Prencipau de Catalunya

Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.

O Prencipau de Catalunya (en catalán Principat de Catalunya) estió un estato y ye o nombre historico y tradicional de Catalunya. Ye un termin churidico (en latín principatus) que apareixió en o sieglo XIV ta decir a o territorio baixo churisdicción d'as Corz Catalanas,[2] estando o suyo soberán (en latín, princeps) o rei d'a Corona d'Aragón, sin estar formalment un reino. Tampoco no yera un condau, ya que o condau de Barcelona no s'estendillaba por tota Catalunya. Os usatges fan coincidir o títol de Princeps con o de Conte de Barcelona.

Prencipau de Catalunya
Principat de Catalunya
Prencipau d'a Corona d'Aragón
1164 — 1716

Bandera Escudo d'armas
Situación de
Situación de
Prencipau de Catalunya en a Corona d'Aragón
Capital Barcelona
Idioma oficial
 • Atros idiomas
Catalán y latín
Aragonés, castellano,[1] occitán
Relichión Catolica romana
Gubierno Monarquía
Conte
 • 1164-1196
 • 1705-1714

Alifonso I
Carlos III
Periodo historico Edat Meya
 • Fundación 1164
 • Decretos de Nueva Planta 1714
Población
• 1700 est.

500.000 hab.
Precedito por
Condau de Barcelona
Condau de Chirona
Condau d'Osona
Condau de Berga
Condau de Besalú
Miembro de: Corona d'Aragón

A sobén s'ha feito servir o títol nobiliario de Prencipe por o hereu d'a corona. En a Corona d'Aragón, o hereu teneba o títol de Duque de Chirona, dimpués cambeato ta Prencipe de Chirona. No s'ha de trafucar, o Prencipado de Catalunya con un títol nobiliario.

Portalata d'as usatges.

A primera referencia que se fa a o Prencipau de Catalunya se troba en as Corz de Perpinyán, de 1350, presiditas por o rei Pero o Ceremonioso. Manimenos pareixe, que ya se feba servir de traza informal dinantes. Ramón Muntaner escribe en a suya Cronica a despedita de Chaime o Chusto a o fillo d'él, que se'n iba ta a conquiesta de Cerdenya:

Fillo, yo tos doi a nuestra bandera, antiga d'o Prencipato de Catalunya, que tien un privilechio singular: que en o tiempo en campo a on a nuestra bandera reyal ha estato, nunca fue vencita ni tramullata.

Referencias editar

  1. (es) Sergio Vila-Sanjuán: Otra Cataluña. Seis siglos de cultura catalana en castellano, Editorial Destino, 2018, ISBN 978-8423358052.
  2. (ca) Corz de Barcelona, de 1454 que estableixen a festividat de Sant Chorche en o Prencipau.


Corona d'Aragón  
Aragón | Atenas | Catalunya | Cerdenya | Mallorca | Nápols | Sicilia | Neopatria | Sinyoría de Montpeller | Valencia