Terminación -ain (toponimia)

Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.

A terminación -ain ye común en a toponimia de Navarra y deriva d'o latín -ANUS, indicador de propiedat.

Julio Caro Baroja comenta que as palabras bascas d'orichen latín como aingura que provienen d'una palabra con a secuencia -an- (como en este caso ANCORA), se desarrolla una -i- antes d'a n.

Tamién comenta que muitos d'os toponimos remataus en -ain son lugars y aldeyas chicoz que podeban corresponder en o periodo romano tardán a antigos fundi romanos, por un regular con 500-1.000 hectarias.

Acompanyan a antroponimos d'a epigrafía gala u aquitana (Centulo > Guendulain), antroponimos hispano-medievals (Belasco/Blasco/Blas > Belascoain), y sobretot romanos (Marcellus > Marcalain).

Julio Caro Baroja considera que Allín, Ancín, Barbarin y Morentin tienen una terminación -ín derivada de -ain (ye documentau Morentain).

Son intresants porque reflexan como os bascoparlants conoixioron y adaptoron os toponimos romanos orichinals, por eixemplo en Marcalain y Urbicain se mantién a pronunciación /k/ d'as CE, CI latinas, que en as luengas romances d'arredol evolucionoron primero ta /che/, /chi/ y rematoron como /ce/, /ci/ en aragonés y castellano.

Bi ha toponimos equivalents remataus en -ano:

En Guipuzcua y sobretot en territorio francés bi ha toponimos equivalents remataus en -ao u en -aun:

En l'Alto Aragón, especialment en Sobrarbe bi ha toponimos remataus en -aín que encara que bel autor como Antonio Beltrán Martínez los han relacionaus con a terminación toponimica navarra -ain, pareixen tener unatro orichen.

Lista de toponimos remataus en -ain editar

Bibliografía editar