Monesterio de Sant Per o Viello
O Monesterio de Sant Per o Viello ye un monesterio romanico d'o sieglo XII situato en o casco antigo d'a ciudat de Uesca (Aragón). Considerato Molimento Nacional dende 1886, a suya arquitectura y escultura lo convierten en un d'os conchuntos historicos más importants d'o romanico aragonés.
Sant Per o Viello | |
---|---|
![]() | |
Situación cheografica | |
Estato | |
País | |
' | |
Situación | ![]() |
Adreza | |
Coordenatas | |
Archidiocesi | |
Diocesi | Uesca |
Arcipestrau | |
Información cheneral | |
Advocación | Sant Per |
Culto | |
Orden | Exclaustrato |
Rector | |
Vicario parroquial | |
2.º Vicario parroquial | |
Mosen | |
Propietario | |
Administrador | |
Director | |
Coste | {{{coste}}} |
Vesitable | |
Altaria | |
Pisos | |
Amplaria | |
Largaria | |
Superficie | |
Diametro | |
Aforo | |
Altaria s.r.m. | |
Atras | |
Alcance | |
Iluminación | |
Potencia | |
Arquitectura | |
Tipo | Monesterio |
Estilo | Romanico |
Función | |
Catalogación | Bien d'intrés cultural |
Materials | |
Construcción | |
Construcción | Sieglo XII |
Fundador | |
Inicio | |
Fin | |
Inauguración | |
Destrucción | |
Arquitecto | |
Incheniero estructural | |
Incheniero de servicios | |
Incheniero civil | |
Atros | |
Premios | |
Pachina web | |
Localización | |
Lo que estió a suya Sala Capitular fa a función de panteyón reyal, con os sepulcres de dos reis d'Aragón: Alifonso I o Batallero y su chermano y sucesor, Remiro II o Monche.
HistoriaEditar
Encara que restas arqueolochicas trobatas en iste puesto revelan que astí habió bell tipo de templo u necropoli romana, bi ha que asperar dica zaguerías de l'Alta Edat Meya dica trobar o bayo historico d'o edificio.
En conquerir a ciudat de Uesca en 1096, os cristians d'o Reino d'Aragón troboron, en o puesto a on que hue ye o monesterio, un templo cristián visigodo adedicato a Sant Per y que heba estato emplegato mientres o dominio arabe por os mozarabes d'a ciudat (alavez dita Wasqa). A o templo le deciban "o viello" istos cristians que heban plegato con a reconquiesta, nombre que encara s'alza en os nuestros dias.
O templo fue donato a la orden d'os beneditins, que quisioron esviellar-lo y convertir-lo en un monesterio más d'alcuerdo a os cánons esteticos d'a epoca, ye decir, lo que se diz actualment estilo romanico. O comencipio d'a suya construcción se sitúa en l'anyo 1117, mientres o reinato d'Alifonso I o Batallero y poco antis d'a conquiesta d'a ciudat de Zaragoza (1118).
Se puet considerar que en zaguerías d'o sieglo XII l'edificio yera rematato de tot, encara que dimpués le anyadiroron atros elementos (pinturas, esculturas, retablos, etc.), como ye habitual en iste tipo de construccions.
L'edificioEditar
L'edificio tien dos partis prencipals: a ilesia y o claustro.
A ilesia ye formata por tres naus y os suyos respectives absides. O retablo mayor ye de fusta policromata feito por Juan de Alí (artista navarro) en primerías d'o sieglo XVII. As capiellas que rodian a iglesia amostran intresants obras d'arte de diferents periodos:
- Retablo d'a Virchen de l'Asperanza (sieglo XVI), d'estilo renaixentista.
- Retablo d'os santos Chusto y Pastor (sieglo XVII), d'estilo barroco.
- Retablo de l'Anunciación (sieglo XV-XVI), d'estilo gotico.
- Pinturas murals d'o sieglo XIII.
- Sillería de madera d'o coro (sieglo XVII)
O suyo claustro rectangular ye formato por arcos de meyo punto y columnas dobles con elaboratos chapitels (38 en total, 18 orichinals y a resta reproduccions d'o sieglo XIX) que representan a vida de Chesús de Nazaret, asinas como atras scenas de caracter alegorico y historico. Iste claustro tien en a suya parti este quantas capiellas en desigual estato de conservación:
- Capiella de Santa Ana y Sant Chusé (sieglo XIII); en a actualidat se troba zarrata.
- Capiella de Sant Benedet (sieglo XIII).
- Capiella de Sant Bertolomeu u Panteyón Reyal. Ista estió a sala capitular d'o monasterio. Astí se troban as restas d'os reis d'Aragón:
- Alifonso I o Batallero y su chermano y sucesor:
- Remiro II o Monche, en un sarcofago román d'o sieglo II.
As antigas cambras d'os monches (situatas en a zona ueste d'o claustro) s'adedican hue a acubilar diferents piezas de gran valor artistico y historico d'o monesterio (piezas d'orfebrería, chicotas estatuas, etc.).
Mencions en textos medievalsEditar
Amanix en os documentos lingüisticos de l'Alto Aragón que Tomás Navarro estudeó:
En l'anyo 1452 un tal Ferrera Gil dixaba escrito en o suyo testamento:
En atros textos sobre propiedatz y heredatz podemos leyer tamién San Per el Viello, por eixemplo en un texto d'o 13 de febrero de 1311 escrito en Uesca y en o que confirmaban a posesión d'un vinyero a lo Monesterio de Santa Clara de Uesca:[2]
Se veiga tamiénEditar
Vinclos externosEditar
- Se veigan as imachens de Commons sobre o Monesterio de Sant Per o Viello.
- (es) Románico Aragonés: San Pedro el Viejo de Huesca.
ReferenciasEditar
- ↑ Federico Balaguer Nuevos datos sobre las capillas del claustro de San Pedro el Viejo. [1]
- ↑ Agustín Ubieto Arteta Documentos: Monasterio de Santa Clara, de Huesca Estudios de Edad Media de la Corona de Aragón. Vol 8. Consejo Superior de Investigaciones Científicas, Escuela de Estudios Medievales, 1967