Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
Milford Track
Milford Track
Datos chenerals
Territorios: Nueva Zelanda
Parque Nacional de Fiordland
Rechión de Southland
Orichen: Laco Te Anau
Destín: Milford Sound
Kilometros: 53,5 km
Etapas: 4 en verano

Milford Track ye un conoixu sendero de gran recorrito de Nueva Zelanda. Trescruza montanyas y selvas a traviés d'o Parque Nacional de Fiordland en a parti sudoccidental d'a Isla d'o Sud.

Bellas sections trescruzan humedals.
Cubilar en o paso de Mackinnon.
Sheerdown Peak amán d'o final de Milford Track.
Botas de montanya albandonadas en o sinyal que anuncia o remate d'o sendero.

Os suyos 53,5 km prencipian en o embarcadero de Glade, situau en a cabecera d'o laco Te Anau y rematan en Milford Sound, concretament en Sandfly Point, dimpués de trescruzar selvas, humedals y un puerto de montanya.

Historia editar

Os maorís nativos emplegaban os camins de Milford Track ta replegar y transportar o valioso chade verde. Bi ha a-saber-las leyendas maorís sobre o sendero y as especies nativas que se i pueden trobar.

Plegando dende o extremo de Milford, Donald Sutherland y John Mackay estioron os primers exploradors europeus en veyer os que actualment se conoixen como saltos d'augua de Mackay y Sutherland, en 1880.[1] En l'extremo d'o laco Te Anau, Quintin McKinnon yera mirando de trobar una rota turistica terrestre enta o fiordo de Milford Sound, y en 1888 descrubrió l'agora dito paso de Mackinnon; conoixiendo-se dende alavez a suya rota como Milford Track. Él estió o primer guida en levar senderistas dende o laco Te Anau dica Milford Sound. McKinnon prencipió fendo os suyos propios tours y dimpués s'expandío con una campanya de marketing. Muitas partis de Milford Track son nombradas en honor a McKinnon, incluyindo o paso de Mackinnon, o punto mas alto d'a rota (encara que a ortografía actual ye una mica diferent a o nombre orichinal).[2]

En 1901, o gubierno a traviés d'o Departamento de Turismo y Centros Turisticos de Salut, y dimpués a Tourist Hotel Corporation prenioron o control administrativo d'a rota y os tours guidaus dica que fue vendiu a una interpresa privada en 1990.[3] Mientres gran parti d'a suya historia, nomás yera permitiu de fer tours comercials en iste sendero, encara que en 1965 una "andada libre" feita por 46 miembros d'o Club Excursionista d'Otago fació posible que s'ubrise o camín a particulars dende 1966[4] con cubilars y instalacions adicionals ta senderistas independients, deixando asinas a posibilidat de fer excursions no guidadas por o sendero. Actualment, un sistema de cuotas permite que alto u baixo a metat d'a capacidat d'o sendero siga emplegada por tours guidaus, mientras que l'atra metat ye ocupada por chent que camina solenca u en grupos informals. As dos menas de excursionistas fan servir sistemas de cubilars deseparaus.

En 1992, l'organizador d'eventos esportivos Robin Judkins planeyó fer un maratón de montanya en Milford Track – o Milford Mountain Marathon. O evento estió muit polemico y causó muita angunia a o suyo organizador, incluyindo menazas de muerte, ataques fisicos y trucadas telefonicas anonimas. Judkins luito publicament contra politicos y ecolochistas, incluyindo Gerry McSweeney, y a la fin obtenió toz os permisos, encara que remató cancelando o evento.[5]

Debiu a la suya popularidat y a las limitadas instalacions ta pasar a nueit (no ye permitiu acampar) o sendero ye muit regulau.

Acceso editar

A diferencia d'a mayoría d'os atros Senders de Gran Recorrito de Nueva Zelanda, Milford Track no tien un acceso directo a traviés d'un parking, por o que os excursionistas han de pillar un barco ta prencipiar dende Te Anau Downs dica Glade House (o extremo sud d'o sendero). Tamién bi ha un acceso a piet a traviés d'o paso de Dore (10,5 km de distancia) encara que ye una rota enantada y no recomendada ta a mayoría d'excursionistas.[6] En l'extremo norte d'o sendero en Sandfly Point s'amenista un atro barco ta plegar enta Milford Sound. Si se fa a rota en dirección de norte a sud tamién s'han de pillar dos barcos, encara que ista opción nomás ye disponible en a temporada d'hibierno.

