Universidat de Uesca, estió dimpués profesor en ixa mesma institución, plegando mesmo a estar-ne o suyo rector. Nombrato camarero secreto d'o Papa, aproveitó o suyo viache enta Roma ta portar-sen o cuerpo de Sant Vicient, que depositó en a suya villa natal. Destinato dimpués en a ciudat de Zaragoza como machistrato d'a Reyal Audiencia d'Aragón, se i trobaba mientres os Setios de Zaragoza en a Guerra d'o Francés, prenendo parte en a esfensa d'a ciudat contra l'Exercito francés. En ixa labor conoixió a María de la Consolación Azlor y Villavicencio, contesa vídua de Bureta, con qui casó l'1 d'octubre de 1808. Mientres o Segundo Setio de Zaragoza, Pedro María de Ric estió president d'a Chunta Suprema d'Aragón, marchando dimpués d'a capitulación d'a ciudat en primeras enta Valencia (a on naixió a suya filla) y dimpués enta Cádiz. Dimpués d'a restauración de Ferrando VII d'Espanya ocupó bellos cargos politicos en Madrit, antis de retirar-se enta la suya villa natal, a on i morió. Fue apedacato en o paneyón familiar en a ilesia parroquial de Fonz.