Diferencia entre revisiones de «Mitolochía griega»
Contenido eliminado Contenido añadido
Linia 13:
Os relatos miticos chugan un papel important en quasi totz os cheneros d'a literatura griega. Manimenos ixo, o solo manual cheneral mitografico conservau de l'antiguidat griega estió a ''[[Biblioteca mitolochica]]'' de Pseudo-[[Apolodoro d'Atenas|Apolodoro]]. Ista obra intenta unificar as historias contradictorias d'os poetas y proporciona un gran resumen d'a mitolochía tradicional griega y as leyendas heroicas<ref name="Hard1">{{cita libro | apellidos=[[Herbert Jennings Rose|Rose]] | coautores=Hard, R. | tetulo=The Routledge handbook of Greek mythology | ubicación=Londres, Nueva York | editorial=Routledge | año=2003 | isbn=9780415186360 | páginas=1–7}}</ref>. Apolodoro vivió entre ''c.'' 180-120 a.C. y escribió sobre muitos d'istes temas, pero manimenos a ''Biblioteca'' discute sucesos que tenioron puesto muito dimpués d'a suya muerte, y d'astí o nombre Pseudo-Apolodoro.
Entre as fuents literarias mas antigas son totz dos poemas
Os poetas liricos tomoron a ormino os suyos temas d'os mitos, pero o tractamiento s'estió fendo cada vez menos narrativo y mas alusivo. Os poetas liricos griegos, incluius [[Píndaro]], [[Baquílides]] y [[Simónides de Ceos|Simónides]], y os bucolicos, como [[Teócrito]] y [[Bión d'Esmirna|Bión]], contan sucesos mitolochicos individuals<ref name="Brazouskixii">{{cita libro | apellidos=Brazouski | nombre=A. | otrosautores=Klatt, M. J. | tetulo=Children's books on ancient Greek and Roman mythology: an annotated bibliography | editorial=Greenwood Publishing | año=1994 | isbn=9780313289736 | página=xii | sinpp=sí}}</ref>. Adicionalment, os mitos estioron crucials t'o [[Teatro de l'Antiga Grecia|drama ateniense clasico]]. Os dramaturgos [[Trachedia|trachicos]] [[Esquilo]], [[Sofocles]] y [[Eurípides]] tomoron a mayoría d'as suyas tramas d'a edat d'os héroes y a Guerra de Troya. Muitas d'as grans historias trachicas (como [[Agamenón]] y os suyos fillos, [[Edipo]], [[Chasón]], [[Medea]], etcetera) tomoron a suya forma clasica en istas obras trachicas. O dramaturgo comico [[Aristófanes]] tamién usó mitos, en ''[[As aus]]'' y ''[[As ranas]]''<ref name="Miles7" />.
Os historiadors [[
* Os poetas romanos [[Ovidio]], [[Publio Papinio Estacio|Estacio]], [[Valerio Flaco]], [[Seneca]] y [[Virgilio]], con o comentario de [[Servio]].
Linia 26:
* As novelas antigas d'autors griegos y romanos como [[Apuleyo]], [[Petronio]], [[Loliano]] y [[Heliodoro]].
As ''Fabulae'' y ''De astronomica'' d'o escritor romano conoixiu como Pseudo-[[Higino]] son dos importants compendios no poeticos de mitos. Atras dos fuents utils son as ''Imachens'' de [[Filóstrato]] y as ''Descripcions'' de [[Calístrato (retorico)|
Finalment, [[Arnobio]] y quantos escritors bizantinos proporcionan detalles importants de mitos, muitos d'ells procedents d'obras griegas anteriors actualment perdidas. Entre istes s'incluyen un lexico de [[Hesiquio d'Alejandría|Hesiquio]], a ''[[Suda]]'' y os tractaus de [[Juan Tzetzes]] y [[Eustacio de Tesalónica|Eustacio]]. O punto de vista moralizador cristiano sobre os mitos griegos se resume en o dito ἐν παντὶ μύθῳ καὶ τὸ Δαιδάλου μύσος ''en panti muthōi kai to Daidalou musos''("en tot mito ye a profanación de Dédalo"), sobre o qual diz la ''Suda'' que alude a o papel de [[Dédalo]] en satisfer a «luxuria antinatural» de [[Pasífae]] por o toro de Poseidón: «Dau que l'orichen y culpa d'istes mals s'atribuyoron a Dédalo y estió odiau por ells, se convirtió en l'obchecto d'o proverbio.»<ref>{{ref-Theoi|Titan/Pasiphae.html|Pasiphae}}</ref>
|