Diferencia entre revisiones de «Iconoclasia bizantina»

Contenido eliminado Contenido añadido
Sin resumen de edición
Sin resumen de edición
Linia 1:
A '''Iconoclasia bizantina''' estió un movimiento relichioso con importants implicacions politicas que condicionó a historia d'o Imperio Bizantín d'una traza muit important dende o emperador [[León III (emperador)|León III o Isauro]] dica [[Teodora (emperadora)|Teodora]].
 
Os iconoclastas bizantins consideraban que o culto a las santas imachens yera una mena d'[[Idolatría]], ya que negaban que representar a Cristo estase licito, por a suya naturaleza divina. Por a suya tradición oriental pensaban que yera inevitable a consustancialidat entre a imachen y o ser representato, ey que o culto a las imachens representaría un acto de machia. O culto a las santas imachens yera un herencio d'as relichions politeístas indoeuropeas anteriors a lo cristianismo y seguiban una tesis neoplatonica que afirmaba que a imachen només yera que o simbolo de l'arquetipo en a realidat. Os monesterios se beneficiaban d'o culto a las imachens porque trayeba pelegrins e chent que feban ofrendas.
 
A relichión chodiga yera iconoclasta, e como herencio d'esto a forma [[monofisismo|monofisista]] d'o cristianismo tamién en yera, a l'egual que a relichión musulmana. Os iconoclastas yeran mayoritarios en [[Asia la Chica]], zona de muga con os musulmans, representando un periglo, ya que distanciar-se d'os iconoclastas podeba significar a perduga de muitos territorios d'a muga de levant.
 
O emperador León III prenió as primeras mesuras iconoclastas cuentra os iconodulos dende l'anyo 726, y dende l'anyo 730 ordenó a destrucción d'as santas imachens, a més de deposar a lo patriarca [[Chermán (patriarca)|Chermán]] e de deseparar d'a churisdicción de Roma os territorios de Secilia, Sur d'Italia y o Illirico. A crisis iconoclasta significaba que as ilesias romana e griega se deseparaban e quedaban claras as zonas d'influyencia, pasando a estar baxo a churisdicción d'o patriarcato de Costantinoble tot o que quedaba d'o Imperio Román d'Orient.
Linia 11:
Sin d'embargo a emperadriç [[Irene (emperadora)|Irene]] (780-802) convocó un concilio en Nicea, ([[segundo Concilio de Nicea]]) en o que tornó o culto a las santas imachens.
 
[[León V]] prebó de tornar a la iconoclasia, encomenzando una segunda fase d'iconoclasia menos virulenta, trobando-se con a oposición d'o patriarca Niceforo e de l'abat [[Teodoro Studita]]. O suyo sucesor Miguel abió de luitar cuentra una revuelta iconodula en Asia la Chica e a muga oriental.
 
A emperadriç [[Teodora (emperadora)|Teodora]] remató con a segunda fase iconoclasia con un sinodo en o que se restablió o culto a las santas imachens.
 
[[Categoría:Ilesia Ortodoxa]]
[[Categoría:Imperio Bizantín]]
 
[[en:Byzantine Iconoclasm]]