Evolución d'os sirenidos

Ista pachina ha menester d'una revisión por un corrector ta amillorar a suya ortografía, a suya gramatica u o suyo vocabulario.

Sirenia ye l'orden (biolochía) d'os mamifers placentarios que comprende las modernas "vacas marinas" (manatíes y los Dugongo) y los suyos parientes extintos. Son los solos herbivoros mamifers marinos existents y lo solo grupo de mamifers herbivoros que s'ha tornau completament aquatico. Se creye que los sirenios tienen un rechistro fósil de 50 millons d'anyos (Eoceno luego - recient). Aconsiguioron una diversidat modesta entre lo Oligoceno y lo Mioceno, pero dende alavez han disminuyiu como resultau de l'enfriamiento climatico, los cambios oceanográficos y la interferencia humana.[1] Dos cheneros y existen quatro especies: Trichechus, que incluye las tres especies de manatí que viven a lo largo d'as costas de l'Atlantico y en os ríos y costas d'America y occidental, Africa y Dugongo, que se troba en os océanos Índico y Pacifico.

Iste articlo u sección ha menester d'un wikificato con un formato adecuato a lo manual d'estilo de Biquipedia.
Por favor, edita-lo ta cumplir con ellas. No borres iste aviso dica que no l'haigas feito. Colabora wikificando!
Piet d'un manatí. Se creye que los Manatíes comparten los mesmos ancestros que los elefants.

Rechistro fósil editar

 
Prorastomus, un sirenido primitivo d'o Eoceno.

La primera aparición de sirenios en o rechistro fósil estió entre lo Eoceno temprano, y enta finals d'o Eoceno, los sirenios s'heban diversificau significativament. Habitants de ríos, estuarios y auguas marinas cercanas a la costa, podioron propagarse rapidament. Lo sirenio mas primitivo conoixiu dica la calendata, Prorastomus, se trobó en Jamaica, no en o Viello Mundo.

Lo primer sirenio cuadrúpedo conoixiu estió Pezosiren de prencipios d'o Eoceno.[2]

Las primeras vacas marinas conoixidas, d'as familias Prorastomidae y Protosirenidae, se limitan a lo Eoceno y yeran creyaturas anfibias de quatro patas, aproximadament d'a grandaria d'un cochín. Quan lo Eoceno plegó a la suya fin, amaneixió la Dugongidae; Los sirenios heban adquiriu lo suyo familiar cuerpo aerodinamico totalment aquatico con patas delanteras en forma d'aletas sin extremidatz traseras, una coda poderosa con una aleta caudal horizontal, con movimientos enta alto y enta baixo que los mueven a traviés de l'augua, como los cetáceos.

En Europa Occidental s'han trobau los primers y mas antigas restas de sirenios en un nuevo chacimiento paleontológico, en Santa Brígida, Amer (La Selva, Catalonia, Spain[3]) cerca una antiga pedrera de piedra caliza con nummulites, estas restas son datados d'o SBZ 15, en anglés Shallow bentic zone 15.

 
Restas fosiles d'o Sirenio de Santa Brígida, Amer (Gerona). Situaus en as coordenadas UTM 31N, dàtum ETRS89: Y(X) 467.767 / N(Y) 4.652.171 / H (Z) 450 metros.

Se creye que la zaguera d'as familias de sirenios en amaneixer, Trichechidae, s'orichinó a partir d'os primers dugóngidos a zaguers d'o Eoceno u prencipios d'o Oligoceno. Lo rechistro fósil actual documenta qualques etapas importants en a reducción d'as extremidatz posteriors y la pelvis, extremidatz posteriors bien desenvueltas unidas a un sacro (Prorastomidae), extremidatz posteriors bien desenvueltas sin lo sacro adequau (Protosirenidae) y extremidatz innominadas reducidas con extremidatz posteriors reducidas u ausents (Dugongidae y Trichechidae).[4]

Dende que los sirenios evolucionoron per primera vegada, han estau herbivoros, probablement dependendo de pastos marinos y angiospermas aquaticas (plantas con flors) pa alimentar-se. Dica lo present, quasi totz han seguiu estando consumidors tropicals (con a notable excepción d'a vaca marina de Steller), marinos y angiospermas. Las vacas marinas son buciadors d'auguas poco profundas y con livianos grans. Tienen esqueletos pesaus que les aduyan a remanir capuzaus; los uesos son paquiostóticos (inflaus) y osteoscleróticos (densos), especialment las costiellas, que a ormino se troban como fósiles.

Los sirenios d'o Eoceno, como los mamifers Mesozoicos, pero a diferencia d'atros Cenozoicos, tienen cinco premolares en cuenta de quatro, lo que les da una formula dental 3.1.5.3. Encara se debat si esta condición ye realment una retención primitiva en os sirenios.

Encara que se confía en os dients d'os tuixos pa identificar especies en atros mamifers, no vareyan en un grau significativo entre los sirenios en a suya morfolochía, pero quasi siempre tienen una copa baixa (braquiodonte) con dos ringleras de cúspides grans y redondeadas (bunobilofodonte). Las partes mas facilment identificables d'os esqueletos d'os sirenios son lo cráneo y la variella, especialment lo frontal y atros uesos d'o cráneo. Con a excepción d'un par de primers incisivos superiors en forma de catirons presents en a mayoría d'as especies, los dients frontals (incisivos y caninos) faltan en totas, fueras d'en os primers sirenios.

Bibliografía editar

  1. {{{títol}}}. ISBN 9780520270572.
  2. Domning DP (2001). "The Earliest Known Fully Quadrupedal Sirenian". Nature 413: 625–627. DOI:10.1038/35098072.
  3. Fuentes-Buxó, R., Fuentes-Buxó, A. 2016. Finding of sirenian remains in the Lutetian (Middle Eocene) of Santa Brígida (Amer, La Selva, Girona). Treballs del Museu de Geologia de Barcelona, 22: 19-24 .
  4. (2000). "The readaptation of Eocene sirenians to life in water". Historical Biology 14 (1–2): 115–119. DOI:10.1080/10292380009380559.