Monesterio de Sant Per o Viello
O Monesterio de Sant Per o Viello ye un monesterio romanico d'o sieglo XII situato en o casco antigo d'a ciudat de Uesca (Aragón). Considerato Molimento Nacional dende 1886, a suya arquitectura y escultura lo convierten en un d'os conchuntos historicos más importants d'o romanico aragonés.
Sant Per o Viello | |
---|---|
![]() | |
Situación cheografica | |
Estato | |
País | |
' | |
Situación | ![]() |
Adreza | |
Coordenatas | |
Diocesi | Uesca |
Información cheneral | |
Advocación | Sant Per |
Culto | |
Orden | Exclaustrato |
Rector | |
Vicario parroquial | |
2.º Vicario parroquial | |
Mosen | |
Propietario | |
Administrador | |
Director | |
Coste | {{{coste}}} |
Vesitable | |
Altaria | |
Pisos | |
Amplaria | |
Largaria | |
Superficie | |
Diametro | |
Aforo | |
Altaria s.r.m. | |
Atras | |
Alcance | |
Iluminación | |
Potencia | |
Arquitectura | |
Tipo | Monesterio |
Estilo | Romanico |
Función | |
Catalogación | Bien d'intrés cultural |
Materials | |
Construcción | |
Construcción | Sieglo XII |
Fundador | |
Inicio | |
Fin | |
Inauguración | |
Destrucción | |
Arquitecto | |
Incheniero estructural | |
Incheniero de servicios | |
Incheniero civil | |
Atros | |
Premios | |
Pachina web | |
Localización | |
Lo que estió a suya Sala Capitular fa a función de panteyón reyal, con os sepulcres de dos reis d'Aragón: Alifonso I o Batallero y su chermano y sucesor, Remiro II o Monche.
HistoriaEditar
Encara que restas arqueolochicas trobatas en iste puesto revelan que astí habió bell tipo de templo u necropoli romana, bi ha que asperar dica zaguerías de l'Alta Edat Meya dica trobar o bayo historico d'o edificio.
En conquerir a ciudat de Uesca en 1096, os cristians d'o Reino d'Aragón troboron, en o puesto a on que hue ye o monesterio, un templo cristián visigodo adedicato a Sant Per y que heba estato emplegato mientres o dominio arabe por os mozarabes d'a ciudat (alavez dita Wasqa). A o templo le deciban "o viello" istos cristians que heban plegato con a reconquiesta, nombre que encara s'alza en os nuestros dias.
O templo fue donato a la orden d'os beneditins, que quisioron esviellar-lo y convertir-lo en un monesterio más d'alcuerdo a os cánons esteticos d'a epoca, ye decir, lo que se diz actualment estilo romanico. O comencipio d'a suya construcción se sitúa en l'anyo 1117, mientres o reinato d'Alifonso I o Batallero y poco antis d'a conquiesta d'a ciudat de Zaragoza (1118).
Se puet considerar que en zaguerías d'o sieglo XII o edificio yera rematato de tot, encara que dimpués le anyadiroron atros elementos (pinturas, esculturas, retablos, etc.), como ye habitual en iste tipo de construccions.
O edificioEditar
O edificio tien dos partis prencipals: a ilesia y o claustro.
A ilesia ye formata por tres naus y os suyos respectives absides. O retablo mayor ye de fusta policromata feito por Juan de Alí (artista navarro) en primerías d'o sieglo XVII. As capiellas que rodian a iglesia amostran intresants obras d'arte de diferents periodos:
- Retablo d'a Virchen de l'Asperanza (sieglo XVI), d'estilo renaixentista.
- Retablo d'os santos Chusto y Pastor (sieglo XVII), d'estilo barroco.
- Retablo de l'Anunciación (sieglo XV-XVI), d'estilo gotico.
- Pinturas murals d'o sieglo XIII.
- Sillería de madera d'o coro (sieglo XVII)
O suyo claustro rectangular ye formato por arcos de meyo punto y columnas dobles con elaboratos chapitels (38 en total, 18 orichinals y a resta reproduccions d'o sieglo XIX) que representan a vida de Chesús de Nazaret, asinas como atras scenas de caracter alegorico y historico. Iste claustro tien en a suya parti este quantas capiellas en desigual estato de conservación:
- Capiella de Santa Ana y Sant Chusé (sieglo XIII); en a actualidat se troba zarrata.
- Capiella de Sant Benedet (sieglo XIII).
- Capiella de Sant Bertolomeu u Panteyón Reyal. Ista estió a sala capitular d'o monasterio. Astí se troban as restas d'os reis d'Aragón:
- Alifonso I o Batallero y su chermano y sucesor:
- Remiro II o Monche, en un sarcofago román d'o sieglo II.
As antigas cambras d'os monches (situatas en a zona ueste d'o claustro) s'adedican hue a acubilar diferents piezas de gran valor artistico y historico d'o monesterio (piezas d'orfebrería, chicotas estatuas, etc.).
Mencions en textos medievalsEditar
Amanix en os documentos lingüisticos de l'Alto Aragón que Tomás Navarro estudeó:
En l'anyo 1452 un tal Ferrera Gil dixaba escrito en o suyo testamento:
En atros textos sobre propiedatz y heredatz podemos leyer tamién San Per el Viello, por eixemplo en un texto d'o 13 de febrero de 1311 escrito en Uesca y en o que confirmaban a posesión d'un vinyero a lo Monesterio de Santa Clara de Uesca:[2]
Se veiga tamiénEditar
Vinclos externosEditar
- Se veigan as imachens de Commons sobre o Monesterio de Sant Per o Viello.
- (es) Románico Aragonés: San Pedro el Viejo de Huesca.
ReferenciasEditar
- ↑ Federico Balaguer Nuevos datos sobre las capillas del claustro de San Pedro el Viejo. [1]
- ↑ Agustín Ubieto Arteta Documentos: Monasterio de Santa Clara, de Huesca Estudios de Edad Media de la Corona de Aragón. Vol 8. Consejo Superior de Investigaciones Científicas, Escuela de Estudios Medievales, 1967