Diferencia entre revisiones de «Mitolochía griega»

Contenido eliminado Contenido añadido
Ulixes (descutir | contrebucions)
Ulixes (descutir | contrebucions)
Linia 132:
 
== Temas en l'arte y a literatura occidentals ==
A amplia adopción d'o [[Cristianismo]] no metió freno a la popularidat d'os mitos. Con o redescubrimiento de l'antiguidat clasica en o [[Renaiximiento]], a poesía d'Ovidio se convirtió en una influencia important t'a imachinación d'os poetas, dramaturgos, mosicos y artistas<ref name="Br" /><ref name="Burn">{{cita libro | apellidos=Burn | nombre=L. | título=Mitos griegos | ubicación=Madrid | editorial=Ediciones Akal | año=1992 | isbn=8446001179 | páginas=75–6}}</ref>. Dende os primers anyos d'o Renaiximiento, artistas como [[Leonardo da Vinci]], [[Miguel Ángel]] y [[Rafael Sanzio|Rafael]] retratoron los temas [[pagano]]s d'a mitolochía griega chunto a atros temas cristianos mas convencionals<ref name="Br" /><ref name="Burn" />. Por meyo d'o latín y as obras d'Ovidio, os mitos griegos influyoron a poetas meyevals y renacentistas como [[Petrarca]], [[Boccaccio]] y [[Dante]] en Italia<ref name="Br" />.
 
En o norte d'Europa a mitolochía griega nunca aconsiguió a mesma importancia en as artes visuals, pero a suya influencia sobre a literatura estió muit obvia. A mitolochía griega plegó a l'imachinación anglesa de [[Geoffrey Chaucer|Chaucer]] y [[John Milton]] y siguió a traviés de [[Shakespeare]] dica [[Robert Bridges]] en o sieglo XX. Encara que entre a [[Ilustración]] s'extendió por toda Europa una reacción contra os mitos griegos, istes siguioron estando una important fuent de material t'os dramaturgos, incluindo os autors d'os libretos de muitas óperas de [[Händel]] y [[Wolfgang Amadeus Mozart|Mozart]]<ref name="Burn" />. Ta finals d'o sieglo XVIII o [[Romanticismo]] propició un aumento de l'entusiasmo por tot lo griego, incluindo a mitolochía. En Gran Bretanya, nuevas traduccions d'as trachedias griegas y d'as obras d'Homero inspiroron a poetas (como [[Alfred Tennyson]], [[Keats]], [[Byron]] y [[Shelley]]) y pintors contemporanios (como [[Lord Leighton]] y [[Lawrence Alma-Tadema]])<ref name="Burn" />. [[Gluck]], [[Richard Strauss]], [[Jacques Offenbach|Offenbach]] y muitos atros levoron los temas mitolochicos griegos a la mosica. Os autors estatounitenses d'o sieglo XIX, como [[Thomas Bulfinch]] y [[Nathaniel Hawthorne]], sostenioron que o estudeo d'os mitos clasicos yera esencial t'a comprensión d'a literatura anglesa y estatounitense<ref name="Brazouskiiv">{{cita libro | apellidos=Brazouski | nombre=A. | otrosautores=Klatt, M. J. | título=Children's Books on Ancient Greek and Roman Mythology: An Annotated Bibliography | editorial=Greenwood Publishing | año=1994 | isbn=0313289735 | página=iv | sinpp=sí}}</ref>. En epocas mas recients, los temas clasicos han estau reinterpretaus por os dramaturgos [[Jean Anouilh]], [[Jean Cocteau]] y [[Jean Giraudoux]] en Francia, [[Eugene U'Neill]] en Estatos Unitos y [[T. S. Eliot]] en Gran Bretanya, y por novelistas como [[James Joyce]] y [[André Gide]]<ref name="Br" />.
 
== Referencias ==