Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.

L'Ars Anticua conixita tamién como ars veterum or ars vetus, ye un periodo d'a historia d'a musica en Europa de finales de la Edad Media que ye formata por os sieglos XII y XIII. O suyo fundamento ye a creyación d'a famosa Escuela de Notre Dame de París, d'a que surchirán dos musicos de muita relevancia: Léonin y Perotin.

Con a escuela parisién naixe un nuevo sistema polifonico, o conductus, en o que a melodía prencipal no ye gregoriana, sino creyata por o compositor, con un ritmo d'alto u baixo procesional. Pero a gran creyación d'ista escuela ye o motete: ye un cante a dos o tres voces, cadaguna con una letra y un ritmo diferent, por lo cual ye una musica mui viva.

Bibliografía editar

  • (en) Richard H. Hoppin: Medieval Music. Nueva York, W.W. Norton & Co., 1978. ISBN 0-393-09090-6.
  • (en) Harold Gleason; Warren Becker: Music in the Middle Ages and Renaissance (Music Literature Outlines Series I). Bloomington, Indiana. Frangipani Press, 1986. ISBN 0-89917-034-X.
  • (en) Franco of Cologne: Ars cantus mensurabilis, (trad. Oliver Strunk). Source Readings in Music History. Nueva York, W.W. Norton & Co., 1950.

Vinclos externos editar