Diferencia entre revisiones de «Charles de Gaulle»

Contenido eliminado Contenido añadido
m avance --> abance, replaced: avanc → abanc (2) using AWB
Linia 99:
{{Articlo principal|batalla de Francia}}
[[Imachen:Bundesarchiv Bild 101I-127-0369-21, Im Westen, zerstörter französischer Panzer Char B1.jpg|left|thumb|250px|Carro de combate francés modelo [[Tanque B1|B1]] albandonato o [[14 de mayo]] de [[1940]] en o sector de [[Namur]], en [[Belchica]].]]
Tres días antis de prencipiar l'ataque alemán, se comunicó a o coronel Charles de Gaulle que iba a estar nombrato Comandant en Cabo d'a [[4ª División Blindata de Reserva]], que alavez yera amás gran unidat blindata d'o [[Exercito francés]], formata por 364 [[Carro de combate|carros de combate]]. De Gaulle en prenió o mando l'[[11 de mayo]] de [[1940]], y se li ordenó retardar l'avanceabance alemán en a redolada de [[Laon]], premitiendo asinas que o [[6º Exercito (Francia)|6º Exercito francés]] recién creyato prenese posicions ta evitar una penetración alemana enta [[París]]. Encara que a división que mandaba yera encara organizata a meyas y en proceso de rematar a suya formación y encara que no heba operato mai como una fuerza melitar conchunta, de Gaulle organizó o [[17 de mayo]] un contrataque en dirección a la localidat de [[Montcornet]], en una d'as pocas vegatas en que tropas francesas facioron reblar a tropas alemanas mientres a batalla de Francia. L'ataque tenió exito, encara que nomás contaba ta fer-lo con alto u baixo 80 tanques d'o total teorico d'a unidat, en no haber-ie plegato encara a totalidat d'a fuerza d'a división. Antiparte, en no recibir garra aduya d'as unidatz mugants, a 4ª División Blindata de Reserva fue obligata a tornar quan plegoron refuerzos alemans. Poco dimpués, quan plegoron mas meyos d'a División, tornoron a atacar con arredol de 150 carros de combate, encara que quan plegoron a los suyos obchectivos habioron de tornar, en intervenir mas refuerzos d'[[aviación]] (''[[Luftwaffe (Wehrmacht)|Luftwaffe]]'') y [[artillería]] alemans.
[[Imachen:Bundesarchiv Bild 146-1981-060-03, Frankreich, Infanterie auf dem Marsch.jpg|right|thumb|250px|[[Infantería]] d'a ''[[Wehrmacht]]'' alemanmientras a [[batalla de Francia]].]]
O [[28 de mayo]], a 4ª División Blindata de Reserva, luego d'un viache de 200 [[km]] tornó a atacar a los alemans, ista vegata en o sector d'[[Abbeville]], fendo arredol de 400 prisioners a los alemans.
Linia 124:
En o frent politico, o [[24 de setiembre]] de [[1941]] de Gaulle establió o [[Comité Nacional Francés]], y en [[1941]]-[[1942]] se bi adibioron a mayor parte d'as organizacions d'a [[Resistencia francesa]] por os contactos feitos por o coronel Passy, [[Pierre Brossolette]] y [[Jean Moulin]]. Asinas, y como conseqüencia, o [[13 de chulio]] de [[1942]] o Comité Nacional Francés fació a proposa de cambeyar oficialment o nombre de ''Francia Libre'' enta ''Francia Combatient'', ta dar asinas cabida a las organizacions d'a Resistencia. Cal parar uenta, sindembargo, que quantas organizacions d'a Resistencia con ideyolochía de cuchas no se bi adibioron, a lo menos alazetalment, en considerar que ideyolochicament o cheneral Charles de Gaulle yera prou amanato a l'''[[Action Française]]'', ni tampoco bellos grupos de resistents d'ideyolochía de dreita, que u bien continaban pensando que o mariscal [[Philippe Pétain]] podeba liderar una renovación en Francia y que no yera colaboracionista, u bien que desconfiaban de de Gaulle y prefereban tener os suyos contactos dreitament con os servicios secretos britanicos.
 
En ixe inte, de Gaulle tentaba de lograr a continidat de Francia, estando un alazet l'alcuerdo signato con o Gubierno britanico o [[7 d'agosto]] de 1940, seguntes o qualo o [[Reino Unito]] aceptaba mantener a integridat de totz os territorios franceses y asegurar a "restauración integral d'a independencia y d'a grandaria (''grandeur'') de Francia" en rematar a guerra. O Gubierno britanico financiaba tamién as actividatz d'a Francia Libre, encara que de Gaulle fació que ixo no estase un gasto, sino un avanceabance financiero a tornar en o futuro, ta no comprometer a independencia d'a Francia Libre. Tamién apareixioron momentos de tensión con os britanicos y dimpués con os estatounitenses quan en aviento de [[1941]] os [[Estatos Unitos]] dentroron en a guerra, tensions que recordaban l'[[anglofobia]] manifestata por de Gaulle mientres os [[anyos 1920]] y d'os [[anyos 1930]]. Ixas tensions, que existioron con [[Winston Churchill]], o primer menistro britanico, fuoron d'una gravedat mes gran con [[Franklin Delano Roosevelt]], o president estatounitense. Roosevelt, encara que yera [[Francofilia|francofilo]], teneba muita decepción en haber-se esboldregato Francia en chunio de 1940 mientres a [[batalla de Francia]], y tamién por os alcuerdos de colaboración d'a [[Francia de Vichy]] con o [[Tercer Reich]]. Antiparte, en os Estatos Unitos bi heba un important nuclio de franceses que no yeran partidarios de de Gaulle y que describiron a suya presonalidat a Roosevelt como a presonalidat d'un chicot aprendiz de dictador. Si amás paramos cuenta de l'actitud d'o cheneral de Gaulle d'esfensa intensiva d'os intreses de Francia, y d'os informes de l'ambachador estatounitense en a Francia de Vichy, con simpatías por Pétain, se puet veyer que l'imachen de de Gaulle no yera muit buena en os ambients politicos estatounitenses amanatos a la Presidencia. Tamién l'actitud d'os estatounitenses yera desfavorable a la continidat d'o sistema colonial, y de Gaulle yera un firme esfensor de l'Imperio colonial francés.
 
En ixas condicions, o Gubierno estatounitenses yera partidario de fer esdevenir a Francia una nación más feble y o suyo plan alazetal ta dixar o territorio francés reconquiesto en mans d'un ''[[Allied Military Government of Occupied Territories]]'' (AMGOT) quan s reconquiriese en [[1944]], en ye una conseqüencia.