Temporada alta de verano editar

Mientres os meses de temporada alta que van d'octubre a zaguerías d'abril, l'acceso a o sendero ye muit regulau. Os senderistas han de completar a rota en cuatre días, viachando nomás en dirección norte. L'acampada ye prohibida en tot o recorrido. Os excursionistas pueden fer o camín de forma independient u como parti d'un tour guidau, estando ixta zaguera opción mas cara. Un maximo de 90 senderistas pueden encetar a rota cada día (40 Independients y 50 guidaus). Por un regular ixas 90 plazas son reservadas muitos meses antis, a tamás d'os altos costes d'as excursions guidadas.

Debiu a o sistema d'una sola dirección y a la capacidat limitada d'os cubilars, os excursionistas han de continar movendo-se encara con mal orache. Mientres periodos de muita plebia, o DOC ninvia helicopters que sobrevuela as seccions mas afectadas como mida de seguridat sin dengún coste adicional ta os senderistas.[7]

Excursions independients editar

Si se quiere fer a rota de forma independient, s'ha de dormir cada nueit en un cubilar propiedat d'o Departamento de Conservación. As casetas ta excursionistas independients tienen as instalacions basicas, que incluyen zonas ta dormir, descansar y cocinar; os excursionistas han de trayer manimenos as suyas propias ainas y comida.

Tours guidaus editar

En os tours guidaus os senderistas s'alochan en cubilars y casetas propiedat d'a interpresa "Ultimate Hikes" [8]. Istas casetas tienen instalacions como duchas d'augua calient, comidas de catering, leitos, salas d'estar y luz electrica. Os excursionistas guidaus nomás amenistan de levar a suya ropa, tovallas, sabanas y comida cuan son en o camín. As rotas guidadas dan a os excursionistas toda l'asistencia que amenisten.

Temporada baixa editar

Mientres a temporada baixa, que va dende mayo dica metat d'octubre, o sendero ye sin de regulación y puet fer-se en as dos direccions y en cualsiquier numero de días. Manimenos a dificultat y peligrosidat d'a rota ye muito mayor en ista epoca de l'anyo, ya que s'eliminan muitas d'as instalacions d'os cubilars, bels puents (dica 10) se quitan ta prevenir danyos por lurtes. Os avisos sobre l'uso d'o sendero d'hibierno incluyen:

"...bi ha 57 zonas de lurte en iste aria, belunas d'ellas pueden cruzar o sendero y deixar restas d'o lurte en o fundo d'a val.... vusté ha d'estar competent a l'hora de trescruzar ríos grans, rapedos y chelaus... o paso de Mackinnon no ye sinyalau y ye a sobén cubierto con muita nieu..."[9]

Referencias editar

  1. (en) Story: Sutherland, Donald. W. T. Parham. Te Ara The Encyclopedia of New Zealand
  2. (en) History of the Milford Track at NZ Department of Conservation.
  3. (en) The Finest Walk In The World - information and history book provided in the Milford Track huts, New Zealand Department of Conservation
  4. (en) "Celebrating the first Milford ‘Freedom Walk’"
  5. (en) "Coast to Coast: The Great New Zealand Race", Bob McKerrow, John Woods. Shoal Bay Press. Christchurch, Nueva Zelanda, 1994. Pach. 23. ISBN 978-0-908704-22-4
  6. (en) Dore Pass Route. Department of Conservation
  7. (en) [http://www.nzherald.co.nz/nz/news/article.cfm?c_id=1&objectid=10570895 More than 170 airlifted across Milford Track. 7 de mayo de 2009. NZPA. The New Zealand Herald
  8. (en) Pachina oficial d'Ultimate Hikes
  9. (en) "Milford Track: Winter tramping", DOC

Vinclos externos editar


  Senders de gran recorrito de Nueva Zelanda  
Abel Tasman Coast Track | Heaphy Track | Kepler Track | Lake Waikaremoana Great Walk | Milford Track | Rakiura Track | Routeburn Track | Tongariro Northern Circuit | Whanganui Journey