Diferencia entre revisiones de «Parque Nacional d'Ordesa y d'as Tres Serols»

A orografía d'o Parque ye dominata por o macizo d'as Tres Serols, a mayor mole [[calsinera|calcaria]] d'o mundo. A suya mayor elevación ye o Mont Perdito, d'o que en forma mas u menos radial baixan una serie d'impresionants crestas montanyosas y vals [[glaciarglacial]]s. A mas caracteristica y emblematica ye a val d'Ordesa, recorrita por o [[río Arazas]], orichen d'o Parque Nacional, que s'ubre en dirección este-ueste, pero tamién destacan o [[Canyón de Anyisclo]], travesato por o [[río Bellós]], en dirección Norte-Sud, os [[Foratars d'Escuaín]], por a on pasa o [[río Yaga]], en dirección sureste y a [[val de Pineta]], recorrita por a [[Río Cinca|Cinca]], en dirección este. Asinas mesmo, encara que no perteneixe a o Parque Nacional, cal destacar a [[val de Buixaruelo]] en a zona ueste, y ya en territorio [[Francia|francés]] a [[Cul de Gavarnia|Val y Cul de Gavarnia]], unatro impresionant [[cul glaciarglacial]] que en a suya cabecera tiene o [[salto d'augua]] mas alto d'Europa, con mas de 400 metros de caita vertical.

A morfolochía basica d'o Parque se debe a dos orochenias, pero prencipalment a o plegamiento y elevación alpina d'a [[era Terciaria]], posteriorment moldeata por a erosión glaciarglacial entre a [[era Quaternaria]], creyando una serie de culs y vals glaciarsglacials muit definitas, como a val d'Ordesa y a val de Pineta. Hue en día sige existindo un glaciarglacial en a cara Norte d'o Mont Perdito, encara que en retacule. A mayor parte d'a penya d'o Parque Nacional ye [[calsinera]], o que superpone a la mas evident y antiga erosión glaciarglacial a transformación [[karst]]ica y fluvial d'o paisache, con a-saber-las [[cueva]]s, [[canyón (cheomorfolochía)|canyons]], [[sima]]s, etc. Aquí cal destacar o Canyón d'Anyisclo y os Foratars d'Escuaín, a on que amaneixen culs glaciarsglacials en as suyas cabeceras, pero que posteriorment s'encaixan en profundas foces.