Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
Pascual Madoz Ibáñez
Pascual Madoz

O politico navarro Pascual Madoz Ibáñez.


30 de setiembre de 1868 – 3 d'octubre de 1868
President Garra
Monarca Garra
Precediu por José Gutiérrez de la Concha
Succediu por Joaquín Aguirre de la Peña

21 de chinero de 1855 – 6 de chunio de 1855
Monarca Isabel II d'Espanya
Primer ministro   Baldomero Espartero
Precediu por Juan Mata Sevillano Fraile
Succediu por Juan Bruil
Naiximiento 17 de mayo de 1806
Pamplona (Navarra)
Muerte 13 d'aviento de 1870
Chenova (Reino d'Italia, hue Italia)
Partiu Partido Progresista
Profesión Avogato, cheografo y politico
Alma Máter Universidat de Zaragoza

Pascual Madoz Ibáñez, naixito de Pamplona o 17 de mayo de 1806 y muerto en Chenova (Reino d'Italia, hue Italia) o 13 d'aviento de 1870, estió un destacato avogato, cheografo y politico navarro. D'ideolochía liberal y militant d'o Partido Progresista, ocupó en 1868 dimpués d'a revolución que fació cayer a monarquía a Presidencia d'a Chunta Provisional Revolucionaria.

Pascual Madoz se formó con os escolapios en a ciudat aragonesa de Balbastro continando dimpués os suyos estudios de Dreito en a Universidat de Zaragoza. Por a suya ideolochía politica s'exilió en Francia dende 1830 dica 1832, mientres as zagueras anyadas d'o reinato de Ferrando VII d'Espanya, instalando-se en tornar en a ciudat de Barcelona, licenciando-se en Dreito en 1834. En ixas envueltas estió cuan concibió o que ye a suya magna obra, o Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar, que no remataría dica 1850.

Partidario de concepcions mas progresistas aintro d'o liberalismo, encabezó en os anyos 1840 a oposición a Baldomero Espartero, encara que o 21 de chinero de 1855 se convertió en ministro d'Hicienda en un Gubierno d'Espartero. Mientres o suyo ministerio impulsó una lei de desamortización complementaria a la desamortización de Mendizábal, a conoixita como desamortización de Madoz.

Con a Revolución de 1868 ocupó provisionalment a Presidencia d'a Chunta Provisional Revolucionaria, encara que renunció, y estió partidario d'a coronación d'Amadeu de Saboya como rei, fendo parte d'a delegación que marchó entra Italia ta ofreixer-li a cadiera reyal, pero i morió o 13 d'aviento de 1870.

Diccionario geográfico-estadístico-histórico de España y sus posesiones de Ultramar (Madrid, 1845).

Vinclos externos editar


Predecesor:
José Gutiérrez de la Concha
President d'a Chunta Provisional Revolucionaria
1868 - 1868
Succesor:
Joaquín Aguirre de la Peña
Predecesor:
Juan Mata Sevillano Fraile
Ministro d'Hicienda
1855 - 1855
Succesor:
Juan Faustino Bruil Olliarburu