Rosario (Archentina)

tercera ciudat más poblata d'Archentina
Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.

A ciudat de Rosario ye situata en o centro-este archentino, en a provincia de Santa Fe. Ye a tercera ciudat mas poblata d'Archentina, dimpués de Buenos Aires y Cordoba; y ye un important centro cultural, economico, d'amostranza, financiero y d'ocio. A ciudat ye integrata en o clamato Triángulo Agrario (Trianglo Agrario en aragonés), chunto con os lugars de Pergamino y Venado Tuerto.

Rosario
Ciudat d'Archentina
Bandera Escudo d'armas
Estau
 • Provincia
 • Departamento
 Archentina
Santa Fe
Rosario
Superficie 178,69 km²
Población
 • Total

1193605 hab. (2010)
Altaria
 • Meyana

25 m.
Codigo postal S2000
Ríos Río Paraná
Coordenadas
Rosario ubicada en Archentina
Rosario
Rosario
Rosario en Archentina
Web oficial

A suya situación en a marguin occidental d'o río Paraná, en a Hidrovía Paraná-Paraguay. Sobre dito río ye un puerto de 140 ha.[1], que exporta amán d'o 70% d'os cerials d'o país[2].

Antimás ye o centro de l'aria metropolitana d'o Gran Rosario, o tercer nuclio poblacional d'o país. En o Censo Nacional de Población de 2010 d'o Instituto Nacional de Estadística y Censos (en aragonés Instituto Nacional d'Estatistica y Censos) a población d'o departamento Rosario (a ciudat y 23 localidaz d'a redolada) yera de 1.193.697 personas. Seguntes o mesmo censo, o municipio de Rosario teneba una población de 948.312 habitants[3].

Tamién ye un centro d'amostranza y cultural por os suyos important museus y bibliotecas y os suyos recursos turisticos como cercuitos arquitectonicos, paseyos, bulevars y parques. A ciudat, conoixita como La Cuna de la Bandera Argentina (A Cuna d'a Bandera Archentina en aragonés), tién en o suyo Monumento a la Bandera o suyo molimento mas famoso.

Toponimia editar

O nombre de Rosario tién o suyo orichen en a Virchen d'o Rosario, cual imachen ye en a seu d'a ciudat, en o mesmo lugar a on estió a capiella advocata a dita virchen.

En l'anyo 1823 o municipio recullió o titol d'«Ilustre y Fiel Villa», clamando-se dende allora como Villa del Rosario (Villa d'o Rosario). Poco dimpués, en 1852 a localidat fue esleita ciudat con o nombre de Ciudad del Rosario (Ciudat de Rosario), popularment como el Rosario de Santa Fe u simplament como El Rosairo.

Dende o sieglo XX, a nomenclatura oficial d'a ciudat ye Rosario de Santa Fe, con l'obchetivo de no entivocar-se con o nombre de altras localidaz como Rosario del Tala, Rosario de Lerma u Rosario de la Frontera, por eixemplo.

Historia editar

En primerías d'o sieglo XVII en o camín clamato Camino Real, que une Buenos Aires con Bolivia, apareixe un lugar conoixito como Pago de los Arroyos[4], orichen d'a ciudat.

Ya en zaguerías d'o sieglo XVII y en primerías d'o sieglo XVIII, s'establió a primera población permanent con o Capián Luis Romero de Pineda. Mientres 1719 as tierras d'a parcela de San Miguel del Carcarañal, propiedat d'o fillo de Antonio de Vera Mujica, fuoron compratas por os chesuitas; sinyalando as mugas d'o Pago de los Arroyos[5]. Antimás en a redolada s'establió o Pago del Salado, lugar d'esfensa frent a os indios calchaquíes; y en 1724, Santiago Montenegro s'establió o primer molín.

En o canto d'o río Paraná, o Cheneral Manuel Belgrano, Chefe Militar d'a Expedición d'a Primera Chunta de Gubierno, organizó as baterías esfensivas Independencia y Libertat. A batería Libertat yera en a punta d'a confluyencia entre as carreras Santa Fe y Córdoba, en a plaza Guillermo Brown.

