Nuestra Sinyora de Yérzol

Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.

A Virchen de Yérzol u Nuestra Sinyora de Yérzol ye una advocación mariana venerada en o lugar d'Orés (Cinco Villas).

Tradición editar

Seguntes a tradición,[1] a Virchen María s'apareixió por dos vegadas a un mocet de doce anyos que iba pastor. Cuan as chents d'o lugar s'amanoron ta o puesto d'as aparicions (una penya en Val de Siera, a bels 5 km d'o lugar), i troboron una imachen tallada d'a virchen y devantoron una capiella sobre a penya ta venerar-la, en do dimpués se construyó a ermita.

Ermita editar

veyer l'articlo prencipal: Ermita de Nuestra Sinyora de Yérzol.

A Ermita de Nuestra Siñora de Yérzol se devanta en a Val de Siera, a 5 km d'o lugar. No se conoixe a calendata en que se devantó, pero en 1808 s'enampló dica a grandaria actual de 16 metros de largaria por 6 metros d'amplaria y 4 metros d'altaria. Ye situada a tres metros d'altaria, sobre una penya.

Imachen editar

A imachen d'a Virchen de Yérzol ye una escultura en fusta de 66 cm d'altaria. Ye tradición que a imachen se vista, a mas, con mantos de seda donaus por os fidels. Encara que yera alzada tradicionalment en a propia ermita, en do gosaba haber-ie un ermitanyo, hue a imachen s'alza en a Ilesia parroquial d'Orés.

Celebracions editar

En o lugar d'Orés se fa dos romerías enta l'Ermita d'a Nuestra Sinyora de Yérzol. La una o 23 d'abril, en do lo concello d'Orés reparte a Caridat (un pan y un litro de vin ta cada casa), y la otra ta o segundo domingo d'o mes d'agosto. D'antes mas, a celebración se feba o primer día d'as rogacions de l'Ascensión. Ya dende antigo i heba una cofadría de Nuestra Sinyora de Yérzol, que dimpués s'aunió con a cofadría d'a Virchen d'a Pardina (unatra advocación mariana venerada en Orés). Habendo desapareixiu ixa cofadría, en l'año 1878 s'establió una nueva, que contina existindo hue. Tradicionalment, ista cofadría celebraba a suya propia fiesta en a ermita o día 14 de setiembre.

Referencias editar

  1. Rafael Leante y García. Culto de María en la Diócesis de Jaca. Memoria histórica y religiosa de todos los santuarios, ermitas é iglesias. Lérida, 1889. Imprenta Mariana