Diferencia entre revisiones de «Alessandro Stradella»
Contenido eliminado Contenido añadido
Sin resumen de edición |
Sin resumen de edición |
||
Linia 30:
== Las suyas obras ==
Amás d'as obras ya citadas, cal mencionar los oratorios ''Santa Editta, Vergine y monarca, regina d'Inghilterra'' (1666) i ''Esther liberatrice d'o popolo ebreo'' (1673), i las óperas ''[[Il corispero]]'' (1673), en dos actos, con elementos serios y populars, ''[[Floridoro ovvero il Moro per amore]]'' (1677), dentres actos, ''[[A forza dell'amor paterno]]'' (1678), en tres actos que oscilan entre lo drama y la comedia d'intriga, y ''[[Horatio Cocie sul mete-te]]'' (1680/81), dentres actos de sixanta escenas, con arias con acompañamiento instrumental u emparadas por lo contino de dos violines ''obligati'', con danzas y estrebillos instrumentals, basaus a vegadas en episodiso comicos populars. A zaguers d'o sieglo XX, se descubrió una nueva opera d'o compositor, ''[[Doriclea]]'', trobada en o Fichero d'a Basilica de Rieti, muito interesant per una diferenciación expresiva d'o mundo aristocrata y d'o d'a plebe, per no charrar de la mescla de motivos serios y comicos (esperreco común a quantos textos teatrals de Stradella) i de bella caracterización psicolochica d'os seis personaches que intervienen en l'acción.
Pa comprender lo significau y valor d'este compositor, que desarrolló a suya actividat, como tantos atros d'a suya epoca, en o sino d'as cortes palatinas y eclesiàsticas, que constituyen los puntos de referencia obligaus d'a sociedat d'a Roma barroca, serà convenient estudiar lo luengache musical de Stradella. En primer puesto cal subrayar a modernidat harmonica d'a suya mosica, que deixó d'estar ligada a los antigos modulos <<estaticos>> d'o estilo eclesiàstico y s'ubrió a una mayor variedad expresiva y a un sentiu rítmico más vivo en os suyos contrastes, a fin d'evidenciar millor lo <<''pathos''>> y lo que yera definida como <<''ternura en mosica''>>. En este sentiu adquiere particular relevancia la cantata con acompanyamiento instrumental, que asume con Stradella la suya forma tipica, a traviés d'a versatil combinación de l'oratorio y d'o recitativo,y en l'achil fluidez d'o suyo estilo.
== Per repasar ortografia ==
Naturalmént, no faltan momentos de rigidez en as obras de Stradella, cuan prevale o sentiu de respeto a lo noble y a lo sacro, tal como imposan las normas compositivas d'a epoca, pero o temperamento más sinzero y autentico d'iste artista se torna a trobar en as situazions mosicals més inmediatas y marcadas por una vena popular, como o ''Trespolo tutore balordo'', an a linea de canto s'adecua a la comicidad verbal y a lo rítmo rapido de l'azión. A causa d'o suyo innegable robustez polifónica instrumental, han estau infravaloradas as sinfonias d'introduzión de Stradella como la d'a cantata szenica ''Circe'' y d'a opera ''[[Horatio Cocle sul mete-te]], que, por vez primera en o sieglo XVII, incluyen o ''crescendo'' d'a orquesta.
| |||