A las 6:30 d'o 27 de febrero de 1812, o lugar asistió a l'acto en que por primera vegada s'enarboló a Bandera d'Archentina creyata por Manuel Belgrano, qui la fació churar a os suyos soldatos. Por isto se diz Cuna d'a Bandera. Encara que l'uso de dita bandera sería desautorizato por o gubierno d'ixas envueltas, sería oficializata cuatro anyos dimpués por o Congreso de Tucumán, o 9 de chulio de 1816.

 
O puerto de Rosario a meyatos d'o sieglo XIX (foto de 1868).

En 1823, o lugar recibió o títol de villa (ciudat chicota con churisdicción municipal). O 5 d'agosto de 1852, debito a o suyo creiximiento demografico y comercial, Rosario fue declarata ciudat, por iniciativa d'o cheneral Urquiza; convertindo-se pocos anyos dimpués en o principal puerto d'a Confederación Argentina.[6]

Entre 1862 y 1873, Rosario fue proposata y designata como Capital Federal en tres ocasions por o Congreso d'a Nación Archentina, pero os vetos a las leis por parti de Bartolomé Mitre y Domingo Faustino Sarmiento lo impidioron, respondendo a la concentración de poder y a o prochecto unitario de Buenos Aires.

En os zaguers 15 anyos d'o sieglo XIX a ciudad dobló a suya población, en parte debito a la immigración. Por isto y data a important concentración obrera, Rosario se tornó en o epicentro d'o movimiento anarquista archentino. En 1926, o 47 % d'os suyos habitants yeran d'orichen transatlantico, a mayoría arribatos d'Europa (Italia, Espanya, Irlanda, etc.) en os prencipios d'a Primera Guerra Mundial.

O 20 de chunio de 1957 s'engueró o Molimento a la Bandera,[7][8] simbolo de Rosario y unico d'a suya mena que conmemora o naiximiento d'a insignia patria a la que fa referencia o suyo nombre.

En 1969, refirmando o movimiento de masas surtito en a ciudat de Córdoba, treballadors y estudiants salioron a las carreras ta protestar contra o gubierno de facto de Onganía, en un feito conoixito como El Rosariazo.[9] Mientres a dictadura militar autodenominata Proceso de Reorganización Nacional cientos de ciudadans fuoron “desaparecitos” por o gubierno, mientres que a urbe estió subsiede, en 1978, d'a Copa Mundial de Fútbol de 1978 utilizata como propaganda por o rechimen.

En 1978, Rosario soportó eixercicios d'oscurecimiento aintro d'a guerra real y psicolochica que paraba a dictadura militar, en contra de Chile.

 
Inauguración d'o Molimento a la Bandera, o 20 de chunio de 1957.

En 1989, en mel meyo d'a crisi economica nacional encetata mientres o gubierno de Raúl Alfonsín que levó enta a hiperinflación, se producioron en a ciudad saqueos a supermercatos. Baixo l'administración de Carlos Menem a reconversión afectó prou a la ciudat, aturando-se o creiximiento d'as suyas exportacions y zarrando-se muitas industrias debito a os baixos pres d'as importacions. En 1995 l'ature en l'area arribó a o 21.1 % y gran parti d'a población de Rosario quedó baixo a linia d'a pobreza.

Mientres os disturbios socials de l'anyo 2001, Rosario yera a ciudat con mas aturatos d'o país gosando plegar a livels de pobreza d'o 18.3 % en 2003.[10] Por o tanto se producioron marchas, protestas y a la fin saqueos en Rosario. A represión d'a policia provincial, deixó como saldo l'asasinato de 7 personas. Os suyos nombres yeran Pocho Lepratti, Graciela Acosta, Rubén Pereyra, Juan Delgado, Yanina García, Ricardo Villalba y Walter Campos.

 
Situación d'o departamento.

A partir d'a recuperación d'a economía por a millora d'o contexto internacional que siguió a o colapso nacional, a situación ta a ciudad ha amillorato. O boom d'as exportacions agricolas causó una puyata d'o consumo comercial y nuevas inversions (mas que mas en o sector d'a construcción), chenerando un relativo progreso con perspectivas de continuidat. Os livels de pobreza y indichencia baixoron de 18.3 % y 5.5 % respectivament (en 2003) a 9 % y 4.5 % (en 2011).[11]

Referencias editar

Vinclos externos editar