Forato negro
|
Iste articlo ye escrito con as normas graficas EFA. Si quiers, puez aduyar cambiando a la grafía oficial de Biquipedia y sacando dimpués ista plantilla. |
En astronomía, un forato negro ye un astro u obchecto celeste con una densidat tal que a suya fuerza gravitatoria ye tan cerenya que a velocidat d'escape ye superior a la velocidat d'a luz.[1] Por tanto, cosa que se trobe aintro d'o suyo horizont d'escaicimientos no puet eslampar-ne si no ye a traviés d'o efecto túnel quantico (radiación de Hawking). O termin "forato negro" no s'ha d'entender como un "forato" en o sentito usual d'o termin sino como una rechión d'o espacio d'a que res no puet eslampar, ni sisquiera la luz. Por iste motivo se lis diz "negros".
HistoriaEditar
L'astronomo alemán Karl Schwarzschild estió l'en primeras en proposar la existencia d'os foratos negros en 1915 basando-se en a teoría cheneral d'a relatividat de Albert Einstein. En 1939 os fisicos Robert Oppenheimer y Hartland Snyder contrimostroron que los foratos negros no nomás yeran un traste matematico sino que tamién podeban existir en o mundo real.
En abril de 2019 se publicó la primera imachen d'un forato negro. Estió realizada per l'equipo d'o telescopio EHT (Event Horizon Telescope) y se tracta d'o forato negro clamau M87* que ye en o centro d'a galaxia Messier 87 (u Virgo A).
Partis d'un forato negroEditar
En o centro d'un forato negro, seguntes prediz a relatividat cheneral, bi ha siempre una singularidat, un punto infinitament chicot de densidat y gravedat infinitas que plega a un volumen nulo y a un radio zero. Istos "infinitos" y "zeros" lo que realment contrimuestran ye que a relatividat cheneral no ye adecuata ta describir-los, y que probablement se necesita una teoría quantica d'a gravedat.
L'horizont d'escaicimientos ye a superficie que marca la muga dende a on que ya no puet eslampar cosa y a on que a luz orbita o forato, dimpués bi ha o limite estatico, por l'interior d'o qualo ya nomás bi ha un camín, o que marca la gravedat. A ergosfera ye a parti que queda por difuera de l'horizont d'escaicimientos, d'a quala, en teoría, encara se puet eslampar. A materia que caye a un forato negro forma a ormino un disco d'acreción, que chira arredol d'o forato negro producindo radiación electromagnetica.
I hai tamién una esfera de fotons que ye un aniello formau per os fotones emitius per a materia d'o disco d'acreción.
Propiedatz d'os foratos negrosEditar
Se considera que los foraus negros tienen tres propiedatz que los definen:
- masa.
- carga electrica.
- momento angular.
ClasificaciónEditar
Dependendo d'a suya masa se pueden definir distintos tipos de foratos negros:
- Forato negro supermasivo, quan a suya masa tiene millons u decenas de mils de millons de vegadas d'a masa d'o Sol. Iste tipo de foratos gosan estar en o centro de quasi totas as galaxías. Asinas, per eixemplo, en o centro d'a nuestra galaxia, a Carrera de Sant Chaime, se troba lo forato negro supermasivo clamau Sagitario A*.
- Forato negro estelar que ye formau per o colapso gravitacional d'una estrela masiva. Iste ye lo tipo de foratos negros petuliaus per primera vegada dentro d'a teoría d'a relatividat cheneral.
- Microforato negro: son obchectos hipoteticos basaus en a gravedat quantica.
ReferenciasEditar
- ↑ (en) Joseph A. Angelo Jr. Encyclopedia of Space and Astronomy, Facts on File, 2006, ISBN 978-0-8160-5330-8, p.89
Vinclos externosEditar
Se veigan as imachens de Commons sobre Os foratos negros.
