Castellano chileno

Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
Castellano chileno
Localización cheografica
Estau {{{estau}}}
País {{{país}}}
Rechión {{{rechión}}}
Parlau en Chile
Lugars principals
Estatus
Atras denominacions {{{atras denominacions}}}
Charradors
Oficial en {{{oficial}}}
Reconoixiu en {{{reconoixiu}}}
Regulau por {{{regulau}}}
Vitalidat Alta
Escritors principals
Rasgos dialectals
{{{familia1}}}
ISO 639-1 {{{iso1}}}
ISO 639-2 {{{iso2}}}
ISO 639-3 {{{iso3}}}
SIL {{{sil}}}

O castellano chileno ye una variant de l'idioma castellano que se charra en Chile. Presenta influencias d'o castellano rioplatense, castellano andino, mapudungun y quichua.

O Castellano en America d'o Sud.

Ye tipico d'a dicción chilena una pronunciación alternativa a la j velar castellana actual de tipo meyopalatal xorda, que ya se documenta en 1559 en Lima con grafías como mexior, oxios, moxiere, y que corresponde a lo fonema fricativo palatal xordo de l'alemán representau por a ch dezaga d'as vocals palatals i, e.[1]

Eixemplos editar

  • A la guaite, a la ñoña, al tiro, ¿cachái?, bacán, humita, hacer la pata.

Se veiga tamién editar

Referencias editar

  1. (es) Rafael Lapesa: Historia de la lengua española, Editorial Gredos, 2001. pp 377-379.

Bibliografía editar

Vinclos externos